benim akıl danışacağım bir annem vs yok... teyzemlere desem "boşver abartıyorsun"; anneme desem "en iyisi boşan" diyecek... teyzemlere göre her ne olursa olsun bir evlilik ASLA bitmemeli, anneme göreyse eşimle biz birbirimize göre değiliz... yakın arkadaşım ise "aman boşan bekarlık en iyisi" diyecek. eminim. benim tarafsız birilerinden yönlendirmeye ihtiyacım var...
evlilik benim için erkendi; henüz hazır değildim ben... annem hazır olmadığım halde beni evliliğe itendi...
çok uzatmak da istemiyorum hemen anlatayım... eşime karşı çok çabuk nefret doluyorum ben... Allah için çok iyi birisi; beni savunmak için herkesle tartışır gerekirse. bizim evliliğimiz zor oldu biraz; babam vermek istemedi falan. eşim çok çabaladı, çok yıprandı. ağır hakaretler duydu annemden yine de o bir anne dedi benim göstermediğim saygıyı gösterdi. evlendikten sonra da asla değişmedi. evcimen, evinden hiç çıkmayan birisi. utangaç, sakin biridir(genel olarak).
sorunum şu ki eşimle bazı konularda uzlaşamıyorum. eşim devlette mühendis. ben özel bir kurumda öğretmenim. eşim 5de paydos ediyor ve çok rahat masa başında oturuyor, kontrol ve onaylar mı yapıyormuş ne. yani yorucu birşey değil. ben özel eğitimde öğretmenim ve çalıştığım kurumda çok ağır çocuklar var. inanın tenefüslerde bile(15 dk) velilere dönüt vermekten affedersiniz lavaboya gidemiyorum. çok aşırı yorgun düşüyorum, halim dermanım hiç kalmıyor. ayrıca özel eğitimde çok ağlıyorum; çocuklara ailelerine... eşim bunları görüyor, kendi rahatlığı da ortada. atanalım diyorum; ben lise de öğretmenlik yapayım yarım gün; rahat olayım. hem de maaşım şuankinden daha fazla olacak. eşim ise "biz ta lisedeyken arkadaşlarla hayal kurduk ankarada aynı mühitte yaşıcaz" diye. ya onlarla hayalleri var diye ben özellerde mi sürüncem, kabul edemiyorum bunu. çalışma evinde dur diyor ki niyeti bu zaten ben çalışmıyım. Allah aşkına şu yüzden ankarada kalmak istemesi çok mu normal?
bir diğeri eve, eşyalara heveslenmemi çok kötülüyor. babam takıntılı birisidir ve bizi hiç ikinci el evde oturtmadı(yanlış anlamayın lütfen ikinci el evleri ya da oturanları dışlamıyorum ben). takıntıydı bu onda sadece, eve ilk ben gireyim derdi. evlenirken eşim de ikinci el bi ev beğenmişti babam kızımı ikinci el evde oturtmam diye sorun çıkarınca eşim MECBUREN sıfır ev tuttu. annemler şuan yeni bir eve taşınıyorlar, modern lüks bir ev. eşyaları hep yenilediler falan. eşim bana ne gerek var çok gereksiz falan dedi ama yaklaşık bir saat bu konuda laf sayındı. "ne varki ben 23 yaşıma kadar 3 oda takımı değiştim, babam yeni ve güzel eşya seviyor değişiyor" dedim. olay etti bunu siz gösteriş meraklısınız vs diye. imkan varken eşya değişmek falan kötü birşey mi ki? eşime kalsa biz evlenirken zaten 3 takımı 3bine alıp çıkacaktık. yatak örtüsü aldım çok beğendim karacahome'un 180 tl verdim; ona o kadar para verilir mi ne abartıyosun vs dedi. tüm hevesim kursağımda kaldı, çok üzüldüm.
annemler taşınıyor sabah onlara gittim perdeler için; eşimde ben de babamları bir göreyim dedi(yakınlar annemlerle babasıgilin evi). tamam yarım saat sonra buluşalım gecikme sakın dedim. güya beypazarına gidecektik. herşeyi ayarladık falan. eşimi bekledim yarım saat geçti gelen yok, mesaj attım geciktin diye, ses yok... 20 dk sonra aradı beyfendi zahmet edip görmüş telefonu; babamlara gelsene burda olalım bugün dedim. cinlerim tepeme geldi. gelmiyorum dedim kapadım telefonu. ta yarım saat sonra döndü tamam çık geliyorum diye. geldi neymiş babası hep beraber kahvaltı edelim demiş. başka gün mü yokki babası çalışmıyor zaten yarın bile edebilirlerdi kahvaltı ama biz arkadaşlarla gidicektik beypazarına.
içime sinmiyor böyle olunca bu evlilik. baba evinde daha rahattım. babam her nazımı çekerdi, tartışırdık misal babamla babam evden gider yarım saat elinde jelibon, çikolata vs ile gelirdi gönlümü almak için hatalı ben olsam bile. babamla eşim çok farklı. öyle bir evden böyle bir eve gelmek içime sinmiyor. bilmiyorum, devam etmek istemiyorum bu evliliğe...
evlilik benim için erkendi; henüz hazır değildim ben... annem hazır olmadığım halde beni evliliğe itendi...
çok uzatmak da istemiyorum hemen anlatayım... eşime karşı çok çabuk nefret doluyorum ben... Allah için çok iyi birisi; beni savunmak için herkesle tartışır gerekirse. bizim evliliğimiz zor oldu biraz; babam vermek istemedi falan. eşim çok çabaladı, çok yıprandı. ağır hakaretler duydu annemden yine de o bir anne dedi benim göstermediğim saygıyı gösterdi. evlendikten sonra da asla değişmedi. evcimen, evinden hiç çıkmayan birisi. utangaç, sakin biridir(genel olarak).
sorunum şu ki eşimle bazı konularda uzlaşamıyorum. eşim devlette mühendis. ben özel bir kurumda öğretmenim. eşim 5de paydos ediyor ve çok rahat masa başında oturuyor, kontrol ve onaylar mı yapıyormuş ne. yani yorucu birşey değil. ben özel eğitimde öğretmenim ve çalıştığım kurumda çok ağır çocuklar var. inanın tenefüslerde bile(15 dk) velilere dönüt vermekten affedersiniz lavaboya gidemiyorum. çok aşırı yorgun düşüyorum, halim dermanım hiç kalmıyor. ayrıca özel eğitimde çok ağlıyorum; çocuklara ailelerine... eşim bunları görüyor, kendi rahatlığı da ortada. atanalım diyorum; ben lise de öğretmenlik yapayım yarım gün; rahat olayım. hem de maaşım şuankinden daha fazla olacak. eşim ise "biz ta lisedeyken arkadaşlarla hayal kurduk ankarada aynı mühitte yaşıcaz" diye. ya onlarla hayalleri var diye ben özellerde mi sürüncem, kabul edemiyorum bunu. çalışma evinde dur diyor ki niyeti bu zaten ben çalışmıyım. Allah aşkına şu yüzden ankarada kalmak istemesi çok mu normal?
bir diğeri eve, eşyalara heveslenmemi çok kötülüyor. babam takıntılı birisidir ve bizi hiç ikinci el evde oturtmadı(yanlış anlamayın lütfen ikinci el evleri ya da oturanları dışlamıyorum ben). takıntıydı bu onda sadece, eve ilk ben gireyim derdi. evlenirken eşim de ikinci el bi ev beğenmişti babam kızımı ikinci el evde oturtmam diye sorun çıkarınca eşim MECBUREN sıfır ev tuttu. annemler şuan yeni bir eve taşınıyorlar, modern lüks bir ev. eşyaları hep yenilediler falan. eşim bana ne gerek var çok gereksiz falan dedi ama yaklaşık bir saat bu konuda laf sayındı. "ne varki ben 23 yaşıma kadar 3 oda takımı değiştim, babam yeni ve güzel eşya seviyor değişiyor" dedim. olay etti bunu siz gösteriş meraklısınız vs diye. imkan varken eşya değişmek falan kötü birşey mi ki? eşime kalsa biz evlenirken zaten 3 takımı 3bine alıp çıkacaktık. yatak örtüsü aldım çok beğendim karacahome'un 180 tl verdim; ona o kadar para verilir mi ne abartıyosun vs dedi. tüm hevesim kursağımda kaldı, çok üzüldüm.
annemler taşınıyor sabah onlara gittim perdeler için; eşimde ben de babamları bir göreyim dedi(yakınlar annemlerle babasıgilin evi). tamam yarım saat sonra buluşalım gecikme sakın dedim. güya beypazarına gidecektik. herşeyi ayarladık falan. eşimi bekledim yarım saat geçti gelen yok, mesaj attım geciktin diye, ses yok... 20 dk sonra aradı beyfendi zahmet edip görmüş telefonu; babamlara gelsene burda olalım bugün dedim. cinlerim tepeme geldi. gelmiyorum dedim kapadım telefonu. ta yarım saat sonra döndü tamam çık geliyorum diye. geldi neymiş babası hep beraber kahvaltı edelim demiş. başka gün mü yokki babası çalışmıyor zaten yarın bile edebilirlerdi kahvaltı ama biz arkadaşlarla gidicektik beypazarına.
içime sinmiyor böyle olunca bu evlilik. baba evinde daha rahattım. babam her nazımı çekerdi, tartışırdık misal babamla babam evden gider yarım saat elinde jelibon, çikolata vs ile gelirdi gönlümü almak için hatalı ben olsam bile. babamla eşim çok farklı. öyle bir evden böyle bir eve gelmek içime sinmiyor. bilmiyorum, devam etmek istemiyorum bu evliliğe...
Son düzenleyen: Moderatör:
