• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Boşanma hüznü

Paradise lost

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
17 Nisan 2020
384
210
18
Merhaba arkadaşlar, eşimle 2 yıldır evliyiz evliliği sürekli ablasının lafıyla onun dediklerini yaparak sürdürdüğü için boşanıyoruz. Son kez şans verdim düzelir diye bu sefer bir şeyleri sinsice arkamdan yapmaya çalıştı ablası. Eski konuları mı bilen bilir. Eşim beni hak etmediğim halde aşağılar sürekli eleştirir bir de da haksız yere kısasa kısas yapardı. İlişkide ablasına her şeyi anlatıp beni kötülediği için eşime karşı güvenim bitmişti. Boşanıyoruz ama dava günü yaklaştıkça keşke ayrılmasaydık diyorum. Bu süreçte nasıl kendinizi motive ettiniz. Gün geçtikçe özlüyor gibiyim. Ama eşim bana benim için artık yoksun dedi. Boşan git dedi. Yaptıklarını unutamıyorum. Ama bir yanım da keşke düzelse gelse konuşsak halletsek diyor. Yavaşça duygularım mantığımı ele geçiriyor. Dün gece eşimi rüyamda gördüm. Akvaryuma turuncu büyük bir balık koymuştu onu video çekiyordu. Videoyu sona koluna çevirip gösteriyordu kolu hep iltihaplı yara olmuştu böyle sinir stresten yanık gibi çıkan yaralar var ya onlardan. Bu rüyayı görünce onu özlediğimi fark ettim sabah uyanınca. Ama geri dönersem de bana eskisi gibi davranınca soğuyorum şu aralar aklım ve duygularım savaşıyor. Boşanma süreci yaşayanlar siz de neler oldu. Zamanla pişman olur muyum?
 
Siz eşinizi özlemiyorsunuz, onunla evlenirken düşlediğiniz hayatı özlüyorsunuz.
Eşinizle mutsuzsunuz, "mutlu olabilirdik" düşüncesini, bu ihtimali özlüyorsunuz.
Yepyeni bir hayat var önünüzde. Belki yeniden evleneceksiniz, çok güzel huzurlu bir aileniz olacak.
Neden kötü giden bir ilişkiyi belki düzelir ihtimaliyle alışkanlıkların buhranıyla zorla itekleyelim ki?
 
sizi sürekli aşağılamış, aranızdaki iletişimi başkalarıyla paylaşıp resmen dedikodu yapmış eşinizi neden özlüyorsunuz ?
bence özlediğiniz şey eşiniz değil; mutlu olma ihtimali üzerine çaba gösteren, güçlü halinizi özlüyorsunuz.
bir sürü mevzu düzeltilebilir belki ama hakareti alışkanlık etmiş biri sizce ne kadar düzelir ?
 
Gelse sizinle konuşsa düzelse bile asla güzel olmayacaktı, istediğiniz hayat onunla hiçbir zaman olmayacak, hiç üzülmeyin. Özlediğiniz eşiniz değil, onun tarafından sevilme ihtimali.
Hayat karşınıza güzel ihtimaller çıkarsın, eşiniz size bunu yaşatacak doğru kişi değildi.
 
