Gunaydin hanimlar caresiz kaldim uzun zamadir kendimi gucumu toplamaya calisiyorum henuz 20 li yaslardayim cocugum yok evliyim bi yandan okuyorum evlendigim gunden beri bir gulduysem 10 agladim hastaligimda agladigimda hic yanimda olmayan bi adam var karsimda surekli hizmet bekler kendi suyunu bile icemez hic temiz bi insan degil ne tuvalet adabi var ne baska bisey agzinda hep dayak yersin doverim soverim ben ne dersem o olur laflari vururda bana cok sinirlenirse kavgalar genelde onun istekleri yuzunden cikar ben haftanin iki gunu annesine giderim oturmaya o hergun gidiceksin diye kavga eder vaktim yok derim sonra arada arkadaslarimi gormek istesem madem vaktin var anneme git der kapali bi bayanim ama kendi istegimle kapandim pantolon vesaire giyiyorum cok abarti olmuyo kiyafetlerime dikkat ederim dizustu bisey giymem asla ama o parduse giyiceksin yoksa bosaniriz demeye basliyo boyle sacma sapan birsuru diretmeyle benimle kavga ediyo ve ben aptal gibi her dedigini kabul ediyorum cunku bosanmaktan cok korkuyorum oyle bi asilanmiski bana bosanmis kadin algisi bu halimden nefret ediyorum kendime saygim kalmadi lutfen yargilamayin sadece destek istiyorum ozellikle bosanmis bayanlardan bu durumumu pskolojik destek alarak atlatabilirmiyim aklima baska cozum yolu gelmiyo