Boşanmalı mıyım ?

ilksen28

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
10 Aralık 2009
25
0
86
İstanbul
arkadaşlar tyardım edin .12 yıllık evliliğim de artık dayanamama kararı alarak artık yaşadıklarıma çözüm bulmak istiyorum.bana yardımcı olun boşanmak çaremiii..??? eşimle kişilik çatışması yaşıyorum.eşim çok titiz ben çalışmaya başladıktan sonra daha fazla düzen ve titizliklik konusunu abartmaya başladı .evimde rahat edemiyorum kendi kıyafetlerini ütüledikten sonra bile kendisi kaldırır hep böyleydi bende bunu böyle kabul ettim üzerine gitmedim.artı ailemin,hiç bir misafirin kendi aileside dahil bu yüzden pek geliş gidişini tasvip etmiyor.bu konuda tartışmalrımız oluyor ben de aksine sosyal bir insanım misafri ve gidiş gelişi severim.hep dikkat ettim onun bu tavrından dolayı çogu zaman tartışdık ama dayanamıyorum bu benim ailem başkarını bıraktım ama kendi ailelerimize bu kadar yapmammaız gerektiğini düşünüyorum.sözlü hakret ve fiili şiddet uyguladu bu evliliğim boyunca son 2 yıla yakında tehdit kelimeleri kullanır oldu ben düzelmesi için sabrediyorum ama hep üzerine ilaveler olarak evlilik 12 yılını tamamaladı ama artık dayanamıyorum .1 kızım var onun için hala yanındayım ama nereye kadar gelecek kaygısı yaşıyorum .nereye kadar daha bu şekilde devam edebilirim.kızım karşısında bana darp uygulamasını sinirlenince bağırmasını sessizmi kalmalıyım hala.2 ay önce evi terkettim dayanamayarak gerçi beni tuttu kolumdan attı ve babamı aramazsam şerefsizsin diye bir kelime kullandı bu son noktaydı .çocuk için geri döndüm ama nereye kadar psikiyatri tedavi almaya başladım bu dönem içinde...bana önüme yemeğimi getiren birisi bu kadar evde kadın gibi her işi yapar ama ben bunu beklemiyorum artık bana erkek olsun .sizce bu evlilik ne olur ...????
 
herşeyi kabul edrim belki ama şiddeti asla.kızım için diyorsun ama böyle bir ortamda kızın ne kadar mutlu olabilir sence.eşinin kesinlikle tadavi olması lazım.bence bir derdim var bölümne bir bak senin sıkıntılarını yaşayan çok kişi var orada.allah yardımcın olsun
 
bu senin vermen gereken bir karar yaşadıklarını senden daha iyi kimse bilemez ama böyle bir insanlada ömür geçmez Allah yardımcın olsun arkadaşım
 
Kızınızın bu şekilde bir yaşamdan daha fazla etkileneceği bir gerçek

Eğer sizi darp etmeye kadar vardıysa bu olay bırakın kendi anne babasıyla mutlu mesut yaşasın

Kendinizide bu kadar yıpratmayın bırakın o yıpransın ve anlasın size yaptığı olayın ne kadar derin ve

acı olduğunu
 
seni kolundan tutup atan bir adamin evine dönmemeliydin bence bende annesi babasi bosanan bir ailenin kiziyim eger bir anne isterse hem anne hem baba olabilir sahsen ben hic bir eziklik hissetmedim bazen ayrilmak en iyisidir annem dayak yicegine gözümün önünde babam olmasin daha iyi ben bu sekilde düsünüyorum
 
kızımım psikolojisinden endişelendiğim için artık buna bir dur diyorum.ailere açarak çözüm bulmaya çalıştım kendi ailema daha yeni anlattım ve ailemde pek onaylamıyor davemını.onun aileside hataları hep bende buluyor 4*4 bir erkekmiş bana her konuda yardımcı oluyormuş .ben maddi ve manevi destek oldum eşime bende çalışıyorum 1,5 yıldır kiradayım ve ben ödüyorum faturalarıda o ödüyor çalışmadığım dönemdede evime katkıda bulunmak için evde bişeyler yaptım ama bunlar bile ailesi tarafından parmağı boğazındamıydı yapmasaydı denildi.benim düğünüm +cenazem+hastalık gibi zor dönemlerde yanımda değildi o sadece üçümüzün olduğu (kızım ben ve o) öyle bir hayata odaklı .eve döndükten sonrada bende hatalar aramaya başladılar hayatımda birisinin olduğu gibi düşünceler le bana tavır yapıyor.sabahlara kadar yanlız yatan tv karşısında uyuya kalan kendisi o beni böyle bişeyle suçluyor.normalde hiç kıskanç birisi değildir.ama şu 2 ay da bu düşüncelere kapıldı evi terketmemden.o kadar çok meselem varki hangisini anlatacağımı bilemiyorum.sonuç şu ki hakkımda hayırlı olanı istiyorum artık..
 