Siz eşinizi özlemiyorsunuz, onunla evlenirken düşlediğiniz hayatı özlüyorsunuz.
Eşinizle mutsuzsunuz, "mutlu olabilirdik" düşüncesini, bu ihtimali özlüyorsunuz.
Yepyeni bir hayat var önünüzde. Belki yeniden evleneceksiniz, çok güzel huzurlu bir aileniz olacak.
Neden kötü giden bir ilişkiyi belki düzelir ihtimaliyle alışkanlıkların buhranıyla zorla itekleyelim ki?
O kadar güzel anlatamadığım duygularıma tercüman olmuşsunuz ki. Sürekli hata bende miydi. Her evlilşkte bunlar olur ben o konuşanlara dişimi göstermeliydim. Sessiz kalmaya mecbur bırakıldım. Sinsi olsam belki anlaşırım diyorum. Maaşım var güzel de bir kızım yaşım da çok yok. Sanki bundan sona daha kötüleri karşıma çıkacak gibi düşünüyorum. Evde herkes bana ilk evlilik gibi olmaz hiç bir şey diyorlar pişman olacaksın. Psikolojim ister istemez etkileniyor. Eşimin bana değer vermediğini hissediyorum. Konu ailesi olunca benim arkamda durmuyor ama durmuş gibi yapıyor. Günden güne çok safım hata bende diyorum kendi kendime. Ama ne zaman eşime geri dönsem hep bir huzursuzluk dönünce de keşke dönmeseydim diyorum. Beni aşağılayınca bir de haksız yere yapınca elimden gitmekten başka şey gelmiyor. Bana dediği hakaretler için boşanma olayına adım attıktan sona evet haksızdım dedi. Ama bunu biz aynı evde iken diyemiyor. Ama beni bırakıp gittiğin için bende bittin artık yoksun boşan git dedi. Ve davaya çok az gün kaldı. İlk zamanlar kurtuldum psikolojik baskıdan diyorum ama yalnız kalınca geceleri hata ettim diyorum. Normal mi bu ruh halim. Boşanmayı böyle mi geçiriyor insanlar
 
O kadar güzel anlatamadığım duygularıma tercüman olmuşsunuz ki. Sürekli hata bende miydi. Her evlilşkte bunlar olur ben o konuşanlara dişimi göstermeliydim. Sessiz kalmaya mecbur bırakıldım. Sinsi olsam belki anlaşırım diyorum. Maaşım var güzel de bir kızım yaşım da çok yok. Sanki bundan sona daha kötüleri karşıma çıkacak gibi düşünüyorum. Evde herkes bana ilk evlilik gibi olmaz hiç bir şey diyorlar pişman olacaksın. Psikolojim ister istemez etkileniyor. Eşimin bana değer vermediğini hissediyorum. Konu ailesi olunca benim arkamda durmuyor ama durmuş gibi yapıyor. Günden güne çok safım hata bende diyorum kendi kendime. Ama ne zaman eşime geri dönsem hep bir huzursuzluk dönünce de keşke dönmeseydim diyorum. Beni aşağılayınca bir de haksız yere yapınca elimden gitmekten başka şey gelmiyor. Bana dediği hakaretler için boşanma olayına adım attıktan sona evet haksızdım dedi. Ama bunu biz aynı evde iken diyemiyor. Ama beni bırakıp gittiğin için bende bittin artık yoksun boşan git dedi. Ve davaya çok az gün kaldı. İlk zamanlar kurtuldum psikolojik baskıdan diyorum ama yalnız kalınca geceleri hata ettim diyorum. Normal mi bu ruh halim. Boşanmayı böyle mi geçiriyor insanlar

Hiç boşanmadım, burda daha tecrübeli arkadaşlar var, okuduğum kadarıyla hepsi benzer süreçlerden geçiyor.
Şu an içinde bulunduğunuz sorgulama hali çok çok normal. Kolay değil, bir evlilik bitiyor, yeni bir hayat başlıyor.
İnsan arkadaşıyla bile ilişkisini kesince kötü olabiliyor, aynı yastığa baş koyduğumuz hayat arkadaşıyla ayrılırken üzülmek, güzel günleri düşünmek falan çok çok normal. Benden size bir tavsiye günlük tutun, yazın bol bol.. içinizi dökün. Yazdıkça bir sürü olumsuz olay gelecek aklınıza, hepsini yazın. Yazdıkça içiniz soğuyacak, ne kadar doğru bir karar verdiğinizi anlayacaksınız. Kimin ne söylediğini umursamayın, o hayatı siz yaşadınız. Kimse bilemez dört duvar içinde neler yaşandı... Hakaret işitmeyi, aşağılanmayı hiç kimse hak etmez. Siz kendinize bir iyilik yapmışsınız, hayatınıza bir şans vermişsiniz, kendinizi tebrik edin. Güçlü bir kadınsınız. Sinsi olsaydınız oyunlar oynasaydınız belki evliliğiniz yürürdü ama bu sefer kendinize yabancılaşırdınız, başka bir insan olurdunuz. Bu da intihar demek bana göre. Uzmanların yalancısıyım ama 2. evliliğini yapanların daha mutlu olduğu söyleniyor, çevremde de çok örneği var =)
Önce bir iyileşin, arının güzelce, daha sonra hayat karşınıza olmadık güzellikler çıkarır. Güzel müzikler dinleyin, terapi yapın, modunuzu yükseltecek şeyler yapın. Sevgiler.
 
