Boşanma Olayı Manevi Açıdan Nasıl Atlatılır?

nasıl bir fedakarlık bekleniyor?

olayları anlatırsanız, daha anlamlı yorumlar gelir

Çok detaylandırmak istemiyorum çünkü anlattıkça devamı gelir.

İnsanın hayattan bireysel, evlilikten de duygusal beklentileri vardır.
Herkesin kendine ait bir yaşamı vardır. Planları vs...
Plan dediysem öyle çok geniş çaplı şeylere gitmesin aklınız.
Örnek veriyorum bir arkadaş oturması dahi onların kontrolünde olsun istenebiliyor.
Bunları anlatmaya kalksam mevzu çok olmadık yerlere gidecek.
Fakat sizi de anlıyorum yorum yapmak için detay istiyorsunuz.
Benim için şu aşamada önemli olan, hamileliğimin kalanını biraz daha huzurlu geçirmek ve boşanırsam bu olayı nasıl atlatacağımı öğrenmek...
 
Çok detaylandırmak istemiyorum çünkü anlattıkça devamı gelir.

İnsanın hayattan bireysel, evlilikten de duygusal beklentileri vardır.
Herkesin kendine ait bir yaşamı vardır. Planları vs...
Plan dediysem öyle çok geniş çaplı şeylere gitmesin aklınız.
Örnek veriyorum bir arkadaş oturması dahi onların kontrolünde olsun istenebiliyor.
Bunları anlatmaya kalksam mevzu çok olmadık yerlere gidecek.
Fakat sizi de anlıyorum yorum yapmak için detay istiyorsunuz.
Benim için şu aşamada önemli olan, hamileliğimin kalanını biraz daha huzurlu geçirmek ve boşanırsam bu olayı nasıl atlatacağımı öğrenmek...

boşanmaya kesin kararlı mısınız?
boşanmalı mısınız?
bunlar açısından sordum
ortada aşılamayacak sorunlar yoksa, gerektiğinde gururundan, rahatından da taviz verebilir insan çünkü
sevdiği için, evladı için vs..

ısrarla anlatmayacağım derseniz,
bu süreçte mutlaka uzman desteği almanızı öneririm
hamilelikle sürecinde bunları yaşamanız kötü olmuş
hem hamilelik, hem boşanma, hem doğum vs
tüm bunların bünyede yarattığı hormonel ve psikolojik etkileri tek başına kaldırmanız güç olur
 
Çok detaylandırmak istemiyorum çünkü anlattıkça devamı gelir.

İnsanın hayattan bireysel, evlilikten de duygusal beklentileri vardır.
Herkesin kendine ait bir yaşamı vardır. Planları vs...
Plan dediysem öyle çok geniş çaplı şeylere gitmesin aklınız.
Örnek veriyorum bir arkadaş oturması dahi onların kontrolünde olsun istenebiliyor.
Bunları anlatmaya kalksam mevzu çok olmadık yerlere gidecek.
Fakat sizi de anlıyorum yorum yapmak için detay istiyorsunuz.
Benim için şu aşamada önemli olan, hamileliğimin kalanını biraz daha huzurlu geçirmek ve boşanırsam bu olayı nasıl atlatacağımı öğrenmek...

umarım ailen sana destektir, umarım arkadaşların vardır, allahtan işin gücün var, daha çok sosyalleşerek acını hafifetebilirsin belki, yanlızmı yaşıyorsun yoksa ailenin evindemi, belkide açıkca ailene bu konunun konuşulmasını istemiyorum demelisin, tekrar tekrar olanları hatırlamamak için hamile halinle seni bu kadar üzen ve ayrı yaşamaya okey veren bir eşle tekrar beraber olamayacağın aşikar. bebeğini sağlıcakla al kucağına
 
canım emin ol boşandıktan sonra annenın evine gidince 6 ay sıkıntı çekersin daha sonra emin ol kendini huzurlu ve mutlu hissedersin.önemli olan sabretmek olanları bir çırpıda tabiki atlatamazsın allah ögle bir duygu vermiş ki herşeyi gôgüslemek adına emınım sende başarırsın.birşeyleri aşmak istiyorsan duymuycaksın görmeyeceksin gerısı zaten gelır.allah zorda olan evlilıklere yardım etsin
 
boooll dua ve bugunune şükrederek en başta

olumsuz konusan beni daha çok yoran insanlarla iletişimi koparttım.
kitap okudum,ailemle daha çok zaman geçirdim,müzik dinledim.

