Konunun başından beridir yer yer okuyorum. Yorumlarınız karşısında yazmayayım dedim ama dayanamadım; bakın herkes sizin gibi hissetmek zorunda değil, hissedemez de zaten. Siz, hayatınızın merkezine bebeğinizi koyarsınız, bir başkası eşini koyar, bir başkası işini vs... İnsanlar çeşit çeşit, duygular, bunların yoğunlukları ve hissedilme zamanları çeşit çeşit.
Siz ikidir, yorumlarınızda konu sahibine hakaret ediyorsunuz, " Yeni doğum yapmışsın, algılaman zayıf" diyorsunuz, ne alaka? Destek olmak yerine niçin köstek oluyorsunuz? Eşim deyip birlikte çocuk yaptığı adam ile zor bir sürecin içine girmesi ne acı, sevdiği adamı karşısında görmek ne acı bu kadın için ve gelmiş "Bebeğini düşün! Gerisi yalan!" diyorsunuz, acılar bu kadar taze iken... Her şey bu kadar taze iken siz bu kadına "Acını yaşama, çocuğuna odaklan! Annesin sen!" diyorsunuz. Kadın, her şeyden önce kadın ve kadın her şeyden önce bir insan; annelik ise bu sıfatlar arasındaki bir görev de daha bugün doğum yapmış, kendini yalnız hissetmiş belki, gelmiş burada paylaşmış. "Git bebeğine bak!" minvalinde şeyler söylüyorsunuz. Nefes almasın mı bu kadın? Acılarını akıtamasın mı buralarda, paylaşmasın mı? Taş gibi dursun ve emzirsin mi sadece?
Herkes siz değil, herkes sizinle aynı güçte kuvvette de değil... En azından her şey bu kadar taze iken, yeni doğum yapmış lohusa bir kadını "Çocuğuna bak!" diye paylamak da haddiniz değil.