Boşanmak istiyorum.

Eski konularını biliyorum, sen de benim gibi pek tanımadan duygu yoğunluğuyla evlenmeye karar verdin.

Hakkında hayırlısı olsun. Ben de zamanında hamile kalıp düşük yaptım eşim her zor anımda olduğu gibi bunda da sırtını dönmüştü bana. Yani biz sevdiğimiz için kafamızda çok farklı bi yere koyduk eşlerimizi ama onlar tanıdığımız kişiler değiller.

Ben de boşanmak istiyorum. Zaafımı biliyorum ben çabuk yumuşarım, bıçak gibi kesebilmek istiyorum. Her akşam bu kararı hayırlısıyla verebilmek için dua ediyorum.

Eşinle olmasa bile tek başına yardım al bence, kendin için. Bebeğini kaybetmenin etkisiyle bu hislerin iyice yoğunlaşmış bunalmışsın. İlişkiniz tam oturmamış, yeterince seviyorsanız toparlarsınız. Umarım mutlu olursun.

Sevgiler
 
yorumlarınız için teker teker hepinize çok teşekkür ederim kızlar.
Öncelikle eşimi ve ilişkimizi anlatmak istiyorum.
Yaklaşık 1 yıllık evliyiz, bir çoğunuzun bildiği gibi liseden tanışıyoruz. Onu tekrar bulduğumda başımdan bi nişanlılık geçmişti, diğeriyle nişan atar atmaz kocamla karşılaştık ve buna manevi anlamlar yükledim, bana çok iyi geliyordu. Ailesine karşı beni hep savunan ve beni anlamaya calısan bi erkek oldu. Ben babasız büyüdüm sayılır ve o hep benim yaralarımı sarmaya, babasız büyümüş olmanın verdiği eksikliği kapatmaya uğraştı, bu yüzden ona haksızlık edemem. Evlendikten sonra da hiçbir zaman beni bi şeyden mahrum bırakmadı arkasını dönmedi ama onunla o kadar çok benziyoruz ki bu bizim en büyük sorunumuz oldu çıktı. Son zamanlarda iyice kıskanç olmaya başlamıştı ve bunu sahiplenmek olarak tanımlıyordu kendince. Hamile kaldıktan sonra sorunlarımız kalmadı gibiydi. Benden çok daha heyecanlıydı. Hatta bebeği benden daha çok istemişti, ben salak gibi düşüncelere dalıp sorumluluk alamam deyip ağlardım o da ben ikinizi birlikte büyütürüm deyip yükümü azaltırdı. Şimdi bebeğimi kaybettim ve ona karşı mahcup hissediyorum ve bu büyünün bozulması beni inanılmaz yıktı. Yaşım itibariyle ve yine dağılmış bi aileden gelmem dolayısıyla güvenmiyordum kendime annelik konusunda, daha doğrusu yansıttığım buydu ama anne gibi hissetmiştim kendimi işte, illa kucağa alıp sarılmak, koklamak değil.. karnımda olduğunu bilmek bile beni hayata karşı kuvvetlendirmişti. Elimden her şeyim alınmış gibi hissediyorum. geçen ayın 16sında kaybettim yavrumu. 2 gün önce birlikte olmak istedi ilk defa ben isteksiz olunca da bozuldu, devam etmek istedim sadece gönlü olsun diye ama yüzünden belli istemediğin yapmayalım dedi.Biraz tartıştık ve bu yaptğımın her erkeğin gururunu kıracağını söyledi, sigara içtik. ben huzurumuz kaçmasın diye aynı gün gönlünü yaptım ve birlikte olduk. öksüz kalmış gibiyim. Allah kimseye yaşatmasın. Bir aydır 2 senelik ilişkimizde hiç sarf edilmeyen kelimeleri söyledim ona. Çok sinirliyim. En son dün içmeye gittik ve sorunlarımızı konusurken ona dedim ki, 5 sene daha birlikte olsak ben bizim sonumuzu göremiyorum ve buna haliyle bozuldu ne yapalım Duygu ayrılalım mı? dedi. Bunu derken benden gerçek bi cevap istediğini düşündüm. Yani sanki ayrılalım desem o an beni bırakıp gidecekmiş gibiydi. Yolda gördüğümüz çocukları sevmeye başladı sanki bana içten içe kızar gibi. Çok zoruma gidiyor, çok alınganım ve kırgınım. Kasımda İtalya'ya yerleşeceğiz. Birlikte kursa yazılalım gibi şeyler söylüyo ama hiç emin değilim beni götürmek istiyor mu..Deliden bi farkım yok. Onun tavırlarından ziyade ben kendimi sorgulamaya basladım sevilmeye değer miyim diye. Evin bi odası çocuk oyuncaklarıyla dolu. İçim acıyor.
 
tabiki sevilmeye değersiniz
sekste bu kocanız olsa bile o an cevap vermeye hazır olmamanız sizi değersiz yapmaz
 
Allah yardımcın olsun cnm alkol LMmY çalış dua et bendede oluyodu zaman zamn herşey dört dörtlük olmuyo eşiniz kötümü davranıyo
 
öncelikle geçmiş olsun canım ben evli değilim ve hamilelik yaşamadığım için o konuda yorum yapmaya hakkım olduğunu düşünmüyorum. Fakat senin geçmişteki konularını biliyorum ilk evlenme teklifi aldığında buradaki herkes duygu acele etme nişanlından ayrıldın biraz birbirinizi tanıyın demişti. Ama sen o vakitte acele ettin şuan içinde çok fevri davrandığın düşüncesindeyim açıkcası. Biraz kendine zaman tanı evliliğinede öyle . Eşinle karşılıklı otur bir konuş bir nefes alın bu şekilde yürümez .Eşin bebeği karnında taşımadığı için senin ne hissettiğinini anlayamaz bence. Ayrıca ne yazikkki dünyada birçok insan çocuk doğuruo büyütüo ya şehit oluolar ya başka durumlardan çocuklarını kaybediyorlar beterin beteri var bunu düşün ve kendini topla alkolude bırak bir an evvel.
 
Evliliğin ilk senesi çok çok zor geçiyor
Çoğu insan bu sırada boşanıyor
Biraz daha şans verin derim
 
Bence esininde sizi anlamasi lazim. Her erkeğin boyle bi durumda gururu kirilmaz. Anlayisli adam kirilmaz yani. Her istediginde sevisecek degilsiniz sonucta sizinde duygularinizin yogunlugu aciya odakliyken, beraber olmak icinizden gelmeyebilir bu dogal bisey.
 
Eşinizin kıskançlığı ilgili pek çok konu açmıştınız . Zaten biliyordunuz bile bile evlendiniz . Buradaki bir çok arkadaş yavaş demesine ragmen siz beklemediniz . Gerçi hayatınızı buradaki yorumlara göre de şekillendirecek değilsiniz . Siz çevrenizin çok etkisinde kalan biriymişsiniz gibi hissettim konularınızda .Bebeğinizi kaybettiğiniz için eşiniz dahil hiç kimsenin ne dediğine aldırış etmeyin .İyi düşünün iyi olsun .
 
DuyguUtcu .!.:
yorumlarınız için teker teker hepinize çok teşekkür ederim kızlar.
Öncelikle eşimi ve ilişkimizi anlatmak istiyorum.
Yaklaşık 1 yıllık evliyiz, bir çoğunuzun bildiği gibi liseden tanışıyoruz. Onu tekrar bulduğumda başımdan bi nişanlılık geçmişti, diğeriyle nişan atar atmaz kocamla karşılaştık ve buna manevi anlamlar yükledim, bana çok iyi geliyordu. Ailesine karşı beni hep savunan ve beni anlamaya calısan bi erkek oldu. Ben babasız büyüdüm sayılır ve o hep benim yaralarımı sarmaya, babasız büyümüş olmanın verdiği eksikliği kapatmaya uğraştı, bu yüzden ona haksızlık edemem. Evlendikten sonra da hiçbir zaman beni bi şeyden mahrum bırakmadı arkasını dönmedi ama onunla o kadar çok benziyoruz ki bu bizim en büyük sorunumuz oldu çıktı. Son zamanlarda iyice kıskanç olmaya başlamıştı ve bunu sahiplenmek olarak tanımlıyordu kendince. Hamile kaldıktan sonra sorunlarımız kalmadı gibiydi. Benden çok daha heyecanlıydı. Hatta bebeği benden daha çok istemişti, ben salak gibi düşüncelere dalıp sorumluluk alamam deyip ağlardım o da ben ikinizi birlikte büyütürüm deyip yükümü azaltırdı. Şimdi bebeğimi kaybettim ve ona karşı mahcup hissediyorum ve bu büyünün bozulması beni inanılmaz yıktı. Yaşım itibariyle ve yine dağılmış bi aileden gelmem dolayısıyla güvenmiyordum kendime annelik konusunda, daha doğrusu yansıttığım buydu ama anne gibi hissetmiştim kendimi işte, illa kucağa alıp sarılmak, koklamak değil.. karnımda olduğunu bilmek bile beni hayata karşı kuvvetlendirmişti. Elimden her şeyim alınmış gibi hissediyorum. geçen ayın 16sında kaybettim yavrumu. 2 gün önce birlikte olmak istedi ilk defa ben isteksiz olunca da bozuldu, devam etmek istedim sadece gönlü olsun diye ama yüzünden belli istemediğin yapmayalım dedi.Biraz tartıştık ve bu yaptğımın her erkeğin gururunu kıracağını söyledi, sigara içtik. ben huzurumuz kaçmasın diye aynı gün gönlünü yaptım ve birlikte olduk. öksüz kalmış gibiyim. Allah kimseye yaşatmasın. Bir aydır 2 senelik ilişkimizde hiç sarf edilmeyen kelimeleri söyledim ona. Çok sinirliyim. En son dün içmeye gittik ve sorunlarımızı konusurken ona dedim ki, 5 sene daha birlikte olsak ben bizim sonumuzu göremiyorum ve buna haliyle bozuldu ne yapalım Duygu ayrılalım mı? dedi. Bunu derken benden gerçek bi cevap istediğini düşündüm. Yani sanki ayrılalım desem o an beni bırakıp gidecekmiş gibiydi. Yolda gördüğümüz çocukları sevmeye başladı sanki bana içten içe kızar gibi. Çok zoruma gidiyor, çok alınganım ve kırgınım. Kasımda İtalya'ya yerleşeceğiz. Birlikte kursa yazılalım gibi şeyler söylüyo ama hiç emin değilim beni götürmek istiyor mu..Deliden bi farkım yok. Onun tavırlarından ziyade ben kendimi sorgulamaya basladım sevilmeye değer miyim diye. Evin bi odası çocuk oyuncaklarıyla dolu. İçim acıyor.
Genişletmek için tıkla...
Bir an önce profesyonel yardım almanız lazım.çünkü buradan bizim verebileceğimiz bi tavsiye yok.elle tutulur somut bir durum yok ortada çünkü yaşadığınız kayıp ve geçmişten gelen acılarınız ve de sürekli alkol almanız işleri daha kötü hale getirmiş.
Lütfen bir an önce yardım alın faydası olmaz diye düşünmeyin.
Önce siz kendinizi iyi hissedin sonra boşanmayı düşünürsünüz.
 
Boşanmak ilk seçenek değil. Travma sonrası psikolojik bunalım yaşıyorsun.
Eşinle açık bir şekilde şu an ki psikolojide ondan farklı hissettiğini, sex değil destek ve şefkat beklediğini konuştun mu?

Erkek cinsi ellerine yeterli kanıt sunmazsan düşünme gereği duymazlar. Duyarlı olanı da var tabi ki.
 
arkadasim sen bi depresyon yasiyosun gibime geldi destek al bence. reddetme konusundada bizimde eslerimiz aynidir bu durum erkekte gurur yapiyo cnm. esinle arandada elle tutulur bisey okumadim sanki sen cook hassassin geldi bana
 
ilgimi çeken noktalardan biri çok çok fevri olmanız. yaşınız küçük değil evli barklı insanlarsınız. nişanlılıktaki ya da sevgililikteki gibi davranışlar sergilememeniz lazım. biraz daha anlayışlı, olgun olursanız bu kadar yıpranmamış olursunuz.

yurt dışına taşınmak umarım iyi gelir size. eşinizle her şeyi sakin sakin konuşun. emin olun o da sizin kadar üzülüyordur. gerekirse bir uzmandan destek alın. travma atlatıyorsunuz normal olarak. sakın içkiyi de çıkış yolu olarak görmeyin. uzun vadede bunun size yarardan çok zarar getirdiğini görürsünüz.
umarım eşinizle aranız düzelir daha çok yeni evlisiniz bu kadar kolay vaz geçmeyin birbirinizden.
 
Son düzenleme:
Hayat her zaman güneşli günlerden oluşmuyor ne yazık ki,bazen çok ummadığımız yerlere akııp gidebiliyor.Sizin başınızdan geçen talihsizliği anlıyorum acınıza saygı duyuyorum ama çareyi içkide bulmak.Ve boşanmak uzaklara gitmek gibi acele edilip düşünmeden verilmiş kararlar almanıza anlam veremem gerçekten.Kendinizi bırakmayın.Hayatta neler var,herşey bizler için.Siz bugünden itibaren toparlanın.Bu bir süreç,siz zayıf bir insan değilsiniz bundan eminim,uzaklara gitmek ya da içmek sorunlarımızı çözmez.Bence dertleşin,alabiliyorsanız birinden yardım alın.Aileden yakın gördüğünüz biriyle meşgaleler bulun.Eşinizin acınıza ortak olup olmadığını bilemezsiniz,siz ondan birşeyler talep edin.Elele verin yeniden..yapabiliyorsanız eğer-çok ekstrem bir durum olmadıysa aranızda-dediğim gibi bırakmayın kendinizi hemen
 
Anladigim kadariyla yapi olarakta cok aceleci birisiniz. Zira evlenirken de burada en az 30 kisi acele etme demistir. Bari bosanirken acele etmeyin. Biraz zaman gecip duygu yogunlugunuzun uzuntunuzun gectigi bir zaman tekrar dusunun derim. Hala bosanmaliyim diyorsaniz iste o zaman o dogru karardir.
 
D DuyguUtcu bir uzman yardımı al lütfen. kendini toparlayamamışsın henüz, ben de normalde içki kullanırım ama böyle dönemlerde uzak kalmak gerekiyor, insanı iyice karamsarlaştırıyor.
mümkünse acil olarak birlikte bir aile terapistine gidin. ikiniz farklı şekillerde yaşıyorsunuz acınızı, onun seni suçladığını düşünmen bile yersiz gerçekten, sadece ikiniz de bir acı yaşıyorsunuz.. ama kadın ve erkek olarak farklı tepkiler veriyorsunuz.. o aile terapistini kabul etmezse şimdilik sen hemen bir psikiyatriste git, gerekli görürse böyle durumlarda eşle de görüşür psikiyatristler. lütfen biz buradan hiç bir şey yapamayız, vakit geçirmeden yardım al...
 
Gebelik dogumla yada dusukle sonlansin her durumda hormonlar nedeniyle bir yas donemi yasaniyor bu cok normal aylarca surebilir bebeginizi kaybetmis olmaniz bunu dhada arttirmis benim dusuncem bu tabi size tavsiyem bu donemi gecirip sonrasinda saglikli dusunerek karar verin tabi alkol konusuda ayri saglikli dusunebileceginiz donemi bekleyin bence
Bende gebeligimin ilk aylarinda cok buyuk sorunlar yasadim esim ne beni ne bebegimi umursadi tek basima sikintili bir gebelik yasadim ama iyiki bosanmamisim sabredince isler yoluna girdi cok sukur sizin icinde hayirlisi olur umarim
 
DuyguUtcu .!.:
Karnımda bebeğimi kaybettim. Hazır da değildim zaten. Şimdi evliliğimi bitirmek istiyorum. Allah yardımcım olsun. Eşimden inanılmaz derecede soğumuş haldeyim. Yaptığı hiçbir şey bana samimi gelmiyo. Sanki dünya başıma yıkılmış gibi. Onu artık sevmiyorum. Ne yapacağım ben? Çekip gitmek istiyorum uzaklara. Alkol almaya başladım. önceden de içerdim ama şimdi ayık kalmak istemiyorum. Sadece sarhoşken seviyorum onu. Hayal ettiğim hayat bu değildi. Bütün önerilerinizi duymak istiyorum. yardım edin.
Genişletmek için tıkla...
EŞİNİN SUÇU NE BU OLAYDA ONA DA YAZIK SEN KENDİ ALEMİNE DALMIŞSSIN.SENİN DURUMUN KOLAY DEĞİL TAMAM DA İÇKİ EŞİNDEN AYRILMAK VS. NE OLUYOR.EŞİNDEN AYRILIRSAN DAHA DİBE VURACAK MAHVOLUP GİDECEKSİN.KENDİNE GEL AYAGA KALK BEN YAŞIYORUM DE.ACINI İÇİNDE YAŞA HUZURUNU VE MUTLULUGUNU BULUNCA BAŞKA BEBEK YAP EN AZINDAN ACINI HAFİFLETİR
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

G
Evliliğim konusunda dertleşmek istiyorum
2 3
Yorumlar
48
Görüntüleme
6K
miniminimom
miniminimom
D
Maddi sıkıntılar ve eşimin kayınvalideme taşınma isteği
4 5 6
Yorumlar
102
Görüntüleme
8K
sendemibrutus
S
Y
Eşimin sinirle söyledikleri aşamıyorum..
4 5 6
Yorumlar
116
Görüntüleme
4K
Mihrimah Sultann
Mihrimah Sultann
uye2121
Eşimden boşanmak istiyorum hamileyim
2 3
Yorumlar
52
Görüntüleme
5K
Efes78
E
M
Bu evlilik beni boğuyor
4 5 6
Yorumlar
118
Görüntüleme
5K
Hawky
Hawky
Back
X