Boşanmış bir ailenin çocuğu olmak, babanın tasvip etmediğin bir hayat yaşaması asla kötü hissedilecek bir durum değil öncelikle.Hiçbiri senin suçun veya tercihin değil.
Beni istemeye geldiklerinde, babam bizim eve gelmişti,ondan istediler.Ataerkil bir toplum olduğumuz için sanki muhakkak erkekten istemek gerekiyor gibi bir algı var.(“istemek” olayının saçmalığına hiç girmiyorum:))Beni yetiştiren,üzerimde emeği olan kişi annemdi.İlla birinden “istenmem” gerekiyorduysa kanımca ondan istemek gerekirdi ama kimseyi kırmak istemedim.
Eğer anne baban bir araya geldiğinde sen gerilip geceyi kendine ziyan edeceksen hiç çağırma derim.Yalnız sevgilinden bir şeyler gizleme.Kolay değil anlatabilmek, çok iyi anlıyorum ama o da bilsin seni güçlü kılan hayatı.Babanla tanışmak istiyorsa da tanıştır.
Bir tanıdığım evlenirken anneden ayrı babadan ayrı istemişlerdi. Bunu da düşünebilirsin. Sevgilinin ailesi düzgün insanlarsa anlayacaklardır.
Mutluluklar dilerim:)
