- Konu Sahibi feslegenim
- #1
....
Son düzenleme:
Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
nasıl bir fedakarlık bekleniyor?
olayları anlatırsanız, daha anlamlı yorumlar gelir
Çok detaylandırmak istemiyorum çünkü anlattıkça devamı gelir.
İnsanın hayattan bireysel, evlilikten de duygusal beklentileri vardır.
Herkesin kendine ait bir yaşamı vardır. Planları vs...
Plan dediysem öyle çok geniş çaplı şeylere gitmesin aklınız.
Örnek veriyorum bir arkadaş oturması dahi onların kontrolünde olsun istenebiliyor.
Bunları anlatmaya kalksam mevzu çok olmadık yerlere gidecek.
Fakat sizi de anlıyorum yorum yapmak için detay istiyorsunuz.
Benim için şu aşamada önemli olan, hamileliğimin kalanını biraz daha huzurlu geçirmek ve boşanırsam bu olayı nasıl atlatacağımı öğrenmek...
Çok detaylandırmak istemiyorum çünkü anlattıkça devamı gelir.
İnsanın hayattan bireysel, evlilikten de duygusal beklentileri vardır.
Herkesin kendine ait bir yaşamı vardır. Planları vs...
Plan dediysem öyle çok geniş çaplı şeylere gitmesin aklınız.
Örnek veriyorum bir arkadaş oturması dahi onların kontrolünde olsun istenebiliyor.
Bunları anlatmaya kalksam mevzu çok olmadık yerlere gidecek.
Fakat sizi de anlıyorum yorum yapmak için detay istiyorsunuz.
Benim için şu aşamada önemli olan, hamileliğimin kalanını biraz daha huzurlu geçirmek ve boşanırsam bu olayı nasıl atlatacağımı öğrenmek...
bende senin gibiyim ve boşanmaya gücüm cesaretim yok allah yardımcımız olsun
boşanmaya kesin kararlı mısınız?
boşanmalı mısınız?
bunlar açısından sordum
ortada aşılamayacak sorunlar yoksa, gerektiğinde gururundan, rahatından da taviz verebilir insan çünkü
sevdiği için, evladı için vs..
ısrarla anlatmayacağım derseniz,
bu süreçte mutlaka uzman desteği almanızı öneririm
hamilelikle sürecinde bunları yaşamanız kötü olmuş
hem hamilelik, hem boşanma, hem doğum vs
tüm bunların bünyede yarattığı hormonel ve psikolojik etkileri tek başına kaldırmanız güç olur
umarım ailen sana destektir, umarım arkadaşların vardır, allahtan işin gücün var, daha çok sosyalleşerek acını hafifetebilirsin belki, yanlızmı yaşıyorsun yoksa ailenin evindemi, belkide açıkca ailene bu konunun konuşulmasını istemiyorum demelisin, tekrar tekrar olanları hatırlamamak için hamile halinle seni bu kadar üzen ve ayrı yaşamaya okey veren bir eşle tekrar beraber olamayacağın aşikar. bebeğini sağlıcakla al kucağına
canım emin ol boşandıktan sonra annenın evine gidince 6 ay sıkıntı çekersin daha sonra emin ol kendini huzurlu ve mutlu hissedersin.önemli olan sabretmek olanları bir çırpıda tabiki atlatamazsın allah ögle bir duygu vermiş ki herşeyi gôgüslemek adına emınım sende başarırsın.birşeyleri aşmak istiyorsan duymuycaksın görmeyeceksin gerısı zaten gelır.allah zorda olan evlilıklere yardım etsin
boooll dua ve bugunune şükrederek en başta
olumsuz konusan beni daha çok yoran insanlarla iletişimi koparttım.
kitap okudum,ailemle daha çok zaman geçirdim,müzik dinledim.
bu acıyı bastırmaya çalıştım baktım ki daha çok yoruyor.
bende oluruna bıraktım.
acımı yaşamaya başladım.
bir twitter hesabı açtım tanıdıkları eklemedim.
içimden ne geçiyorsa olduğu gibi oraya döktüm.
en agır,acıtıcı şarkıları offf offff diye dinledim.
içimden her geldiğinde ağladım deli gibi..
ve yaklaşık 1 yılın sonunda anladım ki huzura erdim.
