Aileden dislanmak…

Merhabalar,

Bir konu hakkinda sizinle dertlesmek istiyorum. Yaklasik 20 senelik evli, cocuklu ve calisan bir bayanim.

Kardeslerim ve esleri rahat etsinler gezsinler diye bana surekli hastayim diyen annem yegenlerimi bakti buyuttu diyebilirim (esler calismiyor). Ailem erkek kardeslerime ve ailelerini full maddi ve manevi destek verdiler ve veriyorlar (evler vs vs).

Ben ve esim herseyi kendimiz yaptik. Ben gunduz calisip, esim aksam/gece calisip Allah'a sukur cok zorlanmalar olsada cocuklarimizi kendimiz buyutup bugunlere gelebildik. Kimse sahip cikmadi destek olmadi, biz uzulup zorlanmis olsakta kendimiz durumu idare ettik diyebilirim.

Birden kardeslerim benden ve esimden annem ve babamla ilgilenmemiz icin isteklerde bulunmaya basladi. Yani babamin is'leri icin, annemin hastane ve ev isleri icin vs vs. Annem ve babam bu durumu desteklemeye basladi. Gelinler ailemle gorusmuyor ve kardeslerim "sen kizlarisin, sen yapmak zorundasin" gibi laflar etmeye basladi.

Bundan yaklasik 8 ay once babam surekli beni ve esimi aramaya basliyor. Beni cesitli kagit ve evrak isleri duzenlemem icin (normalde kardeslerim bu isleri yapiyor). Esimide mahkemelik oldugu ortak tanidik ile ilgili arabuluculuk yapmasini istiyor. Ben ve esim bu topa girmek istemedik.

Babam bir gun beni aradi ve davaya kayip ettigi icin ofkeliydi ve "esin'in karsi taraf ile is birligi yaptigini dusunuyorum" dedi.
Bende tepki gosterince agir hakaret, tehdit ve kufurler yedim. Cunku esim'e karisma diyen kisi bendim...(ben ailemin iyi niyetli olmadigini hissetigim icin ve onlara guvenmedigim icin).

Bu olaydan sonra gerek kardeslerim, annem ve babam bizimle gorusmeleri kestiler.

Ben bu durumu atlatamiyorum. Cok uzuluyorum. Hem ailemi cok ozluyorum hemde onlara karsi hic birsey hissetmiyorum.

Sizce nasil bir yol izlemem gerekli?
Onlar hatalarını anlamadimlarina ve sizin olmayışıniza uzulmediklerine göre niçin böyle hissediyorsunuz? Zaten var gibi gözüküp hayatınızda olmayan bir aileymis. Bence geçmişi bırakın kendinize yeni (evladınız siz ve esini) aileniz ile güzel bir hayat kurun.
 
Merhabalar,

Bir konu hakkinda sizinle dertlesmek istiyorum. Yaklasik 20 senelik evli, cocuklu ve calisan bir bayanim.

Kardeslerim ve esleri rahat etsinler gezsinler diye bana surekli hastayim diyen annem yegenlerimi bakti buyuttu diyebilirim (esler calismiyor). Ailem erkek kardeslerime ve ailelerini full maddi ve manevi destek verdiler ve veriyorlar (evler vs vs).

Ben ve esim herseyi kendimiz yaptik. Ben gunduz calisip, esim aksam/gece calisip Allah'a sukur cok zorlanmalar olsada cocuklarimizi kendimiz buyutup bugunlere gelebildik. Kimse sahip cikmadi destek olmadi, biz uzulup zorlanmis olsakta kendimiz durumu idare ettik diyebilirim.

Birden kardeslerim benden ve esimden annem ve babamla ilgilenmemiz icin isteklerde bulunmaya basladi. Yani babamin is'leri icin, annemin hastane ve ev isleri icin vs vs. Annem ve babam bu durumu desteklemeye basladi. Gelinler ailemle gorusmuyor ve kardeslerim "sen kizlarisin, sen yapmak zorundasin" gibi laflar etmeye basladi.

Bundan yaklasik 8 ay once babam surekli beni ve esimi aramaya basliyor. Beni cesitli kagit ve evrak isleri duzenlemem icin (normalde kardeslerim bu isleri yapiyor). Esimide mahkemelik oldugu ortak tanidik ile ilgili arabuluculuk yapmasini istiyor. Ben ve esim bu topa girmek istemedik.

Babam bir gun beni aradi ve davaya kayip ettigi icin ofkeliydi ve "esin'in karsi taraf ile is birligi yaptigini dusunuyorum" dedi.
Bende tepki gosterince agir hakaret, tehdit ve kufurler yedim. Cunku esim'e karisma diyen kisi bendim...(ben ailemin iyi niyetli olmadigini hissetigim icin ve onlara guvenmedigim icin).

