Boşanma ve çocuğu bahane etmek.

Cileklivanilinn .!.:
Merhaba hanımlar şimdi yazacağım konu direkt çocukluğumla bağıntılı olduğu için bunu ifade etmeyi ve görüşlerimi paylaşmayı kendime hak gördüm.
Annemle babam boşanalı uzun zaman oldu ve o dönemler çocuk sayılırdım. Kaldı ki evde kavga gürültü eksik olmazdı ve ben evde yalnızken “lütfen eve gelmesinler” diye dua ettiğimi bilirdim. Buna karşılık babam iyi biriydi ancak annemi sevmiyordu yani kalbinde aşk kalmamıştı. Diğer her şey bahaneydi. Annem evdeki her işi eksiksiz yapardı,çevresinde sevilen bir kadındı ama olmayınca olmuyordu yapacak bir şey yok. Araları her zaman kötü değildi bazı günler beraber yemeğe çıkardık,şakalaşırdık ya da ikisi beraber uzun uzun sohbet ederdi ama yine de babam annemi o anlamda sevmedi. Sonra boşandılar ve ben tam anlamıyla huzura erdim. Çünkü her şeyin normal olduğu günlerde bile normal gitmeyen şeyler olduğunun farkındaydım. Enerji,his. Çocuklar mutsuz olunan ortamın her zaman farkındadır. Babam şimdi başka biriyle evli ve çok mutlu. Annem pek iyi değildi yanlış şeyler de yaptı ayrılıktan sonra ama toparladı. Şu an ayrı ama mutlu 2 tane evim var.
Yani burda o kadar çok konu okudum ki “boşanırsam çocukların psikolojisi” “boşanırsam çocuklarım babasız büyür” “çocuklar için sabrediyorum” vs. Ben bunların boşanmak istemeyen kadınların bahanesi olduğunu düşünüyorum. Çocuklarınızı kendi korkaklığınıza siper etmemelisiniz bence çünkü ilerde bunun yükünü kaldıramazlar. Annem benim yüzümden boşanıp mutlu olamadı diye düşünecekler. Yani ayrılmak içinizden gelmiyorsa açık açık “ben ayrılmak istemiyorum” diyin çoluğu çocuğu öne sürmeyin. O çocukları da mutsuz,huzursuz bir eve mahkum etmeyin..
Genişletmek için tıkla...

Bana göre yanlış ve suçlayıcı düşünceleriniz var.

Bir defa siz tüm bunları yaşamış birşekilde atlatmiş olmanızın bilinciyle şuan böyle dan dan yazıyorsunuz.Takdir edersiniz ki sizin için bariz olan tecrübe ilan şeyleri zan altında bıraktığınız diger insanlar henüz yaşamadı.doğal.olarak da siz8nki gibi mi sonuçlanacak tam zıttı şeklinde mi sonuçları olacak henüz bilemiyorlar.sizi negatif yönde etkilememsi onlarca farklı neden-sonuç ilişkilerine bağlı da olabilir.her çocuğun her anne babanin ve bitmek üzere bile olsa her ailenin dinamikleri farklıdır.boşanan kişileri bekleyen yeni hayatıda çok çok farklı olabilir.boşanmanın size göre korkulacak birşey olmaması gerçekte korkulacak birşey olmamasi manasına gelmiyor.geçip giden yani yaşanilip tecrübe edilen birşey hakkında konuşmak sizin icin elbetteki kolay olacaktır ancak boşanma eşiğinde olan insan tam bir bilinmezlik içerisinde oluyor,ve bilinmezlik herzman korkutur.bu korkular da gayet insanidir..

Herkesi zan altında bırakarak bahne buluyorlar diyebiliyor olmanız hiç hoş değil.hiçkimse atlaya ziplaya o toplara girmez emin olun.
 
renkliistop .!.:
Bana göre yanlış ve suçlayıcı düşünceleriniz var.