Merhaba arkadaşlar, eşimle 2 yıldır evliyiz evliliği sürekli ablasının lafıyla onun dediklerini yaparak sürdürdüğü için boşanıyoruz. Son kez şans verdim düzelir diye bu sefer bir şeyleri sinsice arkamdan yapmaya çalıştı ablası. Eski konuları mı bilen bilir. Eşim beni hak etmediğim halde aşağılar sürekli eleştirir bir de da haksız yere kısasa kısas yapardı. İlişkide ablasına her şeyi anlatıp beni kötülediği için eşime karşı güvenim bitmişti. Boşanıyoruz ama dava günü yaklaştıkça keşke ayrılmasaydık diyorum. Bu süreçte nasıl kendinizi motive ettiniz. Gün geçtikçe özlüyor gibiyim. Ama eşim bana benim için artık yoksun dedi. Boşan git dedi. Yaptıklarını unutamıyorum. Ama bir yanım da keşke düzelse gelse konuşsak halletsek diyor. Yavaşça duygularım mantığımı ele geçiriyor. Dün gece eşimi rüyamda gördüm. Akvaryuma turuncu büyük bir balık koymuştu onu video çekiyordu. Videoyu sona koluna çevirip gösteriyordu kolu hep iltihaplı yara olmuştu böyle sinir stresten yanık gibi çıkan yaralar var ya onlardan. Bu rüyayı görünce onu özlediğimi fark ettim sabah uyanınca. Ama geri dönersem de bana eskisi gibi davranınca soğuyorum şu aralar aklım ve duygularım savaşıyor. Boşanma süreci yaşayanlar siz de neler oldu. Zamanla pişman olur muyum?
Karnını doyuruyorsa aldatmıyorsa ele muhtaç etmiyorsa bu ömürde yalnız geçmeyeceğine göre sabret diyorum ondan boşan bunla evlen hepsi aynı kader değişmez boşanma derim namusuna bir hainlik getirmiyorsa evinde dur sabır et dua et canım sen bilirsin ama
 
Tabi çok kolay değil böyle şeyler.. gerçekten zor bu dönemde onunla geçirdiğiniz güzel günler aklınıza gelir hep hayal ettiğiniz gibi görürsünüz ama gerçek gerçekten acı ve zordur.. inanın başta zorlanıcaksınız ama sizi sevmekten aciz korumayan Hatta arkanızdan dedikodu yapıp küçük düşüren bi adamla Nereye kadar gidersiniz... birde böyle düşünün
 
Merhaba bende şu an boşanma aşamasındayım benim boşanma sebebim farklı ama 1 yıllık evliliğim boyunca benzer şeyler yaşadım acabalar hiç bitmez mutlu olmak huzur içinde bir hayat sürmek hepimizin hakkı kadın olarak önce kendimize saygımız olmalı tek taraflı yürümüyor malesef düşündükçe öyle olduğunu görüyorum konuşmak isterseniz eşinizle konuşun hayırlısı olsun hakkınızda fakat içinizdekileri saklamayın
 
