Aileden dislanmak…

Altına imzamı atıyorum. Sanırım konu sahibi fazla yumuşak yüzlü. Ezdikçe ezmişler. Parazit gibi yapışmışlar. Biraz konuşunca da bastırmaya çalışmışlar.

Vallahi ilahi adalet şaşmıyor. Kızına kötü davranırsan gelinin paralarını yiyip sonra tekmeyi basıveriyor gayet iyi oluyor :dondurma:
 
Maddi ve manevi destek vermeye gelince oğullar, gelinleri, iş yaptırmaya gelince kızı ve damadı. Siz iyi misiniz?
Kardeşleriniz sen kızısın dediklerinde neden cevap vermediniz?
Burada kadar pasif olmayı benim aklım almıyor.
Laf anlatmaya çalışmak yerine asıl sizin tavır göstermeniz gerekiyor.
 
Maddi ve manevi destek vermeye gelince oğullar, gelinleri, iş yaptırmaya gelince kızı ve damadı. Siz iyi misiniz?
Kardeşleriniz sen kızısın dediklerinde neden cevap vermediniz?
Burada kadar pasif olmayı benim aklım almıyor.
Laf anlatmaya çalışmak yerine asıl sizin tavır göstermeniz gerekiyor.
Sert tepki gosterdigim icin oglanlar 2’si benimle irtibatlarin kesmislerdi zaten (biri evli, digeri bekar). Diger evli olan babam olayindan sonra irtibatini kesti. Sadece bir bekar olan benimle gorusuyor (o kendi halinde ve asla karismiyor).
 
Sert tepki gosterdigim icin oglanlar 2’si benimle irtibatlarin kesmislerdi zaten (biri evli, digeri bekar). Diger evli olan babam olayindan sonra irtibatini kesti. Sadece bir bekar olan benimle gorusuyor (o kendi halinde ve asla karismiyor).
Yaptıkları o kadar yanlış ki. Eşi acaba yarın öbür gün önüne sürer mi, yalnız bıraktık diye biraz bile düşünmez mi diyecem. Ama malesef o bilinç olsa en başta ayrım olmazdı. Ama bir taraftan iyi bak bu olayın olmasına. Bu durum seni güçlendirdi ve daha da güçlendirecek tek başına da hayatta karşı durabileceğini farkedeceksin. Ama oğluşlar ana baba desteği olmadan bakalım neler yaşayacak.
 
Merhabalar,

Bir konu hakkinda sizinle dertlesmek istiyorum. Yaklasik 20 senelik evli, cocuklu ve calisan bir bayanim.

Kardeslerim ve esleri rahat etsinler gezsinler diye bana surekli hastayim diyen annem yegenlerimi bakti buyuttu diyebilirim (esler calismiyor). Ailem erkek kardeslerime ve ailelerini full maddi ve manevi destek verdiler ve veriyorlar (evler vs vs).

Ben ve esim herseyi kendimiz yaptik. Ben gunduz calisip, esim aksam/gece calisip Allah'a sukur cok zorlanmalar olsada cocuklarimizi kendimiz buyutup bugunlere gelebildik. Kimse sahip cikmadi destek olmadi, biz uzulup zorlanmis olsakta kendimiz durumu idare ettik diyebilirim.

Birden kardeslerim benden ve esimden annem ve babamla ilgilenmemiz icin isteklerde bulunmaya basladi. Yani babamin is'leri icin, annemin hastane ve ev isleri icin vs vs. Annem ve babam bu durumu desteklemeye basladi. Gelinler ailemle gorusmuyor ve kardeslerim "sen kizlarisin, sen yapmak zorundasin" gibi laflar etmeye basladi.

Bundan yaklasik 8 ay once babam surekli beni ve esimi aramaya basliyor. Beni cesitli kagit ve evrak isleri duzenlemem icin (normalde kardeslerim bu isleri yapiyor). Esimide mahkemelik oldugu ortak tanidik ile ilgili arabuluculuk yapmasini istiyor. Ben ve esim bu topa girmek istemedik.

Babam bir gun beni aradi ve davaya kayip ettigi icin ofkeliydi ve "esin'in karsi taraf ile is birligi yaptigini dusunuyorum" dedi.
Bende tepki gosterince agir hakaret, tehdit ve kufurler yedim. Cunku esim'e karisma diyen kisi bendim...(ben ailemin iyi niyetli olmadigini hissetigim icin ve onlara guvenmedigim icin).