Bir defa siz tüm bunları yaşamış birşekilde atlatmiş olmanızın bilinciyle şuan böyle dan dan yazıyorsunuz.Takdir edersiniz ki sizin için bariz olan tecrübe ilan şeyleri zan altında bıraktığınız diger insanlar henüz yaşamadı.doğal.olarak da siz8nki gibi mi sonuçlanacak tam zıttı şeklinde mi sonuçları olacak henüz bilemiyorlar.sizi negatif yönde etkilememsi onlarca farklı neden-sonuç ilişkilerine bağlı da olabilir.her çocuğun her anne babanin ve bitmek üzere bile olsa her ailenin dinamikleri farklıdır.boşanan kişileri bekleyen yeni hayatıda çok çok farklı olabilir.boşanmanın size göre korkulacak birşey olmaması gerçekte korkulacak birşey olmamasi manasına gelmiyor.geçip giden yani yaşanilip tecrübe edilen birşey hakkında konuşmak sizin icin elbetteki kolay olacaktır ancak boşanma eşiğinde olan insan tam bir bilinmezlik içerisinde oluyor,ve bilinmezlik herzman korkutur.bu korkular da gayet insanidir..

Herkesi zan altında bırakarak bahne buluyorlar diyebiliyor olmanız hiç hoş değil.hiçkimse atlaya ziplaya o toplara girmez emin olun.
Genişletmek için tıkla...
Aslında dikkat çekmek istediğim nokta annelerin çocuklar üzerinde kurduğu psikolojik baskı. Yani “senin için katlanıyorum” “sen olmasaydın boşanmam kolay olurdu” “her şey senin mutluluğun için,bu evlilik senin için yürüyor” tarzı sanki çok iyi bir şey yapıyormuşçasına bunu çocuğa belli etmek. Yoksa boşanıp boşanmamak da bir yerde herkesin kendi kararı ne diyebiliriz ki? Mühim olan çocuğa psikolojik baskı kurmamak,madem bir fedakarlık yapılıyor tam yapmak.
 
Alicja .!.:
Evet onlar doğrusunu yaptılar, ikisi de ayrı ayrı mutlu oldular iyiki de oldular. Ben şimdi kendimi düşünüyorum ne yapmalıyım diye. En büyük düşüncem de boşanma durumu çocuğu nasıl etkiler, ya da etkilemez mi. Belki bu normal ailede çocuk büyütme takıntısı bile bazı şeylerin sonucu. Ne yapacağımı hiç bilemiyorum. Hem sana hak veriyorum hem kafamda kırk tilki dolaşıyor. İnsanın bir son noktası vardır değil mi? O güne nasil karar veriliyor, nasıl adım atılıyor çok merak ediyorum. Ayy neyse hayırlısı 🥴
Genişletmek için tıkla...
Eger mutsuzlugunun cozumu yoksa , olmuyorsa , yurumuyorsa , elinden geleni yaptigina inaniyorsan son noktayi koymakta fayda vardir
Ben simdi anladim seni , kendi cocuklarini dusunerek duygusal bir yorum yapmissin , ilk yorumunda kendinen bahsettigini anlamamistim
Esin bu konuda cok onemli , cocuklariyla bagini koparmayacak bir adam ise yureginin sesini dinle
Bende bekar annelik yaptim , hayatimin en muhtesem seneleriydi hep soylerim , evimizden huzur tasiyordu o kadar mutluyduk oglumla , kolay miydi ? Degildi elbette ama mutluyduk ve huzurluyduk , bu tum zorluklara deger bence
 
Cileklivanilinn .!.:
Aslında dikkat çekmek istediğim nokta annelerin çocuklar üzerinde kurduğu psikolojik baskı. Yani “senin için katlanıyorum” “sen olmasaydın boşanmam kolay olurdu” “her şey senin mutluluğun için,bu evlilik senin için yürüyor” tarzı sanki çok iyi bir şey yapıyormuşçasına bunu çocuğa belli etmek. Yoksa boşanıp boşanmamak da bir yerde herkesin kendi kararı ne diyebiliriz ki? Mühim olan çocuğa psikolojik baskı kurmamak,madem bir fedakarlık yapılıyor tam yapmak.
Genişletmek için tıkla...

