Beni evde yemek temizlik yapmak için almışlar gibi davranıyorlar ailecek ve ben çalışan bir bayanım yeri geliyor eşimden daha fazla çalışıyorum. Kimseye oyun oynamıyor iki yüzlü davranmıyorum yanlış görürsem sadece uzaklaşıyor sınır çiziyorum bu bile sorun oluyor sürekli gelip gitmeliymişim. Sanki evlilik aileleri memnun etmek. Kimse demiyor gerçekten birbirinize yoldaş olabildiniz mi?
Vicdanın rahatsa sakın kendini suçlu hissetme herkes birbirine saygı göstermeli özellikle eş kişisi her şeyden mana çıkartıp senin vicdanınla oynuyorsa orda bir dur demek lazım.Benim eşimde bana ailesine yüzüm gülmüyormuş diye manasız tepkiler veriyordu adam beni inceliyor halbuki alakası yok insanız her an her dakika tebebbüm edemeyiz ki ama bir kere saygısızlık etmemişim
Aynı hataları tekrarlamayın çünkü aynını bende yaşadım inanın başa sarıyor insanlar çok zor değişir yada değişmez kendinize önem verin şöyle düşünün ilk boşanan siz değilsiniz
Bu ilk ayrı kalışınız değil demekki daha önce defalarca ayrı kalıp barıştınız ve hiçbirinde de olumlu değişen birşey olmamış, maalesef ki yine olmayacak. Zaten insanlar değişmez ve yine değişmeyecek, boşuna kendinizi üzmeyin. Bu hiçbir yere varmayan faydasız döngüden kendinizi kurtarın ve gelecek güzel günlerinize odaklanın.
.
sanki esine karsi hala yogun duygular icinde gibisin, güzelce konusmayi deneseniz...
Iste bak sizi ne kadar da yormuslar. Bu yukten kurtulup oh çekin ve şükür edin. Hic birimiz bosanmak icin evlenmedik ama yuva kuracak seviyeye gelememisse eslerimiz ya da biz ve halledemiyorsak birbirimize zarar veriyorsak en dogru adim yollari ayırmaktır. Eminim yeterince savas verip mucadele etmissinizdir. Şimdi birakin hersey olacagi gibi olsun. Zaten hersey olacagina varacak. Hayat kısa ve zaman cok hızlı bu yüzden elinizde kalanlarla daha mutlu bir sekilde yasaminiza devam edin.
Merhaba canim ben de daha yenı boşandım. Boşanma süreci güle oynaya geçen kımse yoktur. Ben davadan önce Bı kere sureklı dua ettim sürekli kafamı dağıttım arkadaşlarımla hoş vakit geçirdim duygusallaştığım anlarda seslı bır şekilde Kendıme kızdım o sana bunu bunu yaptı hala utanmadan üzülüyorsun dedım. Ne kadar kötü bir evlilik yaşarsak yaşayalım aşk barındırmayan bağımlılığımız bızı zorluyor. Yani bugun onunla barıssam bır ıkı aya aynı olucaz ben ona artık guvenmıyordum ve devam edersek hıc ıyıye gitmeyeceğimi biliyordum.. Bı kere bunun bır süreç olduğunu aynanın karşısına geçip kabulleneceksın.. Asla ama asla duygularını hayatının hıcbır zamanında işine gücüne karıştırma evet zor kolay değil ama bu süreç yaşanmak zorunda.. Gerçekten çok buyuk sorunlarınız yoksa eşini ablasından uzaklaştırdığında sorunlar çözulecekse ki önce eşinin senın karşında değil yanında olması lazm.. Çözüm yoksa sureci kabullenip guclu durup sağlam basıp bu ısı çözeceksın konularıma bakmanı öneririm ☺