Bu olaydan sonra gerek kardeslerim, annem ve babam bizimle gorusmeleri kestiler.

Ben bu durumu atlatamiyorum. Cok uzuluyorum. Hem ailemi cok ozluyorum hemde onlara karsi hic birsey hissetmiyorum.

Sizce nasil bir yol izlemem gerekli?
Al işte bir aile vakası daha !! Cidden boyle seyler oluyor mu dunyada, duyduklarıma okuduklarıma inanamakta zorluk cekıyorum, nasıl bir aıle sırf kızı ve esı ıstedıklerını yapmadı dıye kızına tehditler savurur kufurler eder nasıllll, zaten kardesınızın sızı arayıp sen onların kızısın bakmak zorundasın demesı de ayrı bır sacmalık, sen zorundaysan onlarda zorunda, kiii bazı bolgelerde (bazen yanlıs bulsam da) kız degıl erkek cocugu bakmak zorunda asıl, madem sizi silmişler sende arayıp sorma gorusme, ozluyor olabılırsın ama onlar sıze zarar vermekten baska bı sey katmazlar emin ol yoklukları daha iyidir varlıklarından, en azından senınde esınınde bası belaya girmez
 
Hep anne baba hakkindan bahsedilir, ama gelin görün ki cocugun hakkindan bahseden olmuyor. Haksizliga ugramak zaten zor, birde üstüne ailesiz birakiyorlar. Bence siz kendi ailenizw odaklanin ve esinizi kendiniz barisacak olsaniz bile asla muhatap etmeyin. Hak etmiyorlar
 
Kizlar, annem ve babam 60’li yaslarda ve bakima ihtiyaci olacak yaslarda zaten degiller ama surekli bir beklenti icindeler.

Yani bana ve esime bunlari yapiyorlar ama ayni durum bizim cocuklarimiz icin gecerli. Ayrimcilik hep oldu.

Evlerimiz cok yakin, ama Mart ayindan irtibaren gorusme yok.
 
Kizlar, annem ve babam 60’li yaslarda ve bakima ihtiyaci olacak yaslarda zaten degiller ama surekli bir beklenti icindeler.

Yani bana ve esime bunlari yapiyorlar ama ayni durum bizim cocuklarimiz icin gecerli. Ayrimcilik hep oldu.

Evlerimiz cok yakin, ama Mart ayindan irtibaren gorusme yok.

Bak cocuklariniza bile yapiyorlarsa kesinlikle uzak durmaniz lazim. Insan kendine yapilan haksizligi belki affedebilir, ama söz konusu cocuksa af yok.
 
Kizlar, annem ve babam 60’li yaslarda ve bakima ihtiyaci olacak yaslarda zaten degiller ama surekli bir beklenti icindeler.

Yani bana ve esime bunlari yapiyorlar ama ayni durum bizim cocuklarimiz icin gecerli. Ayrimcilik hep oldu.

Evlerimiz cok yakin, ama Mart ayindan irtibaren gorusme yok.
Çocuklarınıza çok üzüldüm
Lütfen bir daha görüşmeyin.
 
Merhabalar,

Bir konu hakkinda sizinle dertlesmek istiyorum. Yaklasik 20 senelik evli, cocuklu ve calisan bir bayanim.

Kardeslerim ve esleri rahat etsinler gezsinler diye bana surekli hastayim diyen annem yegenlerimi bakti buyuttu diyebilirim (esler calismiyor). Ailem erkek kardeslerime ve ailelerini full maddi ve manevi destek verdiler ve veriyorlar (evler vs vs).

Ben ve esim herseyi kendimiz yaptik. Ben gunduz calisip, esim aksam/gece calisip Allah'a sukur cok zorlanmalar olsada cocuklarimizi kendimiz buyutup bugunlere gelebildik. Kimse sahip cikmadi destek olmadi, biz uzulup zorlanmis olsakta kendimiz durumu idare ettik diyebilirim.

Birden kardeslerim benden ve esimden annem ve babamla ilgilenmemiz icin isteklerde bulunmaya basladi. Yani babamin is'leri icin, annemin hastane ve ev isleri icin vs vs. Annem ve babam bu durumu desteklemeye basladi. Gelinler ailemle gorusmuyor ve kardeslerim "sen kizlarisin, sen yapmak zorundasin" gibi laflar etmeye basladi.