Bu olayı bu sevilere indirmenin bedeli zaten yıllar sonra "çekmeseydin" olarak geri dönecektir merak etmeyin.

Çocuklar duygu süngerleridir.örseleneceği davranişlar unutulsa bile o davranışların kişide oluşturduğu duygular asla unutulmaz.unutmayacaklardir da.hepsi zihinlerinde öyle bir kaydoluyor ki. kim neyi neden ve ne şekilde yapıyor mutlaka hissediyorlar. kendisine nasıl yansıtılıyorsa da aynı şekilde yeri ve zamanı gelince elbet onlarda aynı şekilde dışarıya püskürtrcektir.

evlat herşeyden tatlı herşeyden kıymetli bana göre,kocadan da evlilikten de...bazen gözden zor da olsa çıkartman gerekir bazen zor da olsa devam etmen gerekir.kiymetli olan madem evlatsa iki durumda başa kakmadan yaşanmali atlatilmali.
 
Milana22 .!.:
Eger mutsuzlugunun cozumu yoksa , olmuyorsa , yurumuyorsa , elinden geleni yaptigina inaniyorsan son noktayi koymakta fayda vardir
Ben simdi anladim seni , kendi cocuklarini dusunerek duygusal bir yorum yapmissin , ilk yorumunda kendinen bahsettigini anlamamistim
Esin bu konuda cok onemli , cocuklariyla bagini koparmayacak bir adam ise yureginin sesini dinle
Bende bekar annelik yaptim , hayatimin en muhtesem seneleriydi hep soylerim , evimizden huzur tasiyordu o kadar mutluyduk oglumla , kolay miydi ? Degildi elbette ama mutluyduk ve huzurluyduk , bu tum zorluklara deger bence
Genişletmek için tıkla...

Umarım ben de en doğru kararı veririm kendim ve kızım için. ❤️
 
-Cheryl Blossom .!.:
Tam onu yazıyordum düzenleme dakikası geçmiş. :)
Aslında annem davayı açacaktı ama bunca yıllık emek var ve iş hayatına çok geç yaşta atıldığı için emeklilik gününü dolduramayacak. Babamı da tanıyorum, iş boşanmaya gelirse pis bir insandır, üzerindeki herşeyi başkasına devredebilir, annemin canını yakmak için küçük kardeşimi almak isteyebilir, hatta annemi öldürebilir bile. Hemde biz boşanıp annemin ilerideki haklarından mahrum olmasını istemiyoruz, tamamen benim ve kardeşimin isteği. Sadece annemizin yaşlılığını düşünüyoruz.
Tabi ki annem boşanıp evlenmek isterse saygı duyarım ama yıllardır öyle bir düşüncesi yok, olmayacağını söylüyor. O böyle mutlu, o mutlu olduğu sürece de ben mutluyum.
Ha şunu da söyleyeyim, annemle babam konuşmuyorlardı yakın bir süreye kadar, 4 5 aydır ayda bir kez arıyor, çünkü hem annem veremdi, hemde kardeşim ağır bir ameliyat süreci geçirecek onun için mecburi muhatap oluyorlar. Normalde yıllardır konuşmuyorlardı, aracı bizlerdik. Babam yıllardır evimize adımını atmadı.
Genişletmek için tıkla...

Yanlış anlamayın ama sizin tüm hakli gerekçeleriniz de bir başkasına tek tek çürütulebilcek"bahaneler"olarak gelebilir.nerden ve nasıl baktiginizla/baktigimizla alakalı bana göre.
 
