boşanma süreci ve hayattan uzaklaşmışlık

GoruyorsunuzMukemmel

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
29 Temmuz 2015
871
564
34
bitkinim yorgunum umutsuzum hiç bi şey için kılımı kıpırdatasım yok.acımı yaşayım diyorum duramıyorum boş boş. bi yerden tutunsam diyorum çok fazla bitkin ve ümitsizim. yaşayan bi ölü gibiyim.geziniyorum sadece insanlar arasında,hiç bi varlıgım yok. anksiyete tedavisi görüyodum zaten,evlenince azaltmıştım ilacı sonra bırakmıştım. şimdi her şey sil baştan başladı.doktora bile gitmek istemiyorum.herkes acımdan besleniyo gibi hissediyorum.kendimi kimseye göstermek istemiyorum. herkes mutsuz oldugumu duymak istiyo gibi. gülsen bile canını sıkana kadar ugrasıyolar.ben güçlü biriyim ama şu sıra degil. kabuguma çekildim ve cok mutsuzum. Sadece dua ediyorum
 
Canım Allah yardımcın olsun güçlü birisi bunu da atlatır inşallah hiç merak etme. sadece kendine izin ver bu durumu bir müddet yaşamak için. insanız çünkü düşer kalkarız
 
Bazen öyle olur ki, dua etsen bile Allah'a ulaşmayacak gibi gelir. Duaların bile cılızdır, kendin bile zor duyarsın. İnancın bile kalmaz ne kendine, ne kalbine, ne beynine. Allah'ın kudretine inanırsın ama kendi imanının seni kurtaracağına güvenin yoktur. Bütün bunları haketmediğine kendini inandırmaya çalışırsın ama olmaz, nefsin hep seni suçlar, ne geliyorsa başına senin eksikliğin yüzünden olduğuna seni inandırır. Tek yardımcın olan Allah'tan bile uzaklaşmaya başlarsın. Duların hiç kabul olmayacak gibi gelir, oysa bir umutla hayata tutunmaya çabalarsın, tek bir umutla ama o umudu bile sana çok görürler.

Öyle kapana kısılmış gibi hissedersin ki, bir türlü çıkamazsın o kapandan, kısır döngü gibidir hayat. devamlı başa döner başa döner başa döner. Saatlerce günlerce süren umutsuzluk, arada bir ışık görürsün, umut etmeye çalışırsın, o ışığın ucunu görmeye çalışırsın ama olmaz beynin yine seni esir alır ve umut etmemen gerektiğini sana telkin eder. Yine kendinle başbaşa kalırsın yine umudunu yitirirsin.

İnsanların hepsi sana göre çok mutludur. Onların derdi senin derdinin yanında hiçbirşeydir. Kimse seni anlamaz, kalabalıklar içinde yanlızsındır. Tek bir insan, tek bir söz bile yarana derman olmaz, anan baban bile bencildir gözünde çünkü seni anlamazlar sana yardıme edemezler. Kimse yüreğine dokunamaz...

Oysa ki bunlar da geçecektir ve bunların hepsi zihninin sana oyunlarından ibarettir. Bunu her insan ömründe mutlaka yaşar, tek değilsin bunu bil. Hangi dert, hangi elem, hangi üzüntü geçmemiş ki? Ölümden başka neye çare yok ki?

Nefsin seni ele geçirmesin, Allah'a daya sırtını, hani O'nun o güzel ayetleri var ya, bizim için varettiği o ayetler, her durmumuzu anlatan, bizi yarına umutla bağlayan o ayetler...

  • Senin için bağrını açmadık mı?
  • İndirmedik mi senden o yükünü?
  • O sırtında gıcırdamakta olan (ve bu şekilde sana eziyet veren) yükünü?
  • Senin şanını yüceltmedik mi?
  • Demek ki, zorlukla beraber bir kolaylık var.
  • Evet o zorlukla beraber bir kolaylık var!
  • O halde boş kaldığında yine kalk yorul!
Umudunu yitirme kardeşim, umudun olmazsa imanın da olmaz, yarınında olmaz, mutluluğunda olmaz. Kalk ve yorul...
 
Bazen öyle olur ki, dua etsen bile Allah'a ulaşmayacak gibi gelir. Duaların bile cılızdır, kendin bile zor duyarsın. İnancın bile kalmaz ne kendine, ne kalbine, ne beynine. Allah'ın kudretine inanırsın ama kendi imanının seni kurtaracağına güvenin yoktur. Bütün bunları haketmediğine kendini inandırmaya çalışırsın ama olmaz, nefsin hep seni suçlar, ne geliyorsa başına senin eksikliğin yüzünden olduğuna seni inandırır. Tek yardımcın olan Allah'tan bile uzaklaşmaya başlarsın. Duların hiç kabul olmayacak gibi gelir, oysa bir umutla hayata tutunmaya çabalarsın, tek bir umutla ama o umudu bile sana çok görürler.

Öyle kapana kısılmış gibi hissedersin ki, bir türlü çıkamazsın o kapandan, kısır döngü gibidir hayat. devamlı başa döner başa döner başa döner. Saatlerce günlerce süren umutsuzluk, arada bir ışık görürsün, umut etmeye çalışırsın, o ışığın ucunu görmeye çalışırsın ama olmaz beynin yine seni esir alır ve umut etmemen gerektiğini sana telkin eder. Yine kendinle başbaşa kalırsın yine umudunu yitirirsin.

İnsanların hepsi sana göre çok mutludur. Onların derdi senin derdinin yanında hiçbirşeydir. Kimse seni anlamaz, kalabalıklar içinde yanlızsındır. Tek bir insan, tek bir söz bile yarana derman olmaz, anan baban bile bencildir gözünde çünkü seni anlamazlar sana yardıme edemezler. Kimse yüreğine dokunamaz...

Oysa ki bunlar da geçecektir ve bunların hepsi zihninin sana oyunlarından ibarettir. Bunu her insan ömründe mutlaka yaşar, tek değilsin bunu bil. Hangi dert, hangi elem, hangi üzüntü geçmemiş ki? Ölümden başka neye çare yok ki?

Nefsin seni ele geçirmesin, Allah'a daya sırtını, hani O'nun o güzel ayetleri var ya, bizim için varettiği o ayetler, her durmumuzu anlatan, bizi yarına umutla bağlayan o ayetler...




    • Senin için bağrını açmadık mı?
    • İndirmedik mi senden o yükünü?
    • O sırtında gıcırdamakta olan (ve bu şekilde sana eziyet veren) yükünü?
    • Senin şanını yüceltmedik mi?
    • Demek ki, zorlukla beraber bir kolaylık var.
    • Evet o zorlukla beraber bir kolaylık var!
    • O halde boş kaldığında yine kalk yorul!
Umudunu yitirme kardeşim, umudun olmazsa imanın da olmaz, yarınında olmaz, mutluluğunda olmaz. Kalk ve yorul...
Teşekkürler çok aydınlatıcı oldun benim için. Rabbim beni bu hayatta dimdik istedi ve öyle durucam
 
X