Boşanma sürecini nasıl atlatırım?

iqusa

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
18 Ocak 2022
64
25
Merhaba, ben genç yaşta evlilik yaptım . Eşimle ailelerimizin aracılığı ile ilişki kurduk ve evlendik .Fakat 2 aylık evlilik süreçtinden sonra boşanma oldu . Eşim ne kadar kendini iyi ve kibar insan olarak göstersede evlendikden sonra annesi ve kendisinin asıl yüzü beni pişman etdi. İlk zamanlar annesi bizden uzakta kaldığı için ve eşim için , yeni evli olduğumuz için katlanıyordum . Ben hep hayatdolu sevgdi dolu neşeli insandım. Fakat eşim arkadaşları ile görüştüğünde beni hep sinir ediyordu. Arkadaşları evli diğildi ve eşiminde onlara özeneceğinden bana karşı kötülük yapacağından hep korkardım.2 aylık süreçte ne zaman onlarla olduysa beni hiç nerde olduğundan haberdar etmezdi , fakat ben çok dikkatli insan olduğum için ona böyle davranmazdım. Zamanla bu duygu içimde onun beni sevmediğine dair fikir yaratdı ve sevgisizlik umursamamazlık duygusu ile başbaşa kaldım. Hep kendimi soğukkanlı hep dikkatsiz olmağa çalışsamda başaramadım. Sanki ben olamıyordum öyle olunca. İhanete uğramadım ancak son gün onun beni öldürmesi ile karşı karşıya kendimi buldum . Akşam geç saat olduğu ve arkadaşlarının bize geldiğine itiraz etdiğim için beni boğmağa çalıştı . Öldüremedi fakat içimde psikolojik hasar yaratdı . O saatler olduğunda hep ağlama gelir bana yaşadıklarımla ilgili. Kaç aydır aşamıyorum , ilk önceler film izlerdim kötü şeylerden uzak kalırdım ve ya kötü hadiseler olan insanlardan uzak kalırdım , şimdiyse ne kimseye inanamıyorum ne de güvenemiyorum. Sanki onlara adım atarsam ya ölecekler ya da ihanet edeceklermiş gibi geliyor bana . Yanlızlığı ise hiç sevmiyorum , ben hayatdoluyum hep bie ümit isterim içimde olsun. Kendimi güzel anne güzel eş gibi görürüm hep. Fakat çoçuğum yok sadece kendi başıma ailemle yaşıyan öğrenciyim. Bazen düşünüyorumda onun gibi insanların elinde ölmektense kendi ecelimle ölmeyi seçiyorum bazen tanrıya isyan ediyorum ben bunları yaşamağa layik diğildim, bazense öyle insanlardan kurtulduğum için seviniyorum amma kadın olduğum için namus için kendimi toparlıyamıyorum. Bazense uğrusuz bir kadın gibi hiss ediyorum . Napsam düzelemiyorum ölmekte istemiyorum nerden başlamalıyım nasıl aştınız siz kadınlar yardım edin bana . Sizce benim psikolojik sorunlarımmı var yoksa doğru insanlarlamı karşılaşmadım?
 
Psikolojik destek alırsanız daha kolay atlatabilirsiniz yaşadıklarınız hiç kolay değil :kahve:
 
Psikolojik destek alırsanız daha kolay atlatabilirsiniz yaşadıklarınız hiç kolay değil :kahve:
Karaterim böyleyse psikolojik destek beni kurtarırmı hiç bilemiyorum , hep neşeli hayatdoluyumdum ilk zamanlar ama nedense kötülük yaşamaktan korktuğum için ve ya ihanete uğramaktan korktuğum içinmi bunlar oldu anlamadım , ailem var fakat yinede yanlız hissediyorum , belkide her insan gibi sevgiye ve ya ilgiye muhtaçtım kim bilir
 
Karaterim böyleyse psikolojik destek beni kurtarırmı hiç bilemiyorum , hep neşeli hayatdoluyumdum ilk zamanlar ama nedense kötülük yaşamaktan korktuğum için ve ya ihanete uğramaktan korktuğum içinmi bunlar oldu anlamadım , ailem var fakat yinede yanlız hissediyorum , belkide her insan gibi sevgiye ve ya ilgiye muhtaçtım kim bilir
Neşeli hayat doluydum ama
artık güvensizim,korkuyorum,ağlıyorum yazdığınıza göre karakteriniz böyle olmasa gerek :kahve:
 
ellleri kırılsın gebersin pislik.
Her şey gibi dinimide etkiledi bu yaşadıklarım inançlarım azaldı bazen kendimin güzel bir evlat yetişdireceğimi düşünüyorum bazense güzel anne ola bilirim diye düşünüyorum fakat tanrı beni böyle yarım buraktıysa ne fayda hiç anlamıyorum
 