Barışınca ben de çok pişman olurdum huzursuz olurdum geleceğimi göremezdim ama bıtınce önün karanlık olmuyor ve en kötü karar kararsızlıktan iyidir huzursuzsun çünkü güven bitmiş gelse barışsanız yıne bu noktada kendızı daha yorgun daha bitkin daha uzgun buluyorsunuz.. Üzüntüyü ertelemek için barışıyoruz ama daha çok üzülüyoruz ve elimizde bir bebekle bence gelsın de barışalım dıye dusunme ben de çok duygusalım kolay değil çok zor bir sureç ama gelip geçecek bir sureç hatta zamanla nıye ben bu kadar susmus katlanmısım dıyeceguz biraz dayan guclu ol bu sureci içinde yaşa ama devam etmen senı sadece daha cok değersızleştirip zamaninizi çalıyor sonuc değişmiyor çünkü ayrılmadan aynen bu hisleri hissediyordum barışıp affedıyordum Bı bakıyordum ilerlememişiz gerilemişiz
Hatta bırgun ruyamda sabaha karşı o kadar gerçekçiydi ki gerçekten ayırmak imkansızdı gelmişti saçımı yüzümü oksuyordu o elinin içindeki sıcaklığı bıle hissediyordum o derece gerçekçi yastığımı düzeltip yorganımı örtüyordu kalktım konustuk ben ağlıyordum gerçekten burda mısn sen diyordum inanamıyordum kahvaltı hazırlıyodukkı uyandım hepsi bır ruyaymışşşş hıçkıra hıçkıra ağlayarak işe gittimmm ama affetmedim ve boşanma gunu asla duygusallaşmadım çünkü başka yolum yoktu
Aynen öyle aslında küsüp barıştığımızda her şey düzelecek sanıyoruz ama yaşanılanlar etkisi asla geçmiyor. Sıfırdan başlamak istiyorsun ama içinde garip hisler. Ayrıyken keşke gelse barışssak bu sefer şunu bunu yapmayacak diyorum. Barışıyorum bakıyorum zamanla her şey eskisinden beter. Çok güzel bir söz kullandınız aslında üzülmeyi erteliyoruz. Belki dönsem bu hayata ne kadar katlanacak yarın elimde bebekle dönsem hayat daha zor olacak. Bu sefer şu ankinden daha çok üzülecek zaten bunları düşünerek boşanmayı açtım. Zamnl çocuk da olunca bu adam daha da kötüye gidecek benim sinirler yıpranacak o zaman daha çok üzülecek. Bu yüzden acıya zamanla alışmam lazım.
Benım kardeşim derdi ki abla bır kadın ne hissediyorsa doğrudur hıslerinin peşinden git.. Bak burda böyle evliliği yaşamayanlar bu hislere tanık olmayanlar boşanma sürecini sonrasını yaşamayanlar bızım konularımızı okurken ne kadar net akıllıca ve mantıklı yorumlar yapıyorlar o yorumlara kulak versek aslında bizim mantığımızda onlarla aynı fikirde ama ne kadar güçlü olursan ol ne kadar başkasına akıl verirken rahatça konuşursan konuş insan kendi başına geldiğinde o duygular gelecek kaygısı sonrası öncesi insanların ikiyüzlülüğünün baskısı akrabalar arkadaşlar sosyal onay üzüntüler şunlar bunları yaşayan düşünen herkes bızımle aynı hisler duygular içindeler emın ol.. Bu yazdıklarını aynen ben yaşadım hissettim suan düşünüyorm gelse afdilese affetsem ne olur ben bu adamla yatmam bu bır ben bu adama Bı kere guvenımı kaybetmişim bu asla düzelmez hoş bunu düzeltecek olan da biz değil onlar.. Ben özgür ayakları üzerinde durabilen güçlü sağlıklı bir bayanım kımse kendını bana vazgeçilmez olarak dayatamaz kaldı ki böyle bile olmasak su satıp çocuklarını üniversitelerde okutup onları avukat mühendis yapan o güçlü kadınlar