Sizin kendi alanınız var mı yaşamanızda ? Yani çocuk bakımı , ev işi dışında?
Belki biraz alan yaratabilseniz kendinize siz de nefes alsanız nasıl olur?
Sorumluluk yükleyin eşinize , örneğin sabah 7 de çocugunuz mu uyanıyor , eşinizin yanına bırakın mesela ve çıkın yürüyüşe , elbette ki ağlamasından uyanacaktır kendisi. Bırakın söylensin , izin verin söylenmesine.
Biz kadınlar sorumlulukları üzerimize aldıkça erkekler bu şekilde devam ederler. Anneme kızardım tüm sorumluluğu üzerine aldın diye , evlendim aynısı oldum neden çünkü öyle bir annenin evladıyım. Sonra ne mi oldu ruhum yoruldu , bıraktım. Temizlik mi birlikte yapacaksak ok , tek yapacaksam ki çalışıyorum alırım bir yardımcı her hafta yarım gün ki aldım da yola getirmek için tabiri caizse , ama geldi mi yola evet geldi . İkimiz aynı anda eve girerdik bazen , geçerdi salona uzatırdı ayaklarını çok yorgunum ben bugün der açardı tv yi , ben de mutfakta debelen dur . Baktım bir zaman sonra benden gidiyor , ben de uzattım ayaklarımı o söylenmeden ben başladım çok yorgunuuuum ben bugün demelere. Şimdi maşallah diyeyim de :) çoğu şeyimizi ortak yaparız , bayram tatilinde 5 gün evdeydik yaz temizliği yapılması gerekiyor , dedim ki istersen birlikte yapalım ya da yardımcı alalım ama 300 den aşağıya gelmez yardımcı , Alırım 1 aylık harçlığını dedim :) (Maaşlarımız ortaktır , eşime harçlık aylık 150 veririm , sigarası yok , şirket arabası var , alışverişi de ben yapınca yetiyor ona harçlığı)
Bunu duyan eş bir temizlik yapmış bir cam silmiş ki sormayın :) Kayınvalidem eltimdeydi tabi bayram görüntülü falan konuşuyoruz görüyorlar eşimi , eltim demiş ki eşimden için hepmigencizhepmigüzel in korkusundan ne güzel camları siliyor:)) Çoğu şey bizden kaynaklanıyor benim gözlemlemelerim tabi. Yine de yaşayan bilen tecrübe eden sizsiniz.
çok sevdiğim bir söz vardir " VARLIĞI NE KAZANDİRDİ Kİ YOKLUĞU SANA NE KAYBETTİRSİN " her türlü sosyal iliskimde kulağıma küpe olmuştur bu