Neşeli hayat doluydum ama
artık güvensizim,korkuyorum,ağlıyorum yazdığınıza göre karakteriniz böyle olmasa gerek :kahve:
Neşeli hayat doluydum ama
artık güvensizim,korkuyorum,ağlıyorum yazdığınıza göre karakteriniz böyle olmasa gerek :kahve:
Korku beni bu hale getirdi hiç itaatkar olamadım diye olduğunu düşündüm , kendimede sevgim çok garipleşdi kendime acıyorum , kendimle yüz yüze gelseydim ilk diğeceğim şey sen layik diğildin olurdu ve ya seni koruyamadım derdim , psikolojik destek alıcam teşekkür ederim yazdılarınız için
 
Merhaba, ben genç yaşta evlilik yaptım . Eşimle ailelerimizin aracılığı ile ilişki kurduk ve evlendik .Fakat 2 aylık evlilik süreçtinden sonra boşanma oldu . Eşim ne kadar kendini iyi ve kibar insan olarak göstersede evlendikden sonra annesi ve kendisinin asıl yüzü beni pişman etdi. İlk zamanlar annesi bizden uzakta kaldığı için ve eşim için , yeni evli olduğumuz için katlanıyordum . Ben hep hayatdolu sevgdi dolu neşeli insandım. Fakat eşim arkadaşları ile görüştüğünde beni hep sinir ediyordu. Arkadaşları evli diğildi ve eşiminde onlara özeneceğinden bana karşı kötülük yapacağından hep korkardım.2 aylık süreçte ne zaman onlarla olduysa beni hiç nerde olduğundan haberdar etmezdi , fakat ben çok dikkatli insan olduğum için ona böyle davranmazdım. Zamanla bu duygu içimde onun beni sevmediğine dair fikir yaratdı ve sevgisizlik umursamamazlık duygusu ile başbaşa kaldım. Hep kendimi soğukkanlı hep dikkatsiz olmağa çalışsamda başaramadım. Sanki ben olamıyordum öyle olunca. İhanete uğramadım ancak son gün onun beni öldürmesi ile karşı karşıya kendimi buldum . Akşam geç saat olduğu ve arkadaşlarının bize geldiğine itiraz etdiğim için beni boğmağa çalıştı . Öldüremedi fakat içimde psikolojik hasar yaratdı . O saatler olduğunda hep ağlama gelir bana yaşadıklarımla ilgili. Kaç aydır aşamıyorum , ilk önceler film izlerdim kötü şeylerden uzak kalırdım ve ya kötü hadiseler olan insanlardan uzak kalırdım , şimdiyse ne kimseye inanamıyorum ne de güvenemiyorum. Sanki onlara adım atarsam ya ölecekler ya da ihanet edeceklermiş gibi geliyor bana . Yanlızlığı ise hiç sevmiyorum , ben hayatdoluyum hep bie ümit isterim içimde olsun. Kendimi güzel anne güzel eş gibi görürüm hep. Fakat çoçuğum yok sadece kendi başıma ailemle yaşıyan öğrenciyim. Bazen düşünüyorumda onun gibi insanların elinde ölmektense kendi ecelimle ölmeyi seçiyorum bazen tanrıya isyan ediyorum ben bunları yaşamağa layik diğildim, bazense öyle insanlardan kurtulduğum için seviniyorum amma kadın olduğum için namus için kendimi toparlıyamıyorum. Bazense uğrusuz bir kadın gibi hiss ediyorum . Napsam düzelemiyorum ölmekte istemiyorum nerden başlamalıyım nasıl aştınız siz kadınlar yardım edin bana . Sizce benim psikolojik sorunlarımmı var yoksa doğru insanlarlamı karşılaşmadım?
Destek alın .Terbıyesızlık yapmış .Buyuk terbıyesızlık .Maddı gucun varsa destek almalısın
 
