Merhabalar,
Yaklaşık 5 aylık evliyim ve 5 aydır bir türlü oturmayan kavgalı bir evliliğim var. Her çıkan kavgayı evlilik 1 seneye kadar oturmuyor algısına bağlayarak geçiştirdiğimiz, üzerini kapattığımız doğrudur. Koca bir çocukla evlendiğim de, pişman olduğum da doğrudur. Dün akşam yine bir kavga yaşadık, her kavgada evden gitmeyeceğine söz veren adam yine sözünü tutamadı, bağırma komşulara yansıtmayalım dediğim adam hala inadına bağırıyor, bu sefer birbirimizi fiziksel olarak da hırpaladık, ben açıkçası yoruldum, onu bir ömür çekebileceğimi düşünemiyorum, ona gözü kapalı güveneceğimi,onu bir aile babası olarak görebileceğimi,onunla mutlu bir hayatım olabileceğini düşünemiyorum. Öyle büyük sorunlarımız yok ama egolarımızı yenemiyoruz, anlaşamıyoruz.
Klasiktir, onun için ailemle çok savaştım. eksilerde olan bir insandı, ailem ileri görüşlü insanlardı, beni iyi düşünmem konusunda çok uyardılar. O zaman da sorunlarımız vardı, geçeceğine sözler verdi vs vs.
Bir kere evi terk etmişliğim var, ailem arkamda çok şükür.Onları hak edecek ne yaptım düşüncesi altında eziliyorum.Mümkünse evliliğimi kurtarmamı tabi ki istiyorlar, ancak mutsuzluğumu da istemiyorlar.Ben bu sefer ayrılmakta kararlı gibiyim, eşimle akşam tekrardan konuşacağız ancak; ayrıldıktan sonraki aşamalar için aldığım duyumlardan korkuyorum, 27 yaşımdayım, ailemin çevreye olan açıklamalarından üzüntü duymalarından, onlara torun sevgisini tattıramamaktan, evlenip boşanmış bayanların başına gelen klasik olaylardan, yalnızlıktan, başarısızlık hissinden korkuyorum ama böyle de olmuyor.
Bu konuda tecrübeli bayanlar, boşanmış bir bayan olmak çok mu zor gerçekten?
Hepinize çok teşekkürler,
Mutlu bir hayat geçirmenizi dilerim.