geçen akşam balkonumda serin bir ağustos akşamında çayımı yudumlarken anladımki iyiki böyle olmus.
aşmısım artık.
düşündüm gerçekten huzurluyum
sebepsiz mutluyum
darısı başına arkadaşımzaman herşeyin ilacı derler ya gerçekten öyle
![]()
boooll dua ve bugunune şükrederek en başta
olumsuz konusan beni daha çok yoran insanlarla iletişimi koparttım.
kitap okudum,ailemle daha çok zaman geçirdim,müzik dinledim.
bu acıyı bastırmaya çalıştım baktım ki daha çok yoruyor.
bende oluruna bıraktım.
acımı yaşamaya başladım.
bir twitter hesabı açtım tanıdıkları eklemedim.
içimden ne geçiyorsa olduğu gibi oraya döktüm.
en agır,acıtıcı şarkıları offf offff diye dinledim.
içimden her geldiğinde ağladım deli gibi..
ve yaklaşık 1 yılın sonunda anladım ki huzura erdim.
geçen akşam balkonumda serin bir ağustos akşamında çayımı yudumlarken anladımki iyiki böyle olmus.
aşmısım artık.
düşündüm gerçekten huzurluyum
sebepsiz mutluyum
darısı başına arkadaşımzaman herşeyin ilacı derler ya gerçekten öyle
![]()
Merhaba arkadaşlar,
Yaklaşık 1 buçuk yıldır evliyim ve hamileyim.
Uzun uzadıya yazmak istemiyorum ama kısa konu başlıkları vereceğim.
Eşimle severek evlendik.
Zaman içerisinde ailesinin bizimde bir aile olduğumuzu kabullenmediğini gördüm.
Eşim iyi bir insandır fakat söz konusu ailesi olunca bana sahip değildir ve baskıcıdır. Çok kavgalarımız olmuştur bu yüzden.
Ailesi bana yaptırmak istediklerini çoğu zaman eşim yoluyla baskı yaparak iletiyorlardı. Bu da bizim ailemizin karışmasına, huzursuzluklara sebep oluyordu.
Ve başka şeyler...
Her neyse.
Şu an ayrı yaşıyoruz anlaşmazlıklardan dolayı.
Ve pek çözüleceğe de benzemiyor.
Eşimi seviyorum fakat şu an ki adamı tanımıyorum bu adam benim eşim değil...
Böyle gitmez bu evlilik. Çünkü her konuda haklı olduğuna inanan ve bütün tavizleri benim vermem gerektiğine inanan eşe sahibim.
Evliliğimiz için önemli bir adım atılmayıp ve sadece benden beklenen fedakarlığı karşı tarafta göstermedikçe boşanmayı düşünüyorum fakat bunu manevi açıdan nasıl atlatacağımı bilemiyorum.
Kendimi ne annemin evine ne de eşimle yaşadığım eve ait hissediyorum.
Sanki çok başka bir alemdeyim.
İşten eve / evden işe...
Nefes almakta bile güçlük çekiyorum çoğu zaman.
Kim olduğumu unutmaya başladım...
Bana ne gibi önerileriniz olacak merak ediyorum.
senin adına sevindim..bend e ayrılalı 1 buçuk yıl oldu ve ben hala atlatamadım diyebilirim canım..neler neler denemedim ki..kendimi saçma şeylere verdim.nete çok takıldım..daha çok sorun çıktı sanki..acaba bu süreçte nette çok zaman geçirmek sosyalleşmek faydalı mı benim dıuışarda pek sosyla hayatım yok neler öneririsn canım..bende şöyle bi sorunj var hep sorunlu insanları çekiyorum kendime ve onlardan bi çırpıda kurtulamıyorum girdaplarına sürükleiniyorum engelleyemiyorum kendimi
Eşimle ilk boşanma krizimizi bebeğim 20 günlükken ve ben loğusayken yaşadım. Annemin evine gittim. Küçük bir çocuk kucağınızdayken sürekli sorguluyorsunuz "ben ne yaptım da küçücük bebekle tek kalmayı hakettim" diye. ben o dönemi atlatamadım. Aynı sizin eşiniz gibi sürekli kendini haklı gören ve tavizleri benden bekleyen eşime döndüm. gerekli tavizleri verdim.
bunlara rağmen 1.5 yıl sonra boşandık.