Bu olaydan sonra gerek kardeslerim, annem ve babam bizimle gorusmeleri kestiler.

Ben bu durumu atlatamiyorum. Cok uzuluyorum. Hem ailemi cok ozluyorum hemde onlara karsi hic birsey hissetmiyorum.

Sizce nasil bir yol izlemem gerekli?
En iyisi uzak durmanız niye üzülüyorsunuz ki onlar üzülsün onlar sizi özlesin onlar arasın benim de ailemle bazı sorunlarım var uzak durdum bir süre ama ne zaman bir araya gelsem pişman ediyorlar en iyisi uzak durmak onlar ararsa aramak gelirse gelip gitmek
 
Onlar hatalarını anlamadimlarina ve sizin olmayışıniza uzulmediklerine göre niçin böyle hissediyorsunuz? Zaten var gibi gözüküp hayatınızda olmayan bir aileymis. Bence geçmişi bırakın kendinize yeni (evladınız siz ve esini) aileniz ile güzel bir hayat kurun.
Haklisiniz. Maalesef anne ve baba isin icinde olunca durum cok farkli oluyor(mus). Insan bazi seyleri konduramiyor.
 
En iyisi uzak durmanız niye üzülüyorsunuz ki onlar üzülsün onlar sizi özlesin onlar arasın benim de ailemle bazı sorunlarım var uzak durdum bir süre ama ne zaman bir araya gelsem pişman ediyorlar en iyisi uzak durmak onlar ararsa aramak gelirse gelip gitmek
Sanirim bende bu nedenden dolayi bu defa geri adim atmiyorum. Onlar kendilerini hakli goruyor benden adim bekleniyor ve tekrar gorusmeye baslamis olsam pisman olan ben olacagim …
 
Sanirim bende bu nedenden dolayi bu defa geri adim atmiyorum. Onlar kendilerini hakli goruyor benden adim bekleniyor ve tekrar gorusmeye baslamis olsam pisman olan ben olacagim …
Aynen öyle olacak 36 yaşındayım hala tek sorum neden hiç sevilmedim ailem niye beni sevemedi niye evladımı sevemedi kendimi bildim bileli hep bu soru en iyisi koyver gitsin ama o da olmuyor işte sahipsiz kimsesiz demesinler diye görüşüyorsun
 
Aynen öyle olacak 36 yaşındayım hala tek sorum neden hiç sevilmedim ailem niye beni sevemedi niye evladımı sevemedi kendimi bildim bileli hep bu soru en iyisi koyver gitsin ama o da olmuyor işte sahipsiz kimsesiz demesinler diye görüşüyorsun
Ayni yaslardayiz aynı duygulardayiz. Kimsesiz sahipsiz desinler ne olacak ki. Öyle değil miyiz zaten :)
İnsanın kendinin bu durumu kabullenmesi gerekiyor bence. Sevememisler beni ve hiç bir zaman da sevmeyecekler. Onlar gibi değilim olamayacagima gore ya bu kısır döngüde kendi mi hasta edecektim ya da resti cekecektim. Sonra bir gün bir aydinlanma yaşadım ve bu hayatın bir kez yaşandığını idrak ettim. Kabullendim geride bıraktım. Kendi küçücük ailemle keyfime bakıyorum.
 
Ayni yaslardayiz aynı duygulardayiz. Kimsesiz sahipsiz desinler ne olacak ki. Öyle değil miyiz zaten :)
İnsanın kendinin bu durumu kabullenmesi gerekiyor bence. Sevememisler beni ve hiç bir zaman da sevmeyecekler. Onlar gibi değilim olamayacagima gore ya bu kısır döngüde kendi mi hasta edecektim ya da resti cekecektim. Sonra bir gün bir aydinlanma yaşadım ve bu hayatın bir kez yaşandığını idrak ettim. Kabullendim geride bıraktım. Kendi küçücük ailemle keyfime bakıyorum.
O kisir dongude ya kendi mi hasta edecektim ya da resti cekecektim lafi o kadar dogru ki.

O aydinlanma surecine bende uzun bir sure once yasamistim. Fakat ne yaptiysam benimkiler bunu kabullenememisti, zaman zaman beni zorluyor olmalarini ragmen dik durabiliyordum.

Peki cok ozel olmazsa, siz aile ile hic mi gorusmuyorsunuz yoksa belli bir mesafe mi var?
 
Bizde de kardeşler arası ayrım var bu sebeple annemle görüşmüyorum böyle daha iyi hissediyorum görüştüğüm zaman aradı farkı gördüğüm için daha çok üzülüyordum görüşmemek en iyisi
 
O kisir dongude ya kendi mi hasta edecektim ya da resti cekecektim lafi o kadar dogru ki.