renkliistop .!.:
Yanlış anlamayın ama sizin tüm hakli gerekçeleriniz de bir başkasına tek tek çürütulebilcek"bahaneler"olarak gelebilir.nerden ve nasıl baktiginizla/baktigimizla alakalı bana göre.
Genişletmek için tıkla...
Aldatmayı veya aldatılmayı normal karşılayıp bunu bahane olarak görebilecek biriyle muhatap olmuyorum. Ki velev ki oldum, ihanet yüzünden boşanmayı yahut ayrılmayı bahane olarak gören gurursuz birinin söylediklerini ciddiye almam ve arkadaşlığımı keserim. Bunun bahanesi de çürütülmesi de olmaz. Elinizi vicdanınıza koyup söylemenizi tavsiye ediyorum: 2 okula giden küçük evladını tahsilsiz karısıyla borç içinde bırakıp, ailesine göstermediği ilgiyi gidip elin kadınına gösteren bir adamla ayrılmak gurursuzluk mudur? Değil midir?
Annemin hala evlilik bağı olması babamla ilişkisi olduğunu da göstermez, tamamen benim bencilliğim ve annemi düşünmem doğrultusunda böyle düşünüyorum. Ki bu da bahane değildir. Yıllar yıllar saçını süpürge etmiş, her zorluğuna göğüs germiş, ezilmesine hakaretlere rağmen yine arayı bulmuş bir KADIN olan annemi düşünmem en doğal hakkım. Onca yıllık emeği de kalkıp 2 günlük kadın annemin elinden alamaz, herşey annemin hakkı. Babam 1000 yıl çalışsa annemin hakkını ödeyemez. Ben 1000 yıl ayaklarının altına serilsem yine hakkını ödeyemem. O kadın beni büyüten, beni yoklukta o zorlukta büyütüp okula gönderen kadın, o kadın aç kalıp, kendine kıyafet almayıp bize yediren, giydiren kadın. Ne yapsam az, dilerim geri kalan hayatında en güzelleri onun olur.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Yalnız yorumları hayretle okudum. Boşanmamak için çocuklarını öne sürenler bu konuda da var. :KK70:
Anlaşamayan, birbirini sevmeyen 2 insan aynı evde bir çocuğa mutluluk sevgi veremez. Allah aşkına her hareketi batar yahu nefret edilenin. Ne kadar garipsiniz arkadaşlar, yok babasını seven çocuk yok çocuğunu seven baba falan :KK70: bizimkiler yıllarca aynı evdelerdi de ne oldu, bi ayrıldılar size yemin ederim evimize huzur geldi. Annem artık sinirli değildi, mutluydu, paramız olmasa bile HUZURUMUZ vardı. Lütfen geçiniz bunları, boşanınca EŞLİKten boşanıyorsunuz ANNE BABA olmaktan değil. Bunlar sadece bahanedir, istediğinizi söyleyebilirsiniz.

Berbat birbirine zorunluluktan katlanan anne baba ile çocukluğumu geçirdim, ergenliğimi ise mutlu bir anne ve babalıktan ayrılmayan bir baba ile ÇOK mutlu olarak geçirdim.


Not:Babamı da çok gömmüşüm ama sinirliyim ne yapayım.. Yine ikisininde Allah yokluğunu göstermesin.
 
Ben çocukken her gün annemle babam ayrilsin diye dua ederdim. Keske ayrilsalardi da ikisi birden bana sinirini yansitmasaydi hinclarini benden almasalardı. Arada aldatma,fiziksel siddet yoktu birbirlerine karşı ama genede sürekli hakaretler bağrışlar.. İkisi de calışan insanlardı,streslilerdi. Bazen yanlarına gidip bir sey sormaya korkardım erken yasta yatılı bir liseye kendi isteğimle gidip hayatimin en kötü yillarini yaşadım.Beni dışlayan arkadaşlar, ailesi arkasında değil diye mobbing uygulayan öğrermenler ve ağzımı açamayan ben. O kadar sevgisizdim ki 14 yaşında benden yaşca büyük okul dışündan bana şiddet uygulayan,hakaret eden,sürekli aldatan bunun icin de asla özür dilemeyip bahane bulan bir sevgili edindim benim için baba figürüydü o,en azından birazcık sevgisi vardı beni koruyup kolluyordu biriyle sorun yaşasam gerekirse şiddetle çözerdi(babamın aksine beni suçlamazdı) daha ne isterdim ki .Genede evde olmaktan iyidir dedim her defasında.
Nolursunuz mutsuzsanız boşanın siz zannediyorsunuz ki çocuklar hicbir seyi anlamıyor. Etkilenmiyor. O evdeki mutsuzluğu siz çocuğunuza yansitiyorsunuz , resmen ona öfkenizi kusuyorsunuz ,sizin farkında olmadan ettiğiniz ters bir söz o cocuklarda özgüven eksikliğine,konuşma bozukluklarına, başarısızlığa yol açıyor. Cocuğunuzun barınma,beslenme,sağlık gibi temel ihtiyaclarını karşılayıp para vermekle anne baba olunmuyor. Psikolojik sağlığı da önemli. Farketmeseniz de psikolojik şiddet uyguluyorsunuz.
 