Siz eşinizi özlemiyorsunuz, onunla evlenirken düşlediğiniz hayatı özlüyorsunuz.
Eşinizle mutsuzsunuz, "mutlu olabilirdik" düşüncesini, bu ihtimali özlüyorsunuz.
Yepyeni bir hayat var önünüzde. Belki yeniden evleneceksiniz, çok güzel huzurlu bir aileniz olacak.
Neden kötü giden bir ilişkiyi belki düzelir ihtimaliyle alışkanlıkların buhranıyla zorla itekleyelim ki?
O kadar güzel anlatamadığım duygularıma tercüman olmuşsunuz ki. Sürekli hata bende miydi. Her evlilşkte bunlar olur ben o konuşanlara dişimi göstermeliydim. Sessiz kalmaya mecbur bırakıldım. Sinsi olsam belki anlaşırım diyorum. Maaşım var güzel de bir kızım yaşım da çok yok. Sanki bundan sona daha kötüleri karşıma çıkacak gibi düşünüyorum. Evde herkes bana ilk evlilik gibi olmaz hiç bir şey diyorlar pişman olacaksın. Psikolojim ister istemez etkileniyor. Eşimin bana değer vermediğini hissediyorum. Konu ailesi olunca benim arkamda durmuyor ama durmuş gibi yapıyor. Günden güne çok safım hata bende diyorum kendi kendime. Ama ne zaman eşime geri dönsem hep bir huzursuzluk dönünce de keşke dönmeseydim diyorum. Beni aşağılayınca bir de haksız yere yapınca elimden gitmekten başka şey gelmiyor. Bana dediği hakaretler için boşanma olayına adım attıktan sona evet haksızdım dedi. Ama bunu biz aynı evde iken diyemiyor. Ama beni bırakıp gittiğin için bende bittin artık yoksun boşan git dedi. Ve davaya çok az gün kaldı. İlk zamanlar kurtuldum psikolojik baskıdan diyorum ama yalnız kalınca geceleri hata ettim diyorum. Normal mi bu ruh halim. Boşanmayı böyle mi geçiriyor insanlar
sizi sürekli aşağılamış, aranızdaki iletişimi başkalarıyla paylaşıp resmen dedikodu yapmış eşinizi neden özlüyorsunuz ?
bence özlediğiniz şey eşiniz değil; mutlu olma ihtimali üzerine çaba gösteren, güçlü halinizi özlüyorsunuz.
bir sürü mevzu düzeltilebilir belki ama hakareti alışkanlık etmiş biri sizce ne kadar düzelir ?
Malesef bunu yaşarken çok hissediyorum böyle evlilik sürmez diyorum ayrılıp eve geliyorum. Ailem kim bu sorunları yaşamıyor herkes birbiriyle kavga edip hakaret eder diyor. Durumu normal gösteriyorlar. Ben de kendimi suçlu görmeye başlıyorum. Ve yeniden hayat kurcam zaten ailem Arkamda değil eşim en azından zor zamanımda yanımdaydı diyorum. Belki zamanla düzelecektir diyorum ilk yıllar çoğu erkek aileden etkilenir diyorum. Ama yaşarken bunları diyemiyorum sinirlerim yıpranıyor eşime suçlayıcı konuşup ve duygumla haraket edip işleri daha da kötüye sürüklüyorum. Uzakken daha mantıklı düşünen ben aynı evin içine girince tahammülsüz oluyor her şeyi içime atıyorum. Burada sözlerle kendimi çok net anlatamıyorum ama sağ olun sizler bazen bana o kadar güzel yorumlar yapıp benim anlatamadıklarımı dile getiriyorsunuz.Buradan aslında biraz kendimi toparlayıp bak gör işte göremediklerini millet nasıl görüyor diyorum kendi kendime.
 
Gelse sizinle konuşsa düzelse bile asla güzel olmayacaktı, istediğiniz hayat onunla hiçbir zaman olmayacak, hiç üzülmeyin. Özlediğiniz eşiniz değil, onun tarafından sevilme ihtimali.
Hayat karşınıza güzel ihtimaller çıkarsın, eşiniz size bunu yaşatacak doğru kişi değildi.
Sanırım öyle beni sevsin sahiplenin korusun diye ilk başta ona çok taviz verip alttan aldım. Yemeği temizliği dert ederdi diye günde 3 çeşit yemek her gün tatlı yaptım sırf onun için ne kadar uğraştığımı görsün diye. Kızardı ilk başta uzaklaşır sonra gidip hep ben gönül alırdım aynı evin içinde iki düşman olmayalım diye ama zamanla bunlar beni çok yıprattı ne yapsam eşim yapmadığım şeye takılır ama bunu da yapabilirdin derdi. Son zamanlarda o çabalar oldu ama aşağılamaları bitmedi ben de sürekli eski olaylar içimde dert olduğu için o olayları dilime sardım. Çünkü o olayları çözüp kapatmadan devam ettik.
 
