Merhaba ben 1 yıllık evliyim. Uzun olacak biraz...Şiddetli geçimsizlik,aile birliğinin temelden sarsılması gerekçesi ile dava açtım. Evliliğimde fiziksel şiddet dahil her şey vardı. Psikolojik şiddet, ekonomik şiddet.. Okulu bitirir bitirmez işe girmeden, kendimi kendime ispat etmeden bambaşka bir şehire sözde sevdiğim adamla evlenmek için gelip yaşamadığım kalmadı. Çok çok sevdim onu. Ama meğer herşeyi yalanmış onun. Evlilik aşamasından önceye uzanan sorunların sürekli devam etmesinin yanında, eşim anlayışsız, aşırı tepkiler veren, narsist bir kişiydi . Eğitim farklılığı bir tarafa çok büyük kültürel farklılık vardı aramızda. Aile yapılarımızın benzer olması ve birbirimizi anlamamız imkansızdı.
Tartışmalarda eşim kendine,eşyalara zarar veriyor küçük şeyleri kocaman yaparak tartışmaları büyütüyordu. Sonra bana saldırmaya başladı. Çok ağır hakaretler ediyor,benim çabalarıma da dalga geçerek,dinlemeyerek, çirkin şeyler yaparak engel oluyordu. Aileme ,kişiliğime her şeyime düşman olmuştu...En son kişiliğimi ezmeleri tokatlara kadar uzandı. Benim hatam onu affetmek oldu, affettikçe kendime saygımı yitirdim. Normal muhabbetimiz iyiydi, hatta o kadar ani gelişiyordu ki tavır değişiklikleri ani geçişleri algılamam bile zaman alıyordu.Kendimi kaybetmiştim ,kişiliğim yok olmuştu. Sadece kaçıp kurtulmak istiyordum . Bir şekilde hep beni kandırıyordu. Ben ise gözümü açtım onu gördüm ilk sevgilim,ilk sevdiğim, ilk elini tuttuğum insan her şeyin ilki; çok üzülüyor,endişe ediyor,ne yapacağımı bilemiyordum hiç. İşime,eğitimime her şeyime dil uzatıyordu. Kendisi liseyi dışarıdan bitirmiş.
Çok hatalıyım biliyorum kendime karşı hatalıyım. O kadar çok affettim ki onu. Kendime bunu yapmamalıydım. En sonunda şiddeti ağırlaştırıp yumruk atmaya başladı, ben de dayanamadım daha fazla ve dava açtım,evi terk edip. Tabi o son gün çok kötü şeyler yaşandı. Davama cevap olarak saçma sapan şeyler öne sürmüş hatta avukat güldü okurken. Ben sözde hakaret ve küfür etmişim kendisine bunlar için yalancı şahit tutmuş. Ama kanıtı yok, ve benim darp raporlarım var . Avukat rahat davranıyor. Ama kişisel olarak çok üzülüyorum... O kadar çok hakkım yendi ki. Hala aklanmak için reddetmesi yetmez gibi bir de iftira atıyor. Düğünden sonra hırsızlarca çalınan altını ben çalmışım. O kadar ağır geliyor ki bu iftira... Çünkü ben eşimden herhangi altın,takı talebinde bile bulunmadım borca girmesin diye. Ancak çok çirkinleştiler ve bana yapılanlar yanlarına mı kalacak bilmiyorum...Ailem boşanmış olduğu için psikolojim bozukmuş... Böyle söylemiş eşim. Sizce sonu ne olur bu işin
Eşim ağlıyormuş, ceset gibi dolaşıyormuş en son duyduğum kadarıyla. Sosyal medyadan erkek arkadaşlarımı eklemiş kim olduklarını sormuş sahte hesaptan..Darbı da reddediyor. Çok dengesiz.Ailem asla oluru olmadığını söyleyip davayla benden çok ilgileniyorlar.. Ben ise boşanma psikolojisni ve yaşadığım kabus gibi günlerin izini silmek istiyorum... Ben hiç sevilmemişim meğer. Saygı sevgi evlilik bu değilmiş çok üzgünüm...