Boşanma


Elbette biliyorum. Son 2 yıldır bitirmeyi düşünüyorum ama olmadı . Olamadı. Çocuğumun etkilendiğini farkettigimden beri aklımdaki tek şey bitirmek ama dediğim gibi karşı tarafın tavrı çok önemli. Bazen çocuğu siper ediyor süreç çok sancılı oluyor. Maddiyat faktörü derken hapsolup kalıyorsn
 
Anneniz ne düşünüyor
 
Birçok insanın öfke nöbetleri kendine güvensizliği sorunlu ilişkileri hatalari hep bu tür evlerde büyümelerinden kaynaklı Anne baba bosanmamis ama aynı evde zaten boşanmış gibiler Neymiş boşanmış aile çocuğu olur bodanmayin..Bu büyük yanlış asıl o kavgalı evlere bakmalı uzmanlar en büyük zarar sürekli husursuzluktur .Kendisini kandırmasın toplum artık.Maddiyat yoksa birşey diyemem .Çocuk büyüyünce saygıyı sevgiyi kaybediyor zaten ebeveynlerine .
 
Çocuğuna çok verici çok sevgili dolu iyi bir baba. Ve çocuk bu kadar iyi bir babanın iyi bir eş de olacağını düşünüyor. Baba iyiligiyle manipüle edebiliyor bazen. Annen bak beni sevmiyor soyle böyle şakayla karışık kafasını karıştırıyor. Öyle olunca sadece bir kere onunla oturup konuşmak istedim babasıyla anlasamiyrm biz ayrılırsak bu seni etkilemeyecek ailen olarak kalcz şu an özet geçiyorum. Ondan sonra bu korku sardı onu hayır asla babam çok iyi biri sen de iyisin ben sizi bir arada iken çok seviyorum filan. Hatta kendince ikna çabaları oldu siz çok yakışıyorz neden ayrılmaniz gerekir ki filan. Ama adını koyamadığı gerginliği hep hissediyordu yıllarıdır. O yüzden bizim kendimizce sakladığmizi düşündüğümüz kavgaları hissediyordu son zamanlarda öyle büyüdü
 
Valla hayat sizin durduk yere ayrilayim denediniz ya sabah kalkıp.İyi baba kötü koca olabilir .Hem iyi baba genelde iyi koca olur.Ben size baskı yapacak değilim kimim ben.Siz karar vereceksiniz mutlu olmayan kadın bir süre sonra anne olarakda zorlanıyor .Siz ölçün bicin tartın sorun cozulmuyorsa kavga kavga nereye kadar çocuğu kaç yaşına kadar manipüle edecek bu iyi baba.Cocugu kullanmak mi iyi babalık.Dogru dursa işi bu raddeye getirmese olmuyormu öyle
 
Anneniz ne düşünüyor
Ben 6 yasimdayken ayrildi annem. O yaştayken bile babam "sen benimle yasarsan annen de donmek zorunda kalir, bizim barismamizi istemiyor musun" diye baski yapardı bana. Ben de anneme anlatirdim babam boyle dedi diye.

Ayrilali 29 sene oldu, hala annemin en dogru kararı bence babamdan ayrilmak.

O donemde annem çok zorlandi tabii. Hem babamla ugrasmak, hem benim psikolojimi bozmamak icin. Ama ben o yasta da babama inanmayan, onu ciddiye almayan bir cocuktum o yuzden cok sorun yasamadik.

Ha daha babamin beni 7-8 yasimda tanidigi pedagoga goturup anlattigim her seyi ogrenip mahkemede anneme karsi kullanmasi, beni polis zoruyla aglata aglata almasi, ev telefonundan annemle yaptığım konuşmaları kaydedip "annene boyle mi dedin" falan diye hesap sormalari var ama oraya girmiyorum.

Sizin çocuğunuzun yasi benden buyuk ve babaya inanmaya meyilli. Bence çocuğunuzu goturmeseniz bile kendiniz bir uzmanla gorusun. Benim hayatim boyunca babama bu konularda asla guvenmeyip yetiskin yasimda bile ona gittigimde telefonuma sifre koyup yastigimin altinda yatmamin sebebi cocuklugumda yaşattıkları cunku.
 

Yazık gerçekten. Babalar neden böyle
 
Yazık gerçekten. Babalar neden böyle
Hirs. Annemin onu birakmasinin hirsi. Annemin dönmesinin tek yolu benim annemden ayrilip babama gitmemdi veya anneme baski yapmamdi. Bunu bildigi icin beni ortada bırakmaktan, kullanmaktan hic cekinmedi.

Size soyle soyleyeyim. Ben 30 yasimdayken babam bir ara annemi israrla yemege çağırıyordu. Zaman icinde aralari medeni seviyeye gelmisti. Annem hic istemedi. Babam hep benden çıkardı, "ben annene zeytin dali uzatıyorum o kabul etmiyor, bu yasa geldi hala uzatiyor olaylari" diye. Annem bakti ben arada kaliyorum, bir aksam hemen yemek yeriz kalkarim dedi kabul etti.
Babamin vefatindan sonra telefonunda bir seylere bakarken arkadasina sunu yazdigini gordum "x (annem) de yüzsüz yüzsüz yemege geldi". Hani ben bilmesem annem gelmedi diye çemkire cemkire cagirdigini neler dusunurum.
 
Çok üzücü bakarsanıza siz evladı olarak böyle anmak istemezdnz onu basınız sağolsun
 
Çok üzücü bakarsanıza siz evladı olarak böyle anmak istemezdnz onu basınız sağolsun
Tesekkur ederim. Kotu bir babaydi diyemem genel olarak. Daha ziyade mehter takimi gibi iki ileri bir geri bir iliskimiz vardi ama hicbir zaman tam istediği baba kız iliskimizin olmamasi kendi eseri oldu ne yazik ki.
Benim kismetime o, onun kismetine ben düştüm. Yapacak bir sey yok.
 