Merhaba arkadaşlar, eşimle 2 yıldır evliyiz evliliği sürekli ablasının lafıyla onun dediklerini yaparak sürdürdüğü için boşanıyoruz. Son kez şans verdim düzelir diye bu sefer bir şeyleri sinsice arkamdan yapmaya çalıştı ablası. Eski konuları mı bilen bilir. Eşim beni hak etmediğim halde aşağılar sürekli eleştirir bir de da haksız yere kısasa kısas yapardı. İlişkide ablasına her şeyi anlatıp beni kötülediği için eşime karşı güvenim bitmişti. Boşanıyoruz ama dava günü yaklaştıkça keşke ayrılmasaydık diyorum. Bu süreçte nasıl kendinizi motive ettiniz. Gün geçtikçe özlüyor gibiyim. Ama eşim bana benim için artık yoksun dedi. Boşan git dedi. Yaptıklarını unutamıyorum. Ama bir yanım da keşke düzelse gelse konuşsak halletsek diyor. Yavaşça duygularım mantığımı ele geçiriyor. Dün gece eşimi rüyamda gördüm. Akvaryuma turuncu büyük bir balık koymuştu onu video çekiyordu. Videoyu sona koluna çevirip gösteriyordu kolu hep iltihaplı yara olmuştu böyle sinir stresten yanık gibi çıkan yaralar var ya onlardan. Bu rüyayı görünce onu özlediğimi fark ettim sabah uyanınca. Ama geri dönersem de bana eskisi gibi davranınca soğuyorum şu aralar aklım ve duygularım savaşıyor. Boşanma süreci yaşayanlar siz de neler oldu. Zamanla pişman olur muyum?
Güven kaybetmissiniz bu kolay kaybedilecek birsey değil. Onceki konularınızı bilmiyorum ama ablasi sizden daha once gelmis bazi erkeklerde malesef ki bu var. Hala aile kurmak nedir bilmeyen tipler bunlar. Şöyle düşünün bu insan tekrar baristiginizda sizi tercih eder ablasini birakir mi? Cevabiniz hayır ise bosanmak sizi uzmesin. 2 yil kim bilir ne zorluklarla mucadele ettiniz kadınların bosanma karari almalari erkeklere oranla biraz daha zor. Bu yuzden mantiginizla bakin duygular insani yıpratır. Duygularınızı haketmis olsa bu asamaya gelmezdiniz.
 