bu acıyı bastırmaya çalıştım baktım ki daha çok yoruyor.
bende oluruna bıraktım.
acımı yaşamaya başladım.
bir twitter hesabı açtım tanıdıkları eklemedim.
içimden ne geçiyorsa olduğu gibi oraya döktüm.
en agır,acıtıcı şarkıları offf offff diye dinledim.
içimden her geldiğinde ağladım deli gibi..

ve yaklaşık 1 yılın sonunda anladım ki huzura erdim.
geçen akşam balkonumda serin bir ağustos akşamında çayımı yudumlarken anladımki iyiki böyle olmus.
aşmısım artık.
düşündüm gerçekten huzurluyum
sebepsiz mutluyum :34:

darısı başına arkadaşım :29: zaman herşeyin ilacı derler ya gerçekten öyle :29:
 
bende senin gibiyim ve boşanmaya gücüm cesaretim yok allah yardımcımız olsun

Ben bu olaya cesareti olup olmama gözüyle bakmıyorum canım. Yani en az üzüntüyle hayatımı yaşama çabası olarak görüyorum...
Allah seninde yardımcın olsun inşallah...

boşanmaya kesin kararlı mısınız?
boşanmalı mısınız?
bunlar açısından sordum
ortada aşılamayacak sorunlar yoksa, gerektiğinde gururundan, rahatından da taviz verebilir insan çünkü
sevdiği için, evladı için vs..

ısrarla anlatmayacağım derseniz,
bu süreçte mutlaka uzman desteği almanızı öneririm
hamilelikle sürecinde bunları yaşamanız kötü olmuş
hem hamilelik, hem boşanma, hem doğum vs
tüm bunların bünyede yarattığı hormonel ve psikolojik etkileri tek başına kaldırmanız güç olur

Kararım şöyle ki, evliliğimiz için önemli bir adım atılmayıp ve sadece benden beklenen fedakarlığı karşı tarafta göstermedikçe boşanmayı düşünüyorum.
Çünkü aksi takdirde, eve geri dönsem bu evlilikteki samimiyet bitmiş çıkar ilişkisine dönmüş demektir.
Aslında haklısınız bir uzman desteği şart,
Çünkü zaten bu olayların hepsi (boşanma hamilelik ve doğum) insan hayatındaki dönüm noktaları.
Üçü bir araya gelince gerçekten kalbim dayanmayacak gibi oluyor zaman zaman...

umarım ailen sana destektir, umarım arkadaşların vardır, allahtan işin gücün var, daha çok sosyalleşerek acını hafifetebilirsin belki, yanlızmı yaşıyorsun yoksa ailenin evindemi, belkide açıkca ailene bu konunun konuşulmasını istemiyorum demelisin, tekrar tekrar olanları hatırlamamak için hamile halinle seni bu kadar üzen ve ayrı yaşamaya okey veren bir eşle tekrar beraber olamayacağın aşikar. bebeğini sağlıcakla al kucağına

Ailem her zaman destek çok şükür.
Fakat bir kusurum olsaydı annem beni evine asla almaz geri gönderirdi ayrıca bu yapıya da sahip...
Ailemin evindeyim şu an. Onlar konuşmasa bile ben açıyorum konuyu...
İşin gücüme giden taraflarından biri de bu dediğiniz... ''hamile halinle seni bu kadar üzen''
Amin inşallah... Teşekkür ederim.