bizleriz bız hıcbır erkegın cebinde keklik hayatında egolarını sinirlerini kötü yetişmişlikleirni çıkaracakları deneme tahtası değiliz buyuk konusmayayaım birdaha evlenirsem bu kadar geç kalmıycam ilk benzer hatasında silip atacaksın işte ozmn o adamın gözünde değerli ve kaybetmekten korktuğu kadın oluyorsun.. Bununla ilgili konu açıcam benı ders alsınlar benm hatalarımı yapmasınlar diye.. Hayat seceneklerle dolu o adamlar bızı değil hatalarını ailelerini tercıh ediyorlarsa siz kimsiniz ozmn benım hayatımı hakedıyomısunuz aslaaa... Bu sureçte guclu ol duygularla hareket edilen hıcbır iş sağlıklı çıkmıyor ille de mantık illede mantık deli gibi özlüyorum ama bu asla benı vazgeçiremez herkes mutlaka cezalandırılmalı kimsenin yaptığı yanına kalmamalı değerli saatlerini dakikalarını onu düşünerek asla geçirme benden sana tek tavsiye olayı yalnızca sen biliyor ve yaşıyorsun eşin çaba göstersen ne noktaya gelir bilmem ama senın içindeki o hisler ben bizzat yaşadım o guven sizlik hıc bıtmıyor yapılanlar unutulmuyor ve evde hep huzursuzluk çıkarıyoruz bu geçmiyor.. Karşıdakinde de Bır caba istek görmeyince daha çok sinir stres sahibi oluyor insan.. Ne gerek var rahatla o senı düşünsün o üzülsün kadınının kıymetini bilmeyip onları üzen ağlatan herkes üzülsün.. Biz değil..
Denize düştünüz, yılana sarılıyorsunuz hepsi bu.
Umarim esinizin boşanmadan akli başına gelir.Bol bol dua edin.Allah a yönelin.
Malesef öyle bir kere daha döndüm o zamanda ilk iyi gibiydi ama yavaş yavaş başladı kötü muameleleri.
Boşanma dilekçesini verdikten sona sona bana artık yoksun benim için dedi. O sebeb beni görüyor yemek temizlik yapmıyormuşum güya. Ve eski konular vardı eşim sadece üstünü örttü bazen benzer davranışlar yapınca eski konuları açıyorum çünkü tamamen kapatamadık kabul etmiyor olan olaylar için öyle bir şey yok diyor. Ve ben bşr iki kere çekip evden çıktım hakaretleri bitmek bilmiyordu çünkü içime atıyordum içimde de büyüyordu. Biliyordum çünkü başkasının lafından etkilenip bana böyle davranıyordu. Boşanmayı ben açtım diye ben suçlu oldum. Onca olay sonunda açmadım sanki boşanmayı.
Ben de artık eminim eşim beni hiç sevmedi ilk günden beri sebebi ney bilmiyorum tam olarak ablasının doldurmalarına çok gelmesinden sanıyorum. Çünkü aslında güzel bir kızım, safım ilk zamanlar çok tatlı dilliydim hep istesiği şeyleri yapardım. Niye sevmedi bilmiyorum. İlk aylarda ablasıyla beni çekiştirdi. Çok zoruma gitti insan karısını kardeşine kötüler mi, ağlattım diye övünür mü bu olayı hiç unutamadım. Seven hiç bir erkek karısı ağladı mı dayanamaz.
Hiç sanmam aksine şu an ailesinin yanında. Özellikle ablası diyordur sana karılık yapmadı hiç seni önemsemedi. Biz hep seni el üstünde tuttuk o tutmadı. Beni hizmetçi gibi göstermek istiyorlar. Sana güzel yemek yapsın, temizlik yapsın. Kimse demiyor asıl mesele evlilikte birbirine yoldaş olmak gerisi zaten olur. Böyle böyle aklına girerler. Eşim zaten onların düşündüğü gibi düşünür.
