Sanki ben ve benim kayin aile. Bizimkilerde kendi kendilerine kusup barisan tipler. Diplerinde yasadim, kitalar otesinde yasadim birsey farketmedi. Yokmusum gibi davranmaya devam ettiler ama ben çok uzun zaman sonra farkettim ki asıl problemleri benimle değil, kendileriyle. Eşim de fark etti. Kendi hallerine bıraktım. Yeni destur edindim. Birinin yokluğunun sana dokunması için varlıklarının birşey ifade etmesi lazım. Ediyor mu? Yok. O halde ben o güzel enerjimi onlara heba etmek yerine eşime, işime, çocuklarıma, kendime harcarım. İsterlerse gelirler, kapım hep açık. Neticede eşimin ailesi ama istemeyen kişiye zorla kendimi sevdiremem bu saatten sonra. Bence sen de bir dene hayatında pozitif olan şeylere odaklanmayı. İnan bana kendini çok daha iyi hissedeceksin.