İyiki boşamış anneniz onu en azından bir nevi koruma olmuş bu ayrılık sizin için hayırlı olmuş yoksa aynı evde iyice cinnetlik yaparmış sizi bu kaos .Bazen işte adı sıfatı ne olursa olsun insanların belli karakteri o sıfatın getirdiği beceriyi yada medeniyeti yada çocuğun üstün yararını değil kendi bencilligini düşünüyor.Kendini.Bencillik dediğin şey sürmeyen bir bağı adı ne olursa olsun surduremedigin bir bağı düzgünce insanca efendice bitirmeyi beceremenek .Hadi sürmüyor kimden kaynakliysa kaynaklı zorlama demi.Es olmuyorsan baba olmayı bilmek anne olmayı bilmek meziyet.Kendini kandırıp anlaşamadığın insanla her tür ezayi çekerek neyi ispatliyorsun .Safi zarar.Hata kimdeyse kimde bundan ziyade kalanı kurtaracaksın çocuğunu ömrünü sağlığını .İyiki boşanmış anneniz .Yoksa evliliktete sürünüyor insanlar düzgün gitmedimi toplum madalya takmıyor ömrün sonunda ruhun ölüyor zaten .Ölmeden ölü gibi öyle insanlar sonrası hep pişmanlık Keşke zamanında gitseydim eee gitmedin .Cocukda büyüdü şimdi ne olacak sevmediğin saymadigin mutlu olmadığın insanla bak bak yüzüne çok berbat gerçekten .Bazen gitmek isteyene sıkı sıkı yapisanl kadın oluyor bazen erkek.İste olmuyor onlardan olmayacak o aile olayı
 
Boşandıktan yalnız boşanmıyoruz maalesef baba faktörü çok önemli. Ilımlı bir insan olmalı çocuğu egosundan önce gelmeli
Aynı şeyi söylüyorum evet ailenin duruşu önemli,çocuk kendi işleriyle hayatıyla meşgul olacak anne babada en az hasarla çocuğa hissettirmeden bu mevzuyu halledecek,biz biliyoruz fakat çocukta şunu bilmeli anne baba birbirinden bağımsız ayrı birer bireyler ve çocuk anne babaya bağlı ayrılmaz bir birey,anne baba olmaktan değil birbirlerine eş olmaktan vazgeçiyorlar,sağlıklı bir iletişim hiç hasar bırakmadan çözer bu durumu.
 
Buradan nasıl bir destek almayı planlıyorsunuz? Böylesine hassas bir durum için bir zahmet psikolog/ pedagogdan destek almalısınız
 
Buradan nasıl bir destek almayı planlıyorsunuz? Böylesine hassas bir durum için bir zahmet psikolog/ pedagogdan destek almalısınız
Benim yazdığımdan zahmet edip kimseyle görüşmeyecegimi veya görüşmediğimi nerden çıkartınız ne kadar seviyorsunuz hadsizce yaklaşmayı. Fikriniz yoksa belirtmeyin. Ben bu süreçten geçen annelerin deneyiminden yararlanmak üzere yazdım bu durumu yaşayan var mı diye . Her fikri değerlendiriyorm en iyi yaşayan bilir. Yani benim anne olarak aklıma gelmiyor destek almak sizin geliyor hay Allah'ım.
 
Herkes için zor oluyor boşanma süreçleri. Ekonomik özgürlüğünüz var mı?
Benim şu an düşündüğüm tek şey çocuğuma en az zararla bu süreci yaşatmak. Bu yoldan geçen annelerin çocukları mutlaka hasar görüyor ama sonrasında nasıl toparladilar destek almanın dışında onun için yazdım
 
Ay aklıma babam geldi.Her kavgada manipülasyon,duygularını sömürüsü yapardı,hala da yapar.Bir keresinde herhalde on yaşındaydım,yine annemle kavga etmişlerdi ve 3737373.kez boşanma muhabbeti döndürüyorlardı.Bana "Annenle kalmayı tercih edersen bir daha yüzümü göremezsin."demişti.Bu olayı hatırladım.Çocukken boşanmalarını ben de istememiştim ama bir zaman sonra "Keşke boşansalardı."demeye başladım.Hala da aynı şeyi düşünüyorum.İnanın bunlar bir çocuk için çok yaralayıcı.Bu evliliği bitirerek çocuğunuzu mutsuzluktan kurtarın.
 
Aslında çocukların adaptasyon yetenekleri yetişkinlerde daha iyi. Siz kararlı bir duruş gösterirseniz zamanla kabullenecektir. Çocuklar ağlayarak, kızarak anne babanın bosanmasina engel olamaz. Engel olabileceğini düşünmemeli
 
Ben küçükken annemle babam çok kavga ederdi 7 yaşlarında filandim hiç unutmam anneme yalvarırdim bu adamdan ayrıl diye kaldı ki babama aşırı düşkün olduğum halde. Babacıydm ama o yaşta babamın anneme haksızlık ettiğinin farkındaydım annem boşanmadi hala da çok da iyi anlaştıkları söylenemez annem bazen hatırlatır bana keşke seni dinleseydim zmaninda ayrilsaydm der.
 
Pek gülünecek bir konu değil ama istemsizce güldüm.Çünkü benim annem hala bahaneler bulup evli olmadığım ve çocuk doğurmadığım için onu anlayamayacağımı söylüyor.Bakalım bir gün sizin anneniz gibi düşünecek mi?
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…