canım emin ol boşandıktan sonra annenın evine gidince 6 ay sıkıntı çekersin daha sonra emin ol kendini huzurlu ve mutlu hissedersin.önemli olan sabretmek olanları bir çırpıda tabiki atlatamazsın allah ögle bir duygu vermiş ki herşeyi gôgüslemek adına emınım sende başarırsın.birşeyleri aşmak istiyorsan duymuycaksın görmeyeceksin gerısı zaten gelır.allah zorda olan evlilıklere yardım etsin

Zaman lazım. Belki de bebeğim olunca daha kolay olacak atlatması. Hayatımda yeni bir odak noktası olacak o inşallah...
Amin inşallah...

boooll dua ve bugunune şükrederek en başta

olumsuz konusan beni daha çok yoran insanlarla iletişimi koparttım.
kitap okudum,ailemle daha çok zaman geçirdim,müzik dinledim.

bu acıyı bastırmaya çalıştım baktım ki daha çok yoruyor.
bende oluruna bıraktım.
acımı yaşamaya başladım.
bir twitter hesabı açtım tanıdıkları eklemedim.
içimden ne geçiyorsa olduğu gibi oraya döktüm.
en agır,acıtıcı şarkıları offf offff diye dinledim.
içimden her geldiğinde ağladım deli gibi..

ve yaklaşık 1 yılın sonunda anladım ki huzura erdim.
geçen akşam balkonumda serin bir ağustos akşamında çayımı yudumlarken anladımki iyiki böyle olmus.
aşmısım artık.
düşündüm gerçekten huzurluyum
sebepsiz mutluyum :34:

darısı başına arkadaşım :29: zaman herşeyin ilacı derler ya gerçekten öyle :29:

Senin adına çok sevindim. Eğer o çayı ağız tadı ile içebiliyorsan hayat sana güzel...
Önerilerini düşüneceğim...
Zaman en önemlisi...
 
Eşimle ilk boşanma krizimizi bebeğim 20 günlükken ve ben loğusayken yaşadım. Annemin evine gittim. Küçük bir çocuk kucağınızdayken sürekli sorguluyorsunuz "ben ne yaptım da küçücük bebekle tek kalmayı hakettim" diye. ben o dönemi atlatamadım. Aynı sizin eşiniz gibi sürekli kendini haklı gören ve tavizleri benden bekleyen eşime döndüm. gerekli tavizleri verdim.
bunlara rağmen 1.5 yıl sonra boşandık.
- Doğum, loğusalık, boşanma hepsini birden atlatmak çok zor. Mutlaka psikolojik destek alın.
- Ben belki o dönem işime geri dönebilseydim, kafamı daha çabuk toplar, o adama geri dönmezdim. Ama ailem işe başlamama hemen izin vermedi. Bebeğinizi 3 aylık ettikten sonra işiniz varsa mutlaka ÇALIŞIN. yoksa sürekli kafanızda dönen düşüncelerle başa çıkmanız çok zor.
- Spor yapın. yürüyüş çok iyi geliyor. vücut mutluluk hormonu salgıladığından mutlu hissediyorsunuz. forma girdikçe de güveniniz tazeleniyor.
- Bol bol kitap okuyun gerçekten kafa dağıtıyor.
- Benim eşim gittiğimiz dönemde 3 aylık bebeğim nasıl diye hiç beni aramadı. görmeye de gelmedi. Sen gittin gelirsen gelirsin modundaydı. Şimdi kızı 1,5 yaşında baba baba der durur. boşanalı 1 ay oldu. hiç kızını aramadı. Size hamileyken bu kötülüğü yapan insanın muhtemelen çocuğu görmeyeceğini bilin [RAbbim inşallah yüreğine evlat sevgisi verir ve görür, arar, sorar] ve buna kendinizi alıştırın.
 