Cileklivanilinn .!.:
Merhaba hanımlar şimdi yazacağım konu direkt çocukluğumla bağıntılı olduğu için bunu ifade etmeyi ve görüşlerimi paylaşmayı kendime hak gördüm.
Annemle babam boşanalı uzun zaman oldu ve o dönemler çocuk sayılırdım. Kaldı ki evde kavga gürültü eksik olmazdı ve ben evde yalnızken “lütfen eve gelmesinler” diye dua ettiğimi bilirdim. Buna karşılık babam iyi biriydi ancak annemi sevmiyordu yani kalbinde aşk kalmamıştı. Diğer her şey bahaneydi. Annem evdeki her işi eksiksiz yapardı,çevresinde sevilen bir kadındı ama olmayınca olmuyordu yapacak bir şey yok. Araları her zaman kötü değildi bazı günler beraber yemeğe çıkardık,şakalaşırdık ya da ikisi beraber uzun uzun sohbet ederdi ama yine de babam annemi o anlamda sevmedi. Sonra boşandılar ve ben tam anlamıyla huzura erdim. Çünkü her şeyin normal olduğu günlerde bile normal gitmeyen şeyler olduğunun farkındaydım. Enerji,his. Çocuklar mutsuz olunan ortamın her zaman farkındadır. Babam şimdi başka biriyle evli ve çok mutlu. Annem pek iyi değildi yanlış şeyler de yaptı ayrılıktan sonra ama toparladı. Şu an ayrı ama mutlu 2 tane evim var.
Yani burda o kadar çok konu okudum ki “boşanırsam çocukların psikolojisi” “boşanırsam çocuklarım babasız büyür” “çocuklar için sabrediyorum” vs. Ben bunların boşanmak istemeyen kadınların bahanesi olduğunu düşünüyorum. Çocuklarınızı kendi korkaklığınıza siper etmemelisiniz bence çünkü ilerde bunun yükünü kaldıramazlar. Annem benim yüzümden boşanıp mutlu olamadı diye düşünecekler. Yani ayrılmak içinizden gelmiyorsa açık açık “ben ayrılmak istemiyorum” diyin çoluğu çocuğu öne sürmeyin. O çocukları da mutsuz,huzursuz bir eve mahkum etmeyin..
Genişletmek için tıkla...
Çok doğru yazmışsın bende anne babamin boşanmalarını istedim hep annemi o yönde telkin ettim ama cesaret edemedi
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

S
Doğum sonrası boşanmayı düşünüyorum
4 5 6
Yorumlar
106
Görüntüleme
4K
Mehrii34
Mehrii34
F
2. Evlilik ve kızım…
15 16 17
Yorumlar
333
Görüntüleme
9K
yildizligece8
Y
A
Eşimin ailesinin sorunları bizim sorunumuz oldu
2 3 4
Yorumlar
63
Görüntüleme
2K
hermionegrangerrr
H
C
şeytan akrabalarla ne yapmalı
2
Yorumlar
37
Görüntüleme
2K
prometheus261
P
M
  • Kilitli
Eşimle tekrar evlendik ama onun çocuğu var yardım edin
137 138 139
Yorumlar
3K
Görüntüleme
64K
Mune
Mune
Back
X