- Doğum, loğusalık, boşanma hepsini birden atlatmak çok zor. Mutlaka psikolojik destek alın.
- Ben belki o dönem işime geri dönebilseydim, kafamı daha çabuk toplar, o adama geri dönmezdim. Ama ailem işe başlamama hemen izin vermedi. Bebeğinizi 3 aylık ettikten sonra işiniz varsa mutlaka ÇALIŞIN. yoksa sürekli kafanızda dönen düşüncelerle başa çıkmanız çok zor.
- Spor yapın. yürüyüş çok iyi geliyor. vücut mutluluk hormonu salgıladığından mutlu hissediyorsunuz. forma girdikçe de güveniniz tazeleniyor.
- Bol bol kitap okuyun gerçekten kafa dağıtıyor.
- Benim eşim gittiğimiz dönemde 3 aylık bebeğim nasıl diye hiç beni aramadı. görmeye de gelmedi. Sen gittin gelirsen gelirsin modundaydı. Şimdi kızı 1,5 yaşında baba baba der durur. boşanalı 1 ay oldu. hiç kızını aramadı. Size hamileyken bu kötülüğü yapan insanın muhtemelen çocuğu görmeyeceğini bilin [RAbbim inşallah yüreğine evlat sevgisi verir ve görür, arar, sorar] ve buna kendinizi alıştırın.
Öncelikle Allah yardımcınız olsun,rabbim huzurlar versin size.Sadece meraktan soruyorum bebeğiniz isteyerek mi oldu?Benim eşimde aynı sizin eşiniz gibi sürekli baskıcı,dediğim dedik bir insan.sürekli bana yuvayı dişi kuş yapar deyip,sen fedakarlık yapacaksın der.bu da benim haklı olarak zoruma gider.
Size boşanın yada boşanmayın diyemem.Çünkü size yapılan bir haksızlık varsa boşanmak Allahın sevmediği bir helaldir.İnşaallah eşiniz yaptığı yanlışın farkına varır ve bir daha üzmez sizi.ya da siz kararınızda ısrarcı olup daha fazla kendinizi yıpratmadan atlatırsınız bu süreci.ama derim ki ben öncelikle bebeğinize odaklanın,onunla geçireceğiniz güzel günleri düşünün.bir de Rabbime sığının o herşeyin en iyisini bilendir,yoluna koyacaktır her şeyi.
bir de ben bu dönemde en yakın arkadaşlarım akrabalarım herkes bana sırt döndü..hatta ailem bile..yanlarındayım ama inanın çok farklı şeylerle karşılaştım kızlar..yani boşanmak oğu zaman kurtuluşa eriş olmuyo..insan son no0ktaya gelince dayanamıyoa am ondan sonraki süreci atlartmak herkesin harcı değil bence..toplumda kabul göremiyosun bi kere herkesin ayrıldığını duyunca suratlarındaki ifadeyi farkediyosun..bana çok hissettirdier..meğer sağlam bir kocanın arkanda durması çok öenmliymiş bunu anlıyorum şimdi
bende boşanmaya karar verenlerdenim yaklaşık 4 aydır ayrı yaşıyoruz, ikizlerim var benimde 6 aylık oldular çok şükür, babaları sadece 20 yada 25 gün yanlarında oldu doğduktan sonra, gerisi tek başıma ailemden bile uzaklarda üstelik doğuda bir yerde yaşamaya çalışıyorum, mutsuzmuyum, üzgünmüyüm, asla değil bebeklerim o kadar güç ve kuvvet veriyor ki bana işden eve döndüğümde onların beni beklediğini bilmek çok büyük mutluluk benim için.
şimdi hamilesiniz size ayrılın yada ayrılmayın diyemem bazen insanların doyum noktaları oluyor hiç kimse istemez ki bebeğiyle ayrılmayı ama şartlar onu gerektiriyosada bebeğiniz sorunlu bir evde büyüyecegine sizin yanınızda mutlu bir şekilde büyüsün..
Allahım hakkınızda hayırlısı ne ise onu versin...
Bende çok zor zamanlardan geçiyorum ama sizin gibi kadınların olduğunu duydukça mutlu oluyorum. Belki benimde doğuya tayinim çıkacak. Babaları ikizlerinizi arıyor mu?