O aydinlanma surecine bende uzun bir sure once yasamistim. Fakat ne yaptiysam benimkiler bunu kabullenememisti, zaman zaman beni zorluyor olmalarini ragmen dik durabiliyordum.

Peki cok ozel olmazsa, siz aile ile hic mi gorusmuyorsunuz yoksa belli bir mesafe mi var?
Biz kalabalık bir aileyiz o nedenle bir kısmı ile hiç gorusmuyorum bayram şeyden her bir şey dahil. Bir kısmı ile de çok yüzeysel görüşüyorum. Bir araya geldiğimiz de hep havadan sudan bahsediyorum. Ne ben soruyorum hayat akisiniz nasıl ne onlar sorduklarında cevap veriyorum. Benimle ilgili yalnızca fiziksel gördükleri kadar bilgileri var. İçimi hiç kimse bilmiyor. Bilsinler de istemiyorum çünkü her zaman köstek oldular.
 
Biz kalabalık bir aileyiz o nedenle bir kısmı ile hiç gorusmuyorum bayram şeyden her bir şey dahil. Bir kısmı ile de çok yüzeysel görüşüyorum. Bir araya geldiğimiz de hep havadan sudan bahsediyorum. Ne ben soruyorum hayat akisiniz nasıl ne onlar sorduklarında cevap veriyorum. Benimle ilgili yalnızca fiziksel gördükleri kadar bilgileri var. İçimi hiç kimse bilmiyor. Bilsinler de istemiyorum çünkü her zaman köstek oldular.
Cok uzun sure bende bu sekilde davraniyordum zaten.
 
Bizde de kardeşler arası ayrım var bu sebeple annemle görüşmüyorum böyle daha iyi hissediyorum görüştüğüm zaman aradı farkı gördüğüm için daha çok üzülüyordum görüşmemek en iyisi
Bende aslinda kendimi daha iyi hissetmeye basladim. Bazi seyleri gormemek ve duymamak en iyisi.

Vicdanen rahatim. Sanirim olaylari bu noktaya tasiyan ve kardesleri dahi bana dusman eden anne ve baba oldugu icin zaman zaman duygu ve dusuncelerimde cok git gel yasiyorum.
 
Kizlar, Cumartesi supermarket'te annemle karsilastim. Normalde her hafta karsilasiyorduk fakat ne hikmetse 14-15 ay sonra ilk kez karsilasmis olduk...

Kizimi kucakladi, sonra bana "Gel senide kucaklayayim, siz annenizi ozlemiyorsunuz ama anneler ozluyor. Kayiplara karistin, neden gelmiyorsun" dedi. Ben yaklasamadim ve sadece "Size sormali, ailecek kayip olan siziniz" dedim. Buna karsilik annem "Bizim yerimiz belli" dedi ve bende benzer karsiligi verdim. Sonra yoluna devam etti. Kasaya gecmeden kizimi tekrar kucaklamis (ben gormedim) yarin yanima gel ve annenide getir demis. Kizimda sen anneme telefon acarsin demis.

Esim annen istedigi zaman sana gorunuyor, demek ki yavas yavas sana sokulmalar baslayacak filan dedi. Kafam allak bullak oldu....yani kirginliklik, kizginlik, uzuntu ve anlam verememeler hepsi bende karisti.

Dip not: annem gormeyeli guzellesmis ve cok iyi gordum ;-)
 
Kizlar, Cumartesi supermarket'te annemle karsilastim. Normalde her hafta karsilasiyorduk fakat ne hikmetse 14-15 ay sonra ilk kez karsilasmis olduk...

Kizimi kucakladi, sonra bana "Gel senide kucaklayayim, siz annenizi ozlemiyorsunuz ama anneler ozluyor. Kayiplara karistin, neden gelmiyorsun" dedi. Ben yaklasamadim ve sadece "Size sormali, ailecek kayip olan siziniz" dedim. Buna karsilik annem "Bizim yerimiz belli" dedi ve bende benzer karsiligi verdim. Sonra yoluna devam etti. Kasaya gecmeden kizimi tekrar kucaklamis (ben gormedim) yarin yanima gel ve annenide getir demis. Kizimda sen anneme telefon acarsin demis.

Esim annen istedigi zaman sana gorunuyor, demek ki yavas yavas sana sokulmalar baslayacak filan dedi. Kafam allak bullak oldu....yani kirginliklik, kizginlik, uzuntu ve anlam verememeler hepsi bende karisti.

Dip not: annem gormeyeli guzellesmis ve cok iyi gordum ;-)
Bence işi düştüğü için yakınlaşıyor. Engelleyin telefondan hiç gerek yok. Bir de anneler özlermiş. İşi düşünce özlüyorlar galiba.
 
X