Öncelikle Allah yardımcınız olsun,rabbim huzurlar versin size.Sadece meraktan soruyorum bebeğiniz isteyerek mi oldu?Benim eşimde aynı sizin eşiniz gibi sürekli baskıcı,dediğim dedik bir insan.sürekli bana yuvayı dişi kuş yapar deyip,sen fedakarlık yapacaksın der.bu da benim haklı olarak zoruma gider.
Size boşanın yada boşanmayın diyemem.Çünkü size yapılan bir haksızlık varsa boşanmak Allahın sevmediği bir helaldir.İnşaallah eşiniz yaptığı yanlışın farkına varır ve bir daha üzmez sizi.ya da siz kararınızda ısrarcı olup daha fazla kendinizi yıpratmadan atlatırsınız bu süreci.ama derim ki ben öncelikle bebeğinize odaklanın,onunla geçireceğiniz güzel günleri düşünün.bir de Rabbime sığının o herşeyin en iyisini bilendir,yoluna koyacaktır her şeyi.
 
boooll dua ve bugunune şükrederek en başta

olumsuz konusan beni daha çok yoran insanlarla iletişimi koparttım.
kitap okudum,ailemle daha çok zaman geçirdim,müzik dinledim.

bu acıyı bastırmaya çalıştım baktım ki daha çok yoruyor.
bende oluruna bıraktım.
acımı yaşamaya başladım.
bir twitter hesabı açtım tanıdıkları eklemedim.
içimden ne geçiyorsa olduğu gibi oraya döktüm.
en agır,acıtıcı şarkıları offf offff diye dinledim.
içimden her geldiğinde ağladım deli gibi..

ve yaklaşık 1 yılın sonunda anladım ki huzura erdim.
geçen akşam balkonumda serin bir ağustos akşamında çayımı yudumlarken anladımki iyiki böyle olmus.
aşmısım artık.
düşündüm gerçekten huzurluyum
sebepsiz mutluyum :34:

darısı başına arkadaşım :29: zaman herşeyin ilacı derler ya gerçekten öyle :29:

senin adına sevindim..bend e ayrılalı 1 buçuk yıl oldu ve ben hala atlatamadım diyebilirim canım..neler neler denemedim ki..kendimi saçma şeylere verdim.nete çok takıldım..daha çok sorun çıktı sanki..acaba bu süreçte nette çok zaman geçirmek sosyalleşmek faydalı mı benim dıuışarda pek sosyla hayatım yok neler öneririsn canım..bende şöyle bi sorunj var hep sorunlu insanları çekiyorum kendime ve onlardan bi çırpıda kurtulamıyorum girdaplarına sürükleiniyorum engelleyemiyorum kendimi
 
Merhaba arkadaşlar,
Yaklaşık 1 buçuk yıldır evliyim ve hamileyim.
Uzun uzadıya yazmak istemiyorum ama kısa konu başlıkları vereceğim.
Eşimle severek evlendik.
Zaman içerisinde ailesinin bizimde bir aile olduğumuzu kabullenmediğini gördüm.
Eşim iyi bir insandır fakat söz konusu ailesi olunca bana sahip değildir ve baskıcıdır. Çok kavgalarımız olmuştur bu yüzden.
Ailesi bana yaptırmak istediklerini çoğu zaman eşim yoluyla baskı yaparak iletiyorlardı. Bu da bizim ailemizin karışmasına, huzursuzluklara sebep oluyordu.
Ve başka şeyler...
Her neyse.
Şu an ayrı yaşıyoruz anlaşmazlıklardan dolayı.
Ve pek çözüleceğe de benzemiyor.
Eşimi seviyorum fakat şu an ki adamı tanımıyorum bu adam benim eşim değil...
Böyle gitmez bu evlilik. Çünkü her konuda haklı olduğuna inanan ve bütün tavizleri benim vermem gerektiğine inanan eşe sahibim.
Evliliğimiz için önemli bir adım atılmayıp ve sadece benden beklenen fedakarlığı karşı tarafta göstermedikçe boşanmayı düşünüyorum fakat bunu manevi açıdan nasıl atlatacağımı bilemiyorum.
Kendimi ne annemin evine ne de eşimle yaşadığım eve ait hissediyorum.
Sanki çok başka bir alemdeyim.
İşten eve / evden işe...
Nefes almakta bile güçlük çekiyorum çoğu zaman.
Kim olduğumu unutmaya başladım...
Bana ne gibi önerileriniz olacak merak ediyorum.