Hiç boşanmadım, burda daha tecrübeli arkadaşlar var, okuduğum kadarıyla hepsi benzer süreçlerden geçiyor.
Şu an içinde bulunduğunuz sorgulama hali çok çok normal. Kolay değil, bir evlilik bitiyor, yeni bir hayat başlıyor.
İnsan arkadaşıyla bile ilişkisini kesince kötü olabiliyor, aynı yastığa baş koyduğumuz hayat arkadaşıyla ayrılırken üzülmek, güzel günleri düşünmek falan çok çok normal. Benden size bir tavsiye günlük tutun, yazın bol bol.. içinizi dökün. Yazdıkça bir sürü olumsuz olay gelecek aklınıza, hepsini yazın. Yazdıkça içiniz soğuyacak, ne kadar doğru bir karar verdiğinizi anlayacaksınız. Kimin ne söylediğini umursamayın, o hayatı siz yaşadınız. Kimse bilemez dört duvar içinde neler yaşandı... Hakaret işitmeyi, aşağılanmayı hiç kimse hak etmez. Siz kendinize bir iyilik yapmışsınız, hayatınıza bir şans vermişsiniz, kendinizi tebrik edin. Güçlü bir kadınsınız. Sinsi olsaydınız oyunlar oynasaydınız belki evliliğiniz yürürdü ama bu sefer kendinize yabancılaşırdınız, başka bir insan olurdunuz. Bu da intihar demek bana göre. Uzmanların yalancısıyım ama 2. evliliğini yapanların daha mutlu olduğu söyleniyor, çevremde de çok örneği var =)
Önce bir iyileşin, arının güzelce, daha sonra hayat karşınıza olmadık güzellikler çıkarır. Güzel müzikler dinleyin, terapi yapın, modunuzu yükseltecek şeyler yapın. Sevgiler.
Derdimi derdiniz gibi görmüşssümüz bu kadar yazmışsınız size çok teşekkür ederim evet dün zaten elime bir kağıt aldım sorunları yazdım sayfalar doldu baktım düşündükçe sorunlar aklıma geliyor bazen de bir sırdaşım var ona anlatıyorum ona anlattıkça nefretim tekrar başlıyor duygularım susuyor. Zaten ailem ve çevrem herkes bu olayı kendi yararına göre yorumluyor. Babam sırf millete laf söz olmasın diye boşanma diyor yaşadıklarımı görmemeyi tercih ediyor eski insanları nelerini çekti senin gibi herkes bir sorunda boşansa evli kalmaz diyor. Sen akıllı olsaydın evliliğini kuryarsaydın diyor. Herkes sorunu bende görüyor. O kadar bunalıyorum anca burada konuşabiliyorum.
 
Sanırım öyle beni sevsin sahiplenin korusun diye ilk başta ona çok taviz verip alttan aldım. Yemeği temizliği dert ederdi diye günde 3 çeşit yemek her gün tatlı yaptım sırf onun için ne kadar uğraştığımı görsün diye. Kızardı ilk başta uzaklaşır sonra gidip hep ben gönül alırdım aynı evin içinde iki düşman olmayalım diye ama zamanla bunlar beni çok yıprattı ne yapsam eşim yapmadığım şeye takılır ama bunu da yapabilirdin derdi. Son zamanlarda o çabalar oldu ama aşağılamaları bitmedi ben de sürekli eski olaylar içimde dert olduğu için o olayları dilime sardım. Çünkü o olayları çözüp kapatmadan devam ettik.
Emeginize saygisizlik bu. Ben önüne aksam yemegi olarak tost koysam ya da sadece salata her zaman teşekkür eder. Sizi asagilayan bir insani lutfen ozlemeyin. Asagilanmak dünyanın en kötü psikolojik baskısı. Sizin yasadiklarinizi 1 gun yasasam derdim iyisini biliyorsan git kendin yap. Gerekiyorsa kötü olacaksiniz kötü olacaksiniz ki karsi tarafta ayagini denk alsin. Bosverin boyle bir insanin nesini ozluyorsunuz. Yakanizi kurtardiginiza bakin.
 
Tabi çok kolay değil böyle şeyler.. gerçekten zor bu dönemde onunla geçirdiğiniz güzel günler aklınıza gelir hep hayal ettiğiniz gibi görürsünüz ama gerçek gerçekten acı ve zordur.. inanın başta zorlanıcaksınız ama sizi sevmekten aciz korumayan Hatta arkanızdan dedikodu yapıp küçük düşüren bi adamla Nereye kadar gidersiniz... birde böyle düşünün
Aynen öyle sanki hayalimdeki adam çok iyi gibi görmeye başladım ama gidip aynı evde yaşayınca bu benim eşim mi diyorum bunu yapan hatta belki ben onu çok sinirlendirdim de böyle konuştu diye düşünüyorum içimden sona gelip bir konussa hemen barışıyorum.
 
