Boşanma kararı bu kadar zormudur

karisikkadin .!.:

Herkese çok ama çok teşekkür ederim değerli fikirleri için. İnanın o kadar iyi geldiki. Kafamı kurcalayan ve atladığım bişey daha var onu da belirtmek istedim.

İçimde biten duygulardan ziyade, zorluklar karşısında tek başıma kaldığımda pişmanlık duyar mıyım ya da bana en az onun kadar değer verebilecek biri daha karşıma çıkar mı bilmiyorum. Bana onca şeyi yaşatmış olmasına rağmen öte yandan kibar ve düşünceli biri hakkını yiyemem. Beni kendimle çeliştiren tek şey bu zaten. Henüz doğru düzgün bişey yaşamadan evlendiğim için ilişkiler konusunda biraz tecrübesizim.

ve eğer bugün kendim için bişey yapmazsam yaşım ilerledikçe geriye dönüp baktığımda yapmış olsaydım hayatım nasıl olurdu, neleri kaçırdım gibi şeyler düşünmektende çok korkuyorum.. off çok karışık..

Genişletmek için tıkla...

şiddet vardı demişsin nasıl değer vermek bu?

zeytinagaci .!.:

şiddet vardı demişsin nasıl değer vermek bu?

Genişletmek için tıkla...

İşsiz olduğu dönemde yaşandı şiddet bir daha olmadı kendisi de farketti durumu, alkol alınca içinden başka bir insan çıkıyordu. Ha tabiki şunun biliyorum, eğer tekrar aynı noktaya gelirsek yani aynı psikolojiye gireceği bir durumla karşılaşırsak bunların tekrarlanma olasılığınında farkındayım.

Ama dediğim gibi çok az tecrübem var bu tür konularda. Annem ve ailemle de bu tür konuları konuşabilen, paylaşabilen biri değilim, her evlilikte bu kadarı olabilir diye düşündürttü bana.

Aile terapistine gidin. Eşin güvenilir, sadık, dürüst anlayışlı ise bu zamanda öyle insanı bulmak gerçekten zor. O nedenle aradaki yaş farkı çok önemli değil, onu tekrar sevmeye çalış. Birlikte mutlu olacağınız şeyler yapmaya çalışın.

kendin için yapacağın en iyi şey şu durumda boşanmak olacak.
mutluluğu hepimiz hakediyoruz.

Ben de zorlama derim.. çünkü bu kararı 10 yıl sonra alman daha zor olacak yaşın gitmiş olacak çalışmak belki de zor gelecek.
Ama şimdi gençsin tekrar sıfırdan bir hayat kurabilirsin kendine... ona da üzülmeyi bırak bence parayı bulur bulmaz annesine koşmuş.. şuanda seni sağlam bir kapı olarak görüyor ondan yapışmış sülük gibi.. E bir de yaş farkı var bulmuş gencecik kızı kaçırmak istemiyor. O yüzden hiç acıma yani.. Biraz gücünü eline alsın bak gör daha neler yapar.

Cok haklisin esinizin davranislari cok kaba , imkanin varsa bosanmayi dusunebilirsin cok yeterli sebeplerin var ama yinede gec bi konus son bi kez yine deneyin erkekler anladigim kadariylla kaybetmeden duzelmiyor yas farki cok onemli burdan butun bekar genc kizlarimiz duysun 5 yasi gecmicek aradaki fark

Canım benim o kadar sıkmadan ve akıcı bir şekilde anlatmışsın ki resmen içindeki sıkıntıyı hissettim...
Kötü günler geçirmişsin ve daha yaşın çok küçük, kaldı ki bu bilinçle mantıklı düşünüp hareket edebiliyorsun öncelikle tebrik ederim...
Diyeceğim o ki sen bu evliliği zaten kafanda bitirmişsin gerisi icraate gelmiş ve onunda zamanı gelmiş gibi..Boşanan bir kişi olarak söylüyorum şu hayatta seni mutsuz eden şeyler için asla çabalama. bu, olayları iyiye götürmekten çok zaman kaybından başka bir şey olmaz...Unutma sen değerlisin ve önceliğin kendin olmalı, bu evlilikte gelecek göremiyorsan sakın ama sakın zorlama yoksa kendine işkence olur...
Mantıklı bir kadınsın en doğru kararı sen vereceksin...Hakkında hayırlısı olsun...

Sen coooktaan bitirmişsin canım. .uzatmaları oynuyorsunuz. Ona da yazık Sana da ..ikimizde kendi yolumuzda devam edin derim.

yanlış yapılmış bir evlilik.. baştan aileni dinlemeliydin, hiçbirşey için geç değildir. bu evliliğe bir çocuk vermeden yollarınızı ayırın

Arkadaşlar ben hamileyim.. Eşim bana göre aşırı saygısız bir insan. Sinirlendiğinde beni dövdüğü de oldu evlendiğimiz ilk bir iki ay süresince. Sonrasında Allah'a şükürler olsun bir daha elini kaldırmadı. Ama üstüme yürüdüğü oldu. Ben hamileyken gerginlikten dudaklarım ellerim uyuşup karıncalanana kadar beni ağlattığı da oldu ve bunlar bitmeyecek gibi geliyor bana. Çok bencilce davranıyor. Kendi zevkleri onun psikolojisini düzelteceği için önemli ve ihtiyaç statüsüne giriyor alınması lazım oluyor, ama benim ihtiyaç olarak olarak gördüğüm misal hamile yastığı bile ağrılarımdan dolayı gereksiz oluyor. Bu verebileceğim en basit örnekti. Bana sezeryan yap yoksa vajinan genişler başka kadınlara giderim deme gafletinde de bulundu sonra her ne kadar özür dilemiş olsa da gergindim şöyleydi böyleydi demiş olsa da... Ben ilişkiye girmiyorum eşimle çünkü 2 defa denedim ikisinde de kan geldi. Gebe olduğum için korkuyorum ve artık ilişkiye girmiyorum. Buna takmış bir şekilde ama üslubu "ne biçim kadınsın kocana vermiyorsun" şeklinde takınıyor veya motoru sat yeniden kredi çekip araba alacağına dediğimde bana "yar..ğım" diye hitap edebiliyor ve kendisini bu konuda haklı görebiliyor. Vesairelerle daha çok örneklendirebilirim aslında. Ama çok uzun yazdım zaten.. Ben boşanmak istiyorum ama korkularım var içimde. Babam farkında ve evde odan her zaman hazır, bebeğin için de yer hazır diyor. Annem hergün korkuyor bana bişey yapıp zarar verdi mi diye, yeni yeni atıyor şimdi bu korkusunu. Ablam çok gergin çok sinirleniyor bana karşı eşimin takındığı tavırlara.. Ben boşanmayı istiyorum ama sonrasındaki aşamalardan üzülme kısmından çok çekiniyorum sanırım. İşin en kötü tarafı eşimin beni çok sevdiğinden hiç şüphem yok. Ama yetişme tarzı böyle....