Merhaba, ben genç yaşta evlilik yaptım . Eşimle ailelerimizin aracılığı ile ilişki kurduk ve evlendik .Fakat 2 aylık evlilik süreçtinden sonra boşanma oldu . Eşim ne kadar kendini iyi ve kibar insan olarak göstersede evlendikden sonra annesi ve kendisinin asıl yüzü beni pişman etdi. İlk zamanlar annesi bizden uzakta kaldığı için ve eşim için , yeni evli olduğumuz için katlanıyordum . Ben hep hayatdolu sevgdi dolu neşeli insandım. Fakat eşim arkadaşları ile görüştüğünde beni hep sinir ediyordu. Arkadaşları evli diğildi ve eşiminde onlara özeneceğinden bana karşı kötülük yapacağından hep korkardım.2 aylık süreçte ne zaman onlarla olduysa beni hiç nerde olduğundan haberdar etmezdi , fakat ben çok dikkatli insan olduğum için ona böyle davranmazdım. Zamanla bu duygu içimde onun beni sevmediğine dair fikir yaratdı ve sevgisizlik umursamamazlık duygusu ile başbaşa kaldım. Hep kendimi soğukkanlı hep dikkatsiz olmağa çalışsamda başaramadım. Sanki ben olamıyordum öyle olunca. İhanete uğramadım ancak son gün onun beni öldürmesi ile karşı karşıya kendimi buldum . Akşam geç saat olduğu ve arkadaşlarının bize geldiğine itiraz etdiğim için beni boğmağa çalıştı . Öldüremedi fakat içimde psikolojik hasar yaratdı . O saatler olduğunda hep ağlama gelir bana yaşadıklarımla ilgili. Kaç aydır aşamıyorum , ilk önceler film izlerdim kötü şeylerden uzak kalırdım ve ya kötü hadiseler olan insanlardan uzak kalırdım , şimdiyse ne kimseye inanamıyorum ne de güvenemiyorum. Sanki onlara adım atarsam ya ölecekler ya da ihanet edeceklermiş gibi geliyor bana . Yanlızlığı ise hiç sevmiyorum , ben hayatdoluyum hep bie ümit isterim içimde olsun. Kendimi güzel anne güzel eş gibi görürüm hep. Fakat çoçuğum yok sadece kendi başıma ailemle yaşıyan öğrenciyim. Bazen düşünüyorumda onun gibi insanların elinde ölmektense kendi ecelimle ölmeyi seçiyorum bazen tanrıya isyan ediyorum ben bunları yaşamağa layik diğildim, bazense öyle insanlardan kurtulduğum için seviniyorum amma kadın olduğum için namus için kendimi toparlıyamıyorum. Bazense uğrusuz bir kadın gibi hiss ediyorum . Napsam düzelemiyorum ölmekte istemiyorum nerden başlamalıyım nasıl aştınız siz kadınlar yardım edin bana . Sizce benim psikolojik sorunlarımmı var yoksa doğru insanlarlamı karşılaşmadım?
Anlattığınız şeyler o, 2 ay içinde mi oldu 😳
 
Sen neden kendini suçluyorsun ki? Senin ne suçun var hayvan herif boğmuş kendinden fiziki olarak güçsüz bir canlıyı ne kadar adice! Allah’a da isyan etmeyin edince değişmiyor ne demişler Allah iyi insanlarla karşılaştırsın siz de kötü ile karşılaşmışsınız inşallah bu size tecrübe olur tanımadan hemen kibar diye hükümde bulunmazsınız
 
Anlattığınız şeyler o, 2 ay içinde mi oldu 😳
Evlilik süreçimiz 2 aylıkdı zaten o iki ay içinde bunlar oldu en son gün ise boğdu beni , ilk zamanlar psikalojik şiddetle başladı gitmekle kendini öldürmekle tehdit etdi , fakat son gün boğarak karşı çıkdı o günden beri hiç adım atmadım insan insana kıymaz her zaman ölücektdim diye kendime inanamıyorum o gün sabaha kadar o katille bir oksijeni soldum sanki esir alınmış gibiydim ancak kaçmağı becerdim ve uzaklaştım doğru yolda olduğum konusunda bilmiyorum ancak bu yola mecbur edenler utansın
 