Bundan yaklasik 8 ay once babam surekli beni ve esimi aramaya basliyor. Beni cesitli kagit ve evrak isleri duzenlemem icin (normalde kardeslerim bu isleri yapiyor). Esimide mahkemelik oldugu ortak tanidik ile ilgili arabuluculuk yapmasini istiyor. Ben ve esim bu topa girmek istemedik.

Babam bir gun beni aradi ve davaya kayip ettigi icin ofkeliydi ve "esin'in karsi taraf ile is birligi yaptigini dusunuyorum" dedi.
Bende tepki gosterince agir hakaret, tehdit ve kufurler yedim. Cunku esim'e karisma diyen kisi bendim...(ben ailemin iyi niyetli olmadigini hissetigim icin ve onlara guvenmedigim icin).

Bu olaydan sonra gerek kardeslerim, annem ve babam bizimle gorusmeleri kestiler.

Ben bu durumu atlatamiyorum. Cok uzuluyorum. Hem ailemi cok ozluyorum hemde onlara karsi hic birsey hissetmiyorum.

Sizce nasil bir yol izlemem gerekli?
Bence kurtulmuşsunuz. Anne babaya bakmak zorundayız ama anne baba iyi gününde sizin yüzünüze bakmazken kötü gününde benden yardım isterse araya mesafe koyardım. Kaymağını abilerin yesin sana çöpü kalsın gibi bişey bu. Zamanında abilerine, gelinlerine, yeğenlerine bakmışlar senin zor durumunda yanında değillermiş eşitlik yokmuş şimdi neyin eşitliğini arıyorlar sıra abilerinde. Sana tavsiyem uzak durman bundan önce yoklarmış şimdide olmasınlar.
 
Yorumlarinizi tek tek okudum. Tesekkurler.

Cocuklari babamla bir kac kez karsilasmislar, babam onlarla konusup kucaklamis.

Kucuk kizim gecen hafta annemle karsilastiginda, neden bize gelmiyorsunuz yoksa annen mi izin vermiyor diye sormus.

Cocuklari bu aile mevzularina asla dahil etmedik. Karsi taraf topluca gorusmeyi kestikleri icin, onlar kendileri uzaklastilar.

Annem ve gelinler arasinda surekli sorun oluyordu, birde eltiler arasinda. Ama nasil olay bana ve esim’e dondu bunu halen anlamis degilim.

Belli zaman cok rahat davranabiliyorum ama belli bir zaman dusundukce icim sizliyor, nasil boyle birsey olabilir diye. Ruhsal olarak cok git geller yasabiliyorum.
 
Kizlar, annem ve babam 60’li yaslarda ve bakima ihtiyaci olacak yaslarda zaten degiller ama surekli bir beklenti icindeler.

Yani bana ve esime bunlari yapiyorlar ama ayni durum bizim cocuklarimiz icin gecerli. Ayrimcilik hep oldu.

Evlerimiz cok yakin, ama Mart ayindan irtibaren gorusme yok.

Üzülmenizi anlıyorum ancak inanın aileniz size ne kadar uzak o kadar iyi. Bütün mesele ailenin hastalıklı düşünce yapısından kaynaklanıyor.

Bakın aranızın bozuk olmadığı tek erkek kardeşiniz var. Hem sizinle görüşüyor hem de onlarla, peki arasını nasıl iyi tuttu? Hiçbir şeye karışmayarak. O kardeşiniz size doğru yolu göstermiş. İstese araştırıp yapar mı? Yapar. Ama aile ilişkilerini sağlam tutmak için özellikle karışmıyor, çok akıllı.

Tekrar işleri düşünce size hiçbirşey olmamış gibi telefon açarlar merak etmeyin.

Bundan sonra diyin ki “Ben dersimi aldım artık böyle kağıt evrak işlerine karışmıyoruz, ne olduğunu bile bilmek istemiyorum. Sonra hata çıkınca ara bozuluyor, prensip kararım.” diyin.

Hastane işlerine düşmeyin meşgul olun.
Peşlerinde koşturmayın meşgul olun, işten anlamayın, bilmem ki diyin.

Yoksa çocuğunuza bile kıyan bu insanları memnun edeceğim diye