Tabi çok
Merhaba bende şu an boşanma aşamasındayım benim boşanma sebebim farklı ama 1 yıllık evliliğim boyunca benzer şeyler yaşadım acabalar hiç bitmez mutlu olmak huzur içinde bir hayat sürmek hepimizin hakkı kadın olarak önce kendimize saygımız olmalı tek taraflı yürümüyor malesef düşündükçe öyle olduğunu görüyorum konuşmak isterseniz eşinizle konuşun hayırlısı olsun hakkınızda fakat içinizdekileri saklamayın
Şu an ben konuşmak istesem bırakın eşim düzeltmeyi eskiden de daha kötü olur. Bana demişti baba evine git rahat olmadığını görüp bana koşarak geleceksiniz ama artık ben çabalamayacağım. Sadece 1 ay kadar kısa bir süre çabaladı o zamanlar da yine aşağılamlar gübensizlikler oldu. Şimdi de benden bu kadar diyor sen çabala sen iyi niyetimi görmedim beni bu evliliği hak etmiyorsun diyor.
 
Güven kaybetmissiniz bu kolay kaybedilecek birsey değil. Onceki konularınızı bilmiyorum ama ablasi sizden daha once gelmis bazi erkeklerde malesef ki bu var. Hala aile kurmak nedir bilmeyen tipler bunlar. Şöyle düşünün bu insan tekrar baristiginizda sizi tercih eder ablasini birakir mi? Cevabiniz hayır ise bosanmak sizi uzmesin. 2 yil kim bilir ne zorluklarla mucadele ettiniz kadınların bosanma karari almalari erkeklere oranla biraz daha zor. Bu yuzden mantiginizla bakin duygular insani yıpratır. Duygularınızı haketmis olsa bu asamaya gelmezdiniz.
Bir gram güven kalmadı hatta eminim artık ne yapacaksa arkamdan yapıyor çünkü bir iki kere açık verdi. Bana zaten dedi ablam hep vardı sen gitsen de kalsan da o hep olacak. Ben ona küs demedim sadece artık benim hakkımda ne iyi ne kötü konuşturma dedim. Ama ablası çok fena her yerden lafı getirir ince ince aklıma girer eşim de o iyi niyetli söylüyor der. Olanları görmez bakın görüp te aralar daha da açılmasın diye uğraşıyor değil. Direk gerçek yüzünü görmüyor iftiralar var hayır öyle demedi diyor. Yalanlar var o an öyle hissetti diye dedi diyor. Ama bana gelince sen şöylesin böylesin bitmiyor bana dedikleri.
 
Merhaba arkadaşlar, eşimle 2 yıldır evliyiz evliliği sürekli ablasının lafıyla onun dediklerini yaparak sürdürdüğü için boşanıyoruz. Son kez şans verdim düzelir diye bu sefer bir şeyleri sinsice arkamdan yapmaya çalıştı ablası. Eski konuları mı bilen bilir. Eşim beni hak etmediğim halde aşağılar sürekli eleştirir bir de da haksız yere kısasa kısas yapardı. İlişkide ablasına her şeyi anlatıp beni kötülediği için eşime karşı güvenim bitmişti. Boşanıyoruz ama dava günü yaklaştıkça keşke ayrılmasaydık diyorum. Bu süreçte nasıl kendinizi motive ettiniz. Gün geçtikçe özlüyor gibiyim. Ama eşim bana benim için artık yoksun dedi. Boşan git dedi. Yaptıklarını unutamıyorum. Ama bir yanım da keşke düzelse gelse konuşsak halletsek diyor. Yavaşça duygularım mantığımı ele geçiriyor. Dün gece eşimi rüyamda gördüm. Akvaryuma turuncu büyük bir balık koymuştu onu video çekiyordu. Videoyu sona koluna çevirip gösteriyordu kolu hep iltihaplı yara olmuştu böyle sinir stresten yanık gibi çıkan yaralar var ya onlardan. Bu rüyayı görünce onu özlediğimi fark ettim sabah uyanınca. Ama geri dönersem de bana eskisi gibi davranınca soğuyorum şu aralar aklım ve duygularım savaşıyor. Boşanma süreci yaşayanlar siz de neler oldu. Zamanla pişman olur muyum?
Artık karar vermişsiniz birde eşiniz de üzülse neyse ama o da boşan demiş
 
Back
X