Sen neden kendini suçluyorsun ki? Senin ne suçun var hayvan herif boğmuş kendinden fiziki olarak güçsüz bir canlıyı ne kadar adice! Allah’a da isyan etmeyin edince değişmiyor ne demişler Allah iyi insanlarla karşılaştırsın siz de kötü ile karşılaşmışsınız inşallah bu size tecrübe olur tanımadan hemen kibar diye hükümde bulunmazsınız
Suçum bu ki belki ona karşı kayıtsız soğukkanlı olsaydım ve ya onun yaptığı gibi yapsaydım belki kurtulurdum ancak yapamadım öyle olmağa çalışınca bile kendimden sıkılıyordum , olmadığım insana nasıl dönüşe bilirim , belki yanlış insandı belkide ben fazla duygusalım diye oldu , babasız büyümüş birisiydi belkide sevgisizlik bundandı , tanrı bana o geceyi cehhenem olarak sanki verdi o gece katilim olacak adamla göz göze bakıyordum belki o benim sınavım oldu peki ya ben ne günahım vardı
 
Sen neden kendini suçluyorsun ki? Senin ne suçun var hayvan herif boğmuş kendinden fiziki olarak güçsüz bir canlıyı ne kadar adice! Allah’a da isyan etmeyin edince değişmiyor ne demişler Allah iyi insanlarla karşılaştırsın siz de kötü ile karşılaşmışsınız inşallah bu size tecrübe olur tanımadan hemen kibar diye hükümde bulunmazsınız
Suçum bu ki belki ona karşı kayıtsız soğukkanlı olsaydım ve ya onun yaptığı gibi yapsaydım belki kurtulurdum ancak yapamadım öyle olmağa çalışınca bile kendimden sıkılıyordum , olmadığım insana nasıl dönüşe bilirim , belki yanlış insandı belkide ben fazla duygusalım diye oldu , babasız büyümüş birisiydi belkide sevgisizlik bundandı , tanrı bana o geceyi cehhenem olarak sanki verdi o gece katilim olacak adamla göz göze bakıyordum belki o benim sınavım oldu peki ya ben n
Destek alın .Terbıyesızlık yapmış .Buyuk terbıyesızlık .Maddı gucun varsa destek almalısın
Doğru çıkış yolu bu ya ölmek ya kurtulmak
 
Saçmalama ya her babasız büyüyen birini boğazlasa ohooo, senin suçun yok manipüle etmiş seni en iyisi hayatına yeni birini al çivi çiviyi söker unutursun bir hafta biriyle olsan
 
Saçmalama ya her babasız büyüyen birini boğazlasa ohooo, senin suçun yok manipüle etmiş seni en iyisi hayatına yeni birini al çivi çiviyi söker unutursun bir hafta biriyle olsan
içimden kimseyi sevme duygusu gelmiyorki bir köpek alsam insandan daha iyi gelir o derece korkağım duygularımın incinmesine karşı , yanlızlıklada baş edemiyorum böyle kaldım işte giden gitti kalana zor ve yazık oldu
 
Neden hep kendinizi suçlar gibisiniz bence böyle bir pislikten kurtuldugunuza sevinin korkularinizin olması normal bir piskatriden destek alın hayattan kendinizi bu kadar soyutlahip suçlamayın önünüze bakın
 
içimden kimseyi sevme duygusu gelmiyorki bir köpek alsam insandan daha iyi gelir o derece korkağım duygularımın incinmesine karşı , yanlızlıklada baş edemiyorum böyle kaldım işte giden gitti kalana zor ve yazık oldu
Ya giden boşluk gitmiş ıyyy suan psikolojik olarak kötüsün yoksa iğrenç birinden kurtulmuşsun bi yavru kedi sahiplensene, evlat sevgisiyle birebir diyor evladı olup kedi de sahiplenenler. Hem sevap olur hem de tüm sevgi ihtiyacını karşılar. Eğer bulamam diyorsan kedi sahiplendirme grupları var sosyal medyada ordan tedarik edersin o kadar mutlu olacaksın ki kimseye sevgi dilenmeyeceksin oy oy o mutlu olunca mırlama sesleri 🥰
 
