Benim yaşadıklarımı yaşayan ne çok hemcinsim varmış

bu yaşadıklarını ne sen hakettin ne ben ne de diğer hemcinslerim, bizim tek hatamız her seferinde affetmek, onsuz olamayacağımızı düşünmek çünkü bizi bu tür kıskançlıklarla buna inandırıyorlar, bizi manüpüle ediyorlar ya da başka bir şey buna psikolojide ne deniyor bilmiyorum ama şiddet gören bir çok kadın bu kafa yapısına geliyor, uzun süre onsuz yaşayamayız gibi hissedip ayrılmıyor, her hatasına göz yumup en ufak özür dileyişte affediyoruz. Umarım çocuğunuz yoktur, çocukla daha zor oluyor bu psikolojiden çıkmak. Çocuğunuz yoksa daha çabuk atlatacağını düşünüyorum ve temenni ediyorum.
Güzel ve mutlu bir ömrünüz olması dileğiyle
