- 27 Nisan 2011
- 592
- 334
merhabalar beni hatırlayanlar vardır.eşimle ilgili sıkıntılarımı çok yazdım buraya bana kızanlarda olacaktır hala bu evliliğmi devam ettirdiğim için. eşim epilepsi hastası kullandığı ilaçlar yüzünden bana çok ters davranıyor.evlililiğimizin üçüncü ayında hamile kaldım . kaldıktan sonra bana yapmadığı kalmadı kapılar kırıldı sürahiler kırıldı sinir krizleri cinsiyeti öğrenmeye giderken bile surat asmak nöbetten çıkmıştı beraber gidecektik vay sen beni uykumdan uyandırdın diye.bir kadının ilk hamileliği en özel zamanları ama benim hep stres üzüntü ile geçti ve bu yüzden erken doğum yaptım ölümden döndüm hastanede yatarken bile benimle kavga etti.hakikaketen çocuğum için sabrettim lohusa günler yaşarken bile biz birbirimize iyi gelmiyoruz dedi. her lafı ayrılıktı bizden bir halt olmaz. bi şekilde bugünlere geldik.en son babasına bir yerden bir arazi satılıp yüklü miktar para gelmişti.babasıda o paradan belli bir meblağ bize vermek istedi.o da sürekli bu parayı ne yapalım vs sorup duruyordu bana bende kredi borcmuz vardı onu kapatalım dedim. .oda olur dedi .telefonum eski onu da mı değiştirsek dedi olur dedim. benm ki de eski bence telefonları değiştirelim sonra kalan para ile krediyi ödeyelim dedim. sonra birden yok senin telin değişmez senin telefonun daha yeni vs. hem kendisi söyledi. tamam dedim ben de istemiyorum ben tel falan dedim.şimdiden bu para için kavga ediyoruz dedim.gerek yok dedim.sonra ben kızıma öğrenmesi için kelimet söyletirken babamın işte ağaç de kuş de derken babamın ismi çıkmış ağzımdan ali dede falan dedim. bana kızdı işte babam duyarsa bunu üzülür neden kendi babanın ismini öğretiyorsun sen çocuğa .bend e dedim kelimeleri söyletirken aklıma geldi bir art niyeim yoktu.şimdiden başladın dedim tantanaya.istemiyorum ben babanın parasını dedim. istemiyorum dedim diye boşanmaya kalktı benden yok benden önceki hayatında daha mutlu imiş benle evlendikten sonra kötü bir insana dönüşmüş.evliliğimizin ilk günlerinden beri hep ayrılmak sürekli ben hiç bir zaman ağzıma almadım sürekli evi terkeder gider ben hep bekleyen taraf oldum devlet memuru olduğum halde .hiç gitmeyi düşünmedim.o gün kadar üzüldüm ki ağlaya ağlaya dua ettm rabbime havale ettim. aradan iki üç hafta geçmeden babası intihar etti.öldü.yani yuvamızı yıkmaya karar verdiği para babasına da yaramadı.babası öldü hep destek oldum yine yanında oldum . ama o hep bana sinirli kırıcı davrandı en ufak sorunda boşanalım.kızıma bisiklet alınacaktı ayakkabı vs ben de deidm birini sen al birini ben alayım.onu dedim diye sen alışveriş delisisin .sen lüx hayat istiyorsun ben sana yetemem işte şu markadan kahve içiyorsun ki bahsettiği yerde herkes kahve içiyor.en son ki bizi ayrılık konumuna getirense bakıcımız var çocuğa bakan ikimiz de çalıştığımız için çalışma saatlerim arttığı için bakıcı işi bırakmak istiyor ben de müdürümden izin aldım yarım saat erken çıkıyorum dün de eşim görevden geldi. dedim bakıcı sorun çıkarıyor zaten bakıcı zor bulduk eve gelen küçücük ilçede yaşıyoruz. beş buçukta çıkıyor kadın beşte gönder dedim. aradım .vay efendim sen benim dinlenmemi istemiyorsun.sana giren çıkan ne.bakıcı yarım saat erken çıksa ne olur.vs.tartıştık iyne evdeki birşeyleri yumrukladı evi terketti.ertesi gün benim ısrarımla geldi.eve gelmemek çözüm değil dedim.konuşalım dedim yaniğ ben üzerine gttikçe kendini birşey sanıyor ben boşanmaya karar verdim.çünkü iki lafından biri ayrılık bu insanın .bana seninle sevişmek bile içimden gelmiyor diyor.yani kendimi gurursız hissediyorum .bana diyorki işte ayrılırsam ayrılırım nasılsa çocuğu da hükümet bana verir hayatıma bakarım diyorsun dimi diyor bana.ben de böyle düşünsm şimdiye on kere ayrılmıştım dedm.
