- 31 Ekim 2019
- 1.263
- 3.033
- Konu Sahibi Smoothieee
- #16
Ah bir bilsem bana engel olan şey nedir
Ah bir bilsem bana engel olan şey nedir
Nasıl doğru dediniz. Artık ses çıkarmaya bile mecalim kalmadi benim . Cinnetler içimde beni bir ölüye çevirdiler. Eski konunuza ulaşamadım ama umarım hiç keskenjzin olmadığı çok iyi kilerin olduğu bir ömür sizin olur çünkü biz kadınlar gerçekten güzellikler hakediyoruzÇok teşekkür ederim iyi dilekleriniz için. Bir kadınlar klübü atasözü der ki; bir cinnet herşeyi çözer. Gerçekten cinnet noktasına geldim artık gözümden alev fışkırıyordu. Sanırım artık o an gözüme bakınca bittiğini anladı. Bi anda oldu aslında bi önceki konumda sorunlarımızı yazdım ama boşanmayı düşünmediğimi yazıyordum. Şimdi boşanıyorum. Böyle şeyler planlo olmuyor zaten inanın. Gücünüzün bittiği yerde sesiniz avaz avaz çıkıyor isteseniz de bastıramıyorsunuz.
Aminnn . Eşime çok konuşup anlattım aile terapisi kaç kere önerdim ama oda bni sevmiyor. Ve her saniye benden ve benimle olduğu andan şikayet ve isyan ediyor. Bende başladım canım yanıyor çünkü artık yanlış olduğunun farkındayım ama dediğim gibi olmuyor o sadece bebeğimiz den ayrı durmamak için bosanmiyor ve dilegetiriyor.Bebeğimiz şifasını bulur inşallah rabbim şifa versinboşanmak çok zor. Eşiniz ailesinin müdahaleci olmasını durdurmalı bence. Siz artık 3 kişilik bir ailesiniz başkası girmemeli hayatınıza
Aslında hiç biri değil. Fakat tek başıma herşeyin kararni vermeye ve birşeyler i yapmaya çok alıştım. Annem çok baskıcı biri ve istediği olana kadar sürekli baskı yapar. Bekarken görmüyor dm bunu böyle büyümüştüm ama şimdi bu beni çok ürkütüyor açıkçası. Yapabilir miyim evde yanlız kalmayı özler ararmiyim . Babamı kaybettikten sonra annemin dusuncekeri ve davranışları çok değişti çocuğu yetiştirmeme çok fazla karışıyor ve tüm odak noktası biz yani çocukları olduk. .başka kimsesi yok kızamıyorum ama onunda destek alması gerekiyor sanırım en çok bundan korkuyorum tek başıma başka bir evde yaşayamamCesarete ihtiyacım var demişsiniz sizi tutan ne bu evlilikte ? Sevgimi elalem ne der baskısımi vs önce bu cevabı bulmalisiniz.
Boşansaız bir dert boşanmasanız bir dert gibi. Gittiğiniz yolun sonu inşallah güzel olur. Ne desem bile edim ama başkalarının dahil olduğu sevgililik bile tuhaf bir hal alıyor. Keşke eşiniz de dışardan bir gözle görebilse olanları. Sizi anlayabilse. Hasta bir bebek annesi olmak o kadar zor ki rabbim yardımcınız olsun.Aminnn . Eşime çok konuşup anlattım aile terapisi kaç kere önerdim ama oda bni sevmiyor. Ve her saniye benden ve benimle olduğu andan şikayet ve isyan ediyor. Bende başladım canım yanıyor çünkü artık yanlış olduğunun farkındayım ama dediğim gibi olmuyor o sadece bebeğimiz den ayrı durmamak için bosanmiyor ve dilegetiriyor.
Zor maalesef kuzuma harcayaca ğım herşeyi onlar yüzünden kendime boş stres sıkıntı yapıyorum öyle dar bı anjmda açtım ki şu konuyu anlatamam size aminBoşansaız bir dert boşanmasanız bir dert gibi. Gittiğiniz yolun sonu inşallah güzel olur. Ne desem bile edim ama başkalarının dahil olduğu sevgililik bile tuhaf bir hal alıyor. Keşke eşiniz de dışardan bir gözle görebilse olanları. Sizi anlayabilse. Hasta bir bebek annesi olmak o kadar zor ki rabbim yardımcınız olsun.
Yorumunuz çok iyi geldi önce çocuğum için ayakta kalmaliyimMerhaba canim. Ben sahsen böyle düsünüyorum: Aslinda biz kimsenin yuvasinin bozulmasini istemeyiz. Bazen burda hemen bosan dedigimizi iddia edenler oluyor, ama ben söyle düsünüyorum: Olucagi yoksa ve evlilik terapisi felan da ümit vermiyorsa o zaman bosanmak en mantiklisi, cünkü senin cocugunun saglikli ve güclü bir anneye ihtiyaci var. Su anda o salaklari cekmek zorunda kaldigin icin, enerjinin 65% onlara gitmis oluyor. Cin tıp diyor ki: Hepimizin bir enerji mumu var. Ondan yaktigin gitti, tekrar kazanamiyorsun. Onun icin neye nasil enerji harcadigimizi iyi ölcüp tartmamiz lazim. Bosanmak kolay degildir. Allah yardim etsin, ama kendi iyilesmenize ve yavrunuza odaklanin. Allah onada acil sifalar versin
Tabiki annemin müdahalesini çekerim böyle sorunca cokcnet verdim cevabı hiç tereddüt etmeden . Sanırım kafami toparlayıp medeni bir şekilde konuşmam gerekiyorHangisi sizi daha çok korkutuyor ? peki ?sevgisiz bir adamla aynı evde yaşlanmak mi annenizin mudalesimi ben mesela sevilmedigim bir erkekle olmaktansa annemin kahrını çekmeyi seçerim . Bu kadar umutsuz olmayın tek başıma yaşayamam diye biz kadınlar çok güçlüyüz.
Çok geçmiş olsun .O cahil zebanılerle yaşama.Kaç kurtar kendını .Kocan ınsan olsa ezdırmez senı .İyi geceler herkese konuyu kısaca anlatmaya çalışacağım.
26 yaşındayım 6 yıllık evli 2 buçuk yaşında ygb tanılı bir bebeğim var.
Eşimle evlilik öncesi 1 yıl flört aşaması oldu. Sonra aileler istemeye istemeye evlendik. Balayı sonrası herşey kabusa döndü. Ölümüne kefil olacağım , canını yoluma ser dese gözümü kırpmadan yapacağım adam ailesini getirip evliliğimin baş köşesine koydu . Memnuniyetsiz ailesi beni hiç benimsemeyip surekli eleştirdi .
Sürekli herşeye müdahil olup benim ailemi dışlayıp , beni ailemden uzaklaştırıp avuçlarının içine almaya çalıştılar eski zamanlardaki gibi eşimin her dediğini yapıp ailesine hizmetçi olup ailemi geride bırakacağım bir kadın olmamı beklediler ben bunları yaparken oğulları istediği yerde gezip tozacak kız arkadaş erkek arkadaş farketmeksizin her haltı yiyecekti . Ama istedikleri bir insan olmadığım için ve direndigim için eşim benden daha bir yıl bile olmadan soğudu . Veya hiç sevmedi bilemiyorum. Ailem konuştu severek evlendiniz bizim kızımiza kapımız açık ama gözlerinizde hala sevgi görüyoruz deneyin dediler ben hala seviyordum deli gibi . Birşeyler yaşandı ve boşanmak istedim eşe acilamadan hamile olduğumu öğrenip Heveslendik falan . Düzelir gibi oldu derken yine psikolojik şiddet devam etti . Doğum yaptım devam etti annemin yanımda kalmasını istemediler ve kovmaktan beter ettiler. Bebeğim sorunlarla doğdu ve hep hastanelerde her gün savaştım , eş de yanımda bir şekilde ama evde hiç yardımcı olanim yok sorumluluğu hep bana yükleniyor çocuğun benim yüzümden hasta olmuş gibi . Velhasıl psikolojik destek almaya başladım boşanmak istediğim için ama fayda etmiyor ailem arkamda bugün gitmemi bekliyorlar artık çünkü kendime en büyük kötülüğü evli kalarak yaptığımın farkındalar. Bebeğim ygb dendi başa çıkmaya çalışıyorm. Bir yandan hep sürekli eşin ailesinin her konuda beni suçlamasından her defasında beni sevmediklerini yüzüme carpmalarindan çok yoruldum . Sevmiyorum kendisini tükendim . Annesi sürekli birşeyler okuyup üfletiyor cahil cahil . Bu kadar pasif oluşundan, ailesinin cahilligimden ve kendimin bu denli aptal ve güçsüz olmasından çok yoruldum . Ne bekliyorum bilmiyorm a dostlar yardım edin.
Selametle..