merhaba,
boşanmanın düşüncesinin aklımdan geçebileceğini iç düşünmemiştimm.. Fakat hayat insana herşeyi gösteriyor...
10 yıllık evliyim. evliliğimi kendi isteğim ile severek ve hatta kaçarak evlendim. ailem evliliğimi onaylamadı ve benimle 3 yıl kadar konuşmadı. sonra barıştım.
çocuk sahibi olmak tek hayalimdi. 4 kez düşük yaşadım. uzun ve zorlu uğraşlardan sonra Allah bağışlarsa 4 yaşında bir oğlum var.
eşimle sorunlarımız uzun zamandır vardı aslında fakat ben büyütmek istemedim ya da yüzleşmekten korktum. ama bu şekilde devam etmesi uzun konuşmalardan sonra bile düzelmemesi ve boşuına çabaladığını görmek beni yordu. evet yorgunum hayatan...
çok paramız olmadı kaçtığım için herşeyi eşimşle birlikte yaptım. ilk 1 yıl kayınvelidemle oturdum çok zorluydu ama dayandım. o zaman 18 yaşındaydım demekki kaldırabiliyormuşum.
eşimin babası rahatsızlandı. annesi ile ayrı yerlerde yaşıyorlar işinden dolayı.
kayınpederim yaklaşık 2 aydır kızının yanında tedavideydi. sigortası olmasına rağmen özele götürdüler ayaklarında damar tıkanıklığı var. tedavi çok masraflıydı. eşim iki aylık maaşını babasına gönderdi. ben de çalışıyorum benden istedi eşim bende yolladım zor durumda oldukları için.
ama artık dayanamıyordum.
kayınpederim tedavinin devamı için yanıma geldi. kayınvelidem gelmedi. kayınvalidem farklı bir ilde ve eşimi sürekli arayıp kendini acındırmaktan başka bişey bilmez.
eşimin son yaptığı benim için son damla oldu.
annesinin ev kirasını göndermek için kendi telefonunu satmış ve annesine yollamış. benim 2 aylık kiram elektriğim suyum dudruğu halde.
bunu kabul edemedim ama kayınpederim yeni geldiği için de konuşamadım eşimle.
ayrılmak istiyorum. çünkü konuşamıyoruz, anlaşamıyoruz, dertleşemiyoruz ve uzun zamandır cinsel hayatımız yok.
bu düşüncemi ona söylemek istediğim de otur konuşalım dediğimde kaçıyor adeta.
bir de bazen ortada hiç sorun yokmuş gibi davranması benim daha çok çileden çıkmama sebep oluyor.
sanırım herşeyi içimde yaşıyorum ama artık nefes alırken zorlanıyorum. ne yapacağımı bilemiyorum. kestiremiyorum.
yorumlarınızı bekliyorum ben mi çok büyütüyorum sizce? herşey normal de bana mı batıyor? anlayamıyorum artıkk
herkese şimdiden çok teşekkürler
boşanmanın düşüncesinin aklımdan geçebileceğini iç düşünmemiştimm.. Fakat hayat insana herşeyi gösteriyor...
10 yıllık evliyim. evliliğimi kendi isteğim ile severek ve hatta kaçarak evlendim. ailem evliliğimi onaylamadı ve benimle 3 yıl kadar konuşmadı. sonra barıştım.
çocuk sahibi olmak tek hayalimdi. 4 kez düşük yaşadım. uzun ve zorlu uğraşlardan sonra Allah bağışlarsa 4 yaşında bir oğlum var.
eşimle sorunlarımız uzun zamandır vardı aslında fakat ben büyütmek istemedim ya da yüzleşmekten korktum. ama bu şekilde devam etmesi uzun konuşmalardan sonra bile düzelmemesi ve boşuına çabaladığını görmek beni yordu. evet yorgunum hayatan...
çok paramız olmadı kaçtığım için herşeyi eşimşle birlikte yaptım. ilk 1 yıl kayınvelidemle oturdum çok zorluydu ama dayandım. o zaman 18 yaşındaydım demekki kaldırabiliyormuşum.
eşimin babası rahatsızlandı. annesi ile ayrı yerlerde yaşıyorlar işinden dolayı.
kayınpederim yaklaşık 2 aydır kızının yanında tedavideydi. sigortası olmasına rağmen özele götürdüler ayaklarında damar tıkanıklığı var. tedavi çok masraflıydı. eşim iki aylık maaşını babasına gönderdi. ben de çalışıyorum benden istedi eşim bende yolladım zor durumda oldukları için.
ama artık dayanamıyordum.
kayınpederim tedavinin devamı için yanıma geldi. kayınvelidem gelmedi. kayınvalidem farklı bir ilde ve eşimi sürekli arayıp kendini acındırmaktan başka bişey bilmez.
eşimin son yaptığı benim için son damla oldu.
annesinin ev kirasını göndermek için kendi telefonunu satmış ve annesine yollamış. benim 2 aylık kiram elektriğim suyum dudruğu halde.
bunu kabul edemedim ama kayınpederim yeni geldiği için de konuşamadım eşimle.
ayrılmak istiyorum. çünkü konuşamıyoruz, anlaşamıyoruz, dertleşemiyoruz ve uzun zamandır cinsel hayatımız yok.
bu düşüncemi ona söylemek istediğim de otur konuşalım dediğimde kaçıyor adeta.
bir de bazen ortada hiç sorun yokmuş gibi davranması benim daha çok çileden çıkmama sebep oluyor.
sanırım herşeyi içimde yaşıyorum ama artık nefes alırken zorlanıyorum. ne yapacağımı bilemiyorum. kestiremiyorum.
yorumlarınızı bekliyorum ben mi çok büyütüyorum sizce? herşey normal de bana mı batıyor? anlayamıyorum artıkk
herkese şimdiden çok teşekkürler
birazda eşleri rahatlığa alıştırmamak gerek rahata düştüğü an sıkıştıracaksın ki çabalaması gerektiğini bilecek yoksa kurtarması zor 