Evlilik süreçimiz 2 aylıkdı zaten o iki ay içinde bunlar oldu en son gün ise boğdu beni , ilk zamanlar psikalojik şiddetle başladı gitmekle kendini öldürmekle tehdit etdi , fakat son gün boğarak karşı çıkdı o günden beri hiç adım atmadım insan insana kıymaz her zaman ölücektdim diye kendime inanamıyorum o gün sabaha kadar o katille bir oksijeni soldum sanki esir alınmış gibiydim ancak kaçmağı becerdim ve uzaklaştım doğru yolda olduğum konusunda bilmiyorum ancak bu yola mecbur edenler utansın
En, kısa zamanda herşeyin dzelmeisni diliyorum. 😔
 
2 aylık evlilik ve daha çok gençsiniz
Şükredin çocuğunuz yokken kurtuluyorsunuz bu adama ya ömür boyu katlanmak zorunda kalsaydınız.

Yaşadıklarınız için mutlaka psikolojik bir destek alın.

Sonrasında çalışıyorsanız işe okuyorsanız okula daha çok zaman ayırın. Benim çalışınca kafam dağılıyor tavsiye ederim.

Sevdiğiniz kişilerle zaman geçirin kendinize hobiler belirleyin.
Sizi mutlu eden etkinliklerde bulunun.
 
Merhaba, ben genç yaşta evlilik yaptım . Eşimle ailelerimizin aracılığı ile ilişki kurduk ve evlendik .Fakat 2 aylık evlilik süreçtinden sonra boşanma oldu . Eşim ne kadar kendini iyi ve kibar insan olarak göstersede evlendikden sonra annesi ve kendisinin asıl yüzü beni pişman etdi. İlk zamanlar annesi bizden uzakta kaldığı için ve eşim için , yeni evli olduğumuz için katlanıyordum . Ben hep hayatdolu sevgdi dolu neşeli insandım. Fakat eşim arkadaşları ile görüştüğünde beni hep sinir ediyordu. Arkadaşları evli diğildi ve eşiminde onlara özeneceğinden bana karşı kötülük yapacağından hep korkardım.2 aylık süreçte ne zaman onlarla olduysa beni hiç nerde olduğundan haberdar etmezdi , fakat ben çok dikkatli insan olduğum için ona böyle davranmazdım. Zamanla bu duygu içimde onun beni sevmediğine dair fikir yaratdı ve sevgisizlik umursamamazlık duygusu ile başbaşa kaldım. Hep kendimi soğukkanlı hep dikkatsiz olmağa çalışsamda başaramadım. Sanki ben olamıyordum öyle olunca. İhanete uğramadım ancak son gün onun beni öldürmesi ile karşı karşıya kendimi buldum . Akşam geç saat olduğu ve arkadaşlarının bize geldiğine itiraz etdiğim için beni boğmağa çalıştı . Öldüremedi fakat içimde psikolojik hasar yaratdı . O saatler olduğunda hep ağlama gelir bana yaşadıklarımla ilgili. Kaç aydır aşamıyorum , ilk önceler film izlerdim kötü şeylerden uzak kalırdım ve ya kötü hadiseler olan insanlardan uzak kalırdım , şimdiyse ne kimseye inanamıyorum ne de güvenemiyorum. Sanki onlara adım atarsam ya ölecekler ya da ihanet edeceklermiş gibi geliyor bana . Yanlızlığı ise hiç sevmiyorum , ben hayatdoluyum hep bie ümit isterim içimde olsun. Kendimi güzel anne güzel eş gibi görürüm hep. Fakat çoçuğum yok sadece kendi başıma ailemle yaşıyan öğrenciyim. Bazen düşünüyorumda onun gibi insanların elinde ölmektense kendi ecelimle ölmeyi seçiyorum bazen tanrıya isyan ediyorum ben bunları yaşamağa layik diğildim, bazense öyle insanlardan kurtulduğum için seviniyorum amma kadın olduğum için namus için kendimi toparlıyamıyorum. Bazense uğrusuz bir kadın gibi hiss ediyorum . Napsam düzelemiyorum ölmekte istemiyorum nerden başlamalıyım nasıl aştınız siz kadınlar yardım edin bana . Sizce benim psikolojik sorunlarımmı var yoksa doğru insanlarlamı karşılaşmadım?kendinize deger verdiğinizde verdiğiniz kararın yanlış olmadıgını dusuneceksınız


önce kendinize deger veri n
kendinize deger verdikten sonra süreç daha hızlı ıyılesecek
 
X