evlilik bitirmek çok zor bir akrar o süreçler çok sancılı geçiyo canım..tekrar yapılandırmek en iyisi gibi..eğer çok büyük sorun yoksa..bence aldatma en büyüğüdür diğerleri aşılıyo sanki
 
bir de ben bu dönemde en yakın arkadaşlarım akrabalarım herkes bana sırt döndü..hatta ailem bile..yanlarındayım ama inanın çok farklı şeylerle karşılaştım kızlar..yani boşanmak oğu zaman kurtuluşa eriş olmuyo..insan son no0ktaya gelince dayanamıyoa am ondan sonraki süreci atlartmak herkesin harcı değil bence..toplumda kabul göremiyosun bi kere herkesin ayrıldığını duyunca suratlarındaki ifadeyi farkediyosun..bana çok hissettirdier..meğer sağlam bir kocanın arkanda durması çok öenmliymiş bunu anlıyorum şimdi
 
senin adına sevindim..bend e ayrılalı 1 buçuk yıl oldu ve ben hala atlatamadım diyebilirim canım..neler neler denemedim ki..kendimi saçma şeylere verdim.nete çok takıldım..daha çok sorun çıktı sanki..acaba bu süreçte nette çok zaman geçirmek sosyalleşmek faydalı mı benim dıuışarda pek sosyla hayatım yok neler öneririsn canım..bende şöyle bi sorunj var hep sorunlu insanları çekiyorum kendime ve onlardan bi çırpıda kurtulamıyorum girdaplarına sürükleiniyorum engelleyemiyorum kendimi

teşekkürler :16::16:

insan huzuru ne parada ne eşyada nede başka bir insanda bulabiliyor.kendi beyninde bitirmen lazım ve yeni şeyleri başlatman lazım :34: anladığım kadarıyla kendini sürekli meşgul tutmaya çalışmıssın.bende denedim ama farkettim ki o daha çok yoruyor insanı.

sürekli internetteyim ama ya kadınlar kulubunde ya twitterda yada dizi,sinema sitelerinde :34: neti neye kullandıgın önemli :34: çevrem kısıtlı demişsin ya netten arkadaşlıklar kurmaya çalışmıssın anladıgım kadarıyla.karşı değilim kesinlikle ama iyi insan bulabilme ihtimalin çok zayıf.o yüzden de kendini daha kötü hissetmene sebep olmustur.bide seni çok iyi anlıyorum.insan hayatına yeni birini istiyor.çok istiyor hemde.yanlış yapmana da sebep bu bence.birisi olsun derken olumsuz yanlarını görmüyorsun sonrasında da zaten deneyimin oldugu için yanlış insan olduğuna karar verip bir kere daha kırılıp yıkılıyorsun :43: hayatına birini almadan önce ince ele sık doku.zamana bırak biraz.olmuyorsa boşver gitsin.değer verip sonrasında üzülmekten iyidir :34:

bence ilk yapman gereken şey.herşeyi oldugu gibi kabullenmek.aşmaya çalışmamak çabalamamak.çabaladıkça daha çok debelenirsin.ve demişsin ya sorunlu insanları çekiyorum kendime.bu hayata biraz olumsuz baktıgını hissettirdi bana.en önemlisi bunu bırak.herşeye rağmen yaşamak çok güzel.hep olumlu düşünmeli ki hayatımıza olumlu şeyleri çağıralım.hep dua edelim ki başımıza birşey geldiğinde şükürler olsun ya Rabbim deyip mutlu olalım :34:

 
Eşimle ilk boşanma krizimizi bebeğim 20 günlükken ve ben loğusayken yaşadım. Annemin evine gittim. Küçük bir çocuk kucağınızdayken sürekli sorguluyorsunuz "ben ne yaptım da küçücük bebekle tek kalmayı hakettim" diye. ben o dönemi atlatamadım. Aynı sizin eşiniz gibi sürekli kendini haklı gören ve tavizleri benden bekleyen eşime döndüm. gerekli tavizleri verdim.
bunlara rağmen 1.5 yıl sonra boşandık.
- Doğum, loğusalık, boşanma hepsini birden atlatmak çok zor. Mutlaka psikolojik destek alın.
- Ben belki o dönem işime geri dönebilseydim, kafamı daha çabuk toplar, o adama geri dönmezdim. Ama ailem işe başlamama hemen izin vermedi. Bebeğinizi 3 aylık ettikten sonra işiniz varsa mutlaka ÇALIŞIN. yoksa sürekli kafanızda dönen düşüncelerle başa çıkmanız çok zor.
- Spor yapın. yürüyüş çok iyi geliyor. vücut mutluluk hormonu salgıladığından mutlu hissediyorsunuz. forma girdikçe de güveniniz tazeleniyor.
- Bol bol kitap okuyun gerçekten kafa dağıtıyor.
- Benim eşim gittiğimiz dönemde 3 aylık bebeğim nasıl diye hiç beni aramadı. görmeye de gelmedi. Sen gittin gelirsen gelirsin modundaydı. Şimdi kızı 1,5 yaşında baba baba der durur. boşanalı 1 ay oldu. hiç kızını aramadı. Size hamileyken bu kötülüğü yapan insanın muhtemelen çocuğu görmeyeceğini bilin [RAbbim inşallah yüreğine evlat sevgisi verir ve görür, arar, sorar] ve buna kendinizi alıştırın.

Önerileriniz için teşekkür ederim. Şimdi nasılsınız nasıl hissediyorsunuz kendinizi?

Öncelikle Allah yardımcınız olsun,rabbim huzurlar versin size.Sadece meraktan soruyorum bebeğiniz isteyerek mi oldu?Benim eşimde aynı sizin eşiniz gibi sürekli baskıcı,dediğim dedik bir insan.sürekli bana yuvayı dişi kuş yapar deyip,sen fedakarlık yapacaksın der.bu da benim haklı olarak zoruma gider.
Size boşanın yada boşanmayın diyemem.Çünkü size yapılan bir haksızlık varsa boşanmak Allahın sevmediği bir helaldir.İnşaallah eşiniz yaptığı yanlışın farkına varır ve bir daha üzmez sizi.ya da siz kararınızda ısrarcı olup daha fazla kendinizi yıpratmadan atlatırsınız bu süreci.ama derim ki ben öncelikle bebeğinize odaklanın,onunla geçireceğiniz güzel günleri düşünün.bir de Rabbime sığının o herşeyin en iyisini bilendir,yoluna koyacaktır her şeyi.

İsteyerek oldu. Pişman değilim. Boşansam bile o bana Allah'ın bir lütfu. Canımın içinin tam karşılığı...

bir de ben bu dönemde en yakın arkadaşlarım akrabalarım herkes bana sırt döndü..hatta ailem bile..yanlarındayım ama inanın çok farklı şeylerle karşılaştım kızlar..yani boşanmak oğu zaman kurtuluşa eriş olmuyo..insan son no0ktaya gelince dayanamıyoa am ondan sonraki süreci atlartmak herkesin harcı değil bence..toplumda kabul göremiyosun bi kere herkesin ayrıldığını duyunca suratlarındaki ifadeyi farkediyosun..bana çok hissettirdier..meğer sağlam bir kocanın arkanda durması çok öenmliymiş bunu anlıyorum şimdi

Sizin adınıza çok üzüldüm. Ne kadar oldu boşanalı, şimdi nasılsınız?
 
Daha çok yeni boşandım. 1 ay oldu. Bazen iyi bazen kötü hissediyorum. Tam olarak dengeli bir duygu durumuna kavuşabilmek için biraz daha zamana ihtiyacım var sanırım. Bol bol dua ediyorum. Manevi açıdan en iyi hissettiren şey dua etmek bir de kızım. Allahıma her gün şükrediyorum ki iyi bir işim ve destek veren bir annem var. Biliyorum senin, benim ya da bir başkası iiçin yaşanılan her kötü şey geçecek ve unutulacak ama bir vadesi var.
 
bende boşanmaya karar verenlerdenim yaklaşık 4 aydır ayrı yaşıyoruz, ikizlerim var benimde 6 aylık oldular çok şükür, babaları sadece 20 yada 25 gün yanlarında oldu doğduktan sonra, gerisi tek başıma ailemden bile uzaklarda üstelik doğuda bir yerde yaşamaya çalışıyorum, mutsuzmuyum, üzgünmüyüm, asla değil bebeklerim o kadar güç ve kuvvet veriyor ki bana işden eve döndüğümde onların beni beklediğini bilmek çok büyük mutluluk benim için.
şimdi hamilesiniz size ayrılın yada ayrılmayın diyemem bazen insanların doyum noktaları oluyor hiç kimse istemez ki bebeğiyle ayrılmayı ama şartlar onu gerektiriyosada bebeğiniz sorunlu bir evde büyüyecegine sizin yanınızda mutlu bir şekilde büyüsün..
Allahım hakkınızda hayırlısı ne ise onu versin...
 
bende boşanmaya karar verenlerdenim yaklaşık 4 aydır ayrı yaşıyoruz, ikizlerim var benimde 6 aylık oldular çok şükür, babaları sadece 20 yada 25 gün yanlarında oldu doğduktan sonra, gerisi tek başıma ailemden bile uzaklarda üstelik doğuda bir yerde yaşamaya çalışıyorum, mutsuzmuyum, üzgünmüyüm, asla değil bebeklerim o kadar güç ve kuvvet veriyor ki bana işden eve döndüğümde onların beni beklediğini bilmek çok büyük mutluluk benim için.
şimdi hamilesiniz size ayrılın yada ayrılmayın diyemem bazen insanların doyum noktaları oluyor hiç kimse istemez ki bebeğiyle ayrılmayı ama şartlar onu gerektiriyosada bebeğiniz sorunlu bir evde büyüyecegine sizin yanınızda mutlu bir şekilde büyüsün..
Allahım hakkınızda hayırlısı ne ise onu versin...

Bende çok zor zamanlardan geçiyorum ama sizin gibi kadınların olduğunu duydukça mutlu oluyorum. Belki benimde doğuya tayinim çıkacak. Babaları ikizlerinizi arıyor mu?
 
Bende çok zor zamanlardan geçiyorum ama sizin gibi kadınların olduğunu duydukça mutlu oluyorum. Belki benimde doğuya tayinim çıkacak. Babaları ikizlerinizi arıyor mu?

sürekli olmasada arıyor ne yapıyolar diye soruyor o kadar, oğlumun gözlerinde problem var 1 ay önce öğrendim söyledim dr. gidip geliyorum diye sadece bana dediği çocugun tedavisine baktır oldu sanki ben başka birşey yapıyorum da, onun haricinde görmek için bile birşey yapmadı, baştan beri sorumsuz bir adamdı zaten değişmesinide beklemiyorum, benim bebeklerim bana yetiyor onlardan alıyorum gücü kuvveti benim bundan sonra erkeğe ihtiyacım yok zaten ilerde görmek isterlerse bebeklerim babalarıdır tabiiki gidip görürler o kadar..
doğuda küçük bir yerdeyim ben inanın zor günleri kendimiz yaratıyoruz, takma kafana, düşünmemeye çalış uğraş bul kendine, kızınla çıkın dolaşın eğlenin, siz ne kadar üzülürseniz kızınızda o şekilde etkilenir neden kötü olasınız ki sizin kaybettiğiniz hiç birşey yok sizi kaybettiği için o üzülsün...
 
Back
X