haklısın geri dönmemeliydim.ben kendi ailemede şunu söyledim boşanma kararı aldım ve bu rardan pişman olmamak adına son birkez daha demek istiyorum dedim sırf pişman olmayayım benim için olmasada çocuğum için pişmanlık duymak istemedim.kendime güvenmekse sonun kadar ailem manevi desteği olduğu sürece aciz olmadığımı biliyorum her şeyin üstesinden gelirim.ama kızım boynumu büküyor oda 11 yaşında ve bu olaydan etkilendi boşanmamızı istemiyor bana baskı yapıyor .anne benim pisikolojimi düşünmüyormusun diyor.ben anlatmaya çalışsamda çocuğun bakış açısı bizimki gibi olmuyor.
 

bi şans daha vereyim pişman olmayayım sonunda demişsiniz
ama gördüğüm kadarıyla pişman olmuşsunuz
şimdi bi şans daha verip yuvayı ayakta tutmaya çalışırsanız
gene pişman olucaksınız üstelik eşiniz artık gidemeyeceğinizi düşünecek
birde sein üzüntün senin yanına kar kalıcak
evet herşeye yardımcı bir eş güzel ama aşırısıda sıkıcı
ayrıca şiddet var işin içinde..
bence bu ilişki devam edilecek bi düzeyde değl
 

Annem le babam ayrildiiklarinda 7-8 yaslarindaydim kiz cocuklari babalarina düskündür ama o anlamiyor henüz ozamanlar bende istememistim ayrilmalarini cok aglamistim hatirliyorum. sen o evde kalarak kendinede kizinada yazikk ediyorsun kizinin da kendininde piskolojinide bozuyorsun neden diycek olursan siddet olan bir evde saglikli bir cocuk yetistirebilicegine inanmiyorum ben
su an iyiki ayrilmissiniz diyorum
 
açıkcası sorununuz ne ben anlamadım, yani bu kavgalar neden çıkıyor ana sebeb ne, sorunun önce köküne inmek sonra dallarına bakmak lazım bence
 
açıkcası sorununuz ne ben anlamadım, yani bu kavgalar neden çıkıyor ana sebeb ne, sorunun önce köküne inmek sonra dallarına bakmak lazım bence

sorunumuz bana göre ufak gibi görünen şeyler birktiği zaman insanlarım patlama noktası oluyor.belkide baştan tavır koyup bu kadar evliliği devam ettirmemek gerekiyordu.ama hayatımız hep bu kadar kötü geçmedi .sevgi olsada saygımız sanırım kalmadı birbirimize karşı::
 

canım bence sizin kök sorununuz iletişim kopukluğu, evliliğinin bittiğini düşünme, evet saygı bitmiş ama bunu tekrar yakalayabilirsiniz bence tabii bu sadece senin cabanla olacak bişey değil, eşininde cabası olmalı
evlilik evet denince biten, sonra kendi kendine giden bi kurum değil malesef, beslemek, emek vermek, gözüne bakamk gerekiyor
bence sen eşini hiçbir konuda eleştirmeden, iyi anlamda bile eleştirmeden, bu ufak tefek sorunları tatlılıkla nasıl halledebilirsin onu düşün
anladığım kadarıyla şimdiye kadar uyguladığınız iletişim yöntemleri hiç işe yararmamış, o zaman değiştirceksiniz
ve eşine karşı aciz zavallı görünme hiç bi zaman güçlü kendine güvenen, pozitif bi insan görüntüsü çiz öyle olmasan bile
kendine güven, güçlü ol derken sakın yanlış anlama eşine rest çek, o bir söylerse sen bin söyle anlamında söylemiyorum, havan duruşun anlamında söylüyorum
bazende biarza ara vermek iyi olabilir çok değil ama tadında belkide bi 15 gün ayrı kalsanız bi sebeble birbirinizi sevdiğinizi özlediğinizi fark etceksiniz
 
o kadar güzel söylüyorsunki chess evlilik emek ister karşılıklı mücadele etmek gerekir.ben aciz durumda olmadığımı ve sabrımın bir yerden sonra bittiğini evi terkederek bunun bu şekilde gidemeyeceğini ona anlattım zaten.mücadele ise psikiyatri tedavisi almamız gerektiğini söyledim ben alıyorum ama o kabul etmiyor kendinde sorun olmadığını söylüyor.bana bir daha olmayacak (gerçi her tartışmamızda aynı sözler) diyen kişi benim kararlı tavrım karşısında gönlümü almak yerine alttan almıyor ve kendisininde bitirebileceğini vurguluyor.bununda ötesinde beni hala kırmaya,yaptığım her haraketimi terine çekip hayatımda biri varmış gibi kelimeler kullanarak bana suçluluk duygusu hissetmemi sağlamaya çalışıyor.ben onu suçlamak değil amacım ama bi bu kalmıştı bana bu kelimeyi kullanmadığı onu da söyledi artık ve ne yapacağımı bilmiyorum.
 
Diğer sorunları tedavi görerek aşar desem bile şiddeti nasıl kabul edeceksin.
Ayrıca bunca yıl dayanman çok sabır işi.
Çocuğum için diyorsun da esasen çocuğunu bu ortamda nasıl yetiştireceğini düşünmelisin.
Anne baba olarak onun psikolojisinin ne durumda olduğunu biliyor musunuz?
 
bence kizini dusunuyorsan bosanmalisin...annemin maddi gucu olmadigi icin ve cocuklarimi bana gostermezler korkusu oldugu icin bosanamadigini biliyorum ama keske bosansalardi ve huzur icinde buyuseydim. annem ve babam o kadar cok kavga ederlerdi ki evimizde bir gun huzurlu yasayamadik. ailemden bana kalan anilar hep uzgun anilar...annemin babamla kavga ettiginden evi gece yarisi terk ettigi gece ve sabah ta mecburen geri dondugu gun hic aklimdan cikmaz mesela...gece yarisi nereye gitti kime gitti diye dusunmustum cunku oturdugumuz sehirde gidecegi akrabamiz yoktu(olanlarla da arasi iyi degildi). sunu da ekliyim bu olay oldugunda ben daha okula bile gitmiyordum ama hala cok net hatirlayabiliyorum cunku boyle olaylar insani cok etkiliyor. kizinizin iyiligini dusunuyorsaniz, huzurlu bir hayat yasamasini istiyorsaniz ayrilin derim. beklemeniz hata
 
arkadaşlar şimdiden çok tşk ederim.bu siteye yeni girdim. Tarafsız olarak değerlendiren ve insaların yorumlarına ihtiyaç duyuyorum.aldığım kararın çocuğum için ve benim için doğru olduğundan emin olmak istiyorum fikirlerinize ihtiyacım var lütfen....
 
bende kizinizin yasinda olsaydim annemle babami ayri gormek istemezdim..ama o buyuyene kadar kavga,gurultu,huzursuzluk olacak kiziin ileride uzulmeyecek mi?peki kizim senin icin kaldim dediginde ne diyecek?
kendi ruh sagligin yerinde olmadiktan sonra cocuguna ne vereceksin?bir baslangic yapmazsan ileride cok daha zor olur..siddet affedilemez birsey..ya gidemiyorsun diye yillarca siddet uygularsa sana.?kocan olmasina ragmen evladini dusunen sadece sensin..iyi kotu hicbir aninda yaninda degil..imza uzerinde evlilik..karari verecek olan sensin cok iyi dusun.
 
:sm_confused:

HİKOM çok sağol sen yaşamışsın bu psikolojiyi evet kızım 11 yaşında ve herşeyi biliyor kavgalrımızdan etkileniyor babasından korkuyor ama bir o kadarda düşkün. evi terketmiş olmamdan oda çok etkilendi boşanma kelimesinin anlamını cocuk bakış açısıyla değerlendiriyor.babsından çok bana daha düşkün bensiz asla yapamaz bu ayrılıktan velayet babaya verilirse bu kızım için daha büyük bir psikolojik sorun olabilir.
 

evet maalesef yasadim. inan o tur seyleri insan kac yasina gelirse gelsin unutmuyor. hatta ben bu tur olaylari hic unutamadigim icin babama karsi tavir aldim yillarca, ona hep soguk davrandim, babam cocuklarini cok severdi ve cok iyi bir babaydi her zaman ama onun sevgi gosterilerine bile hep soguk durdum. bir avukata danis once, esinin cocugunun velayetini alma olasiligi nedir onu ogren, o zaman icin rahat bir sekilde bosanabilirsin cocugum zaten bana verilir diyerek. ayrica cocouk genelde anneye veriliyor zaten ustelik sen calisan bir bayansin sanirim yani cocuguna bakabilirsin neden sana verilmesin ki velayet. zamanla mutlaka alisir cocugun ayriliga. ben de uzulurdum mutlaka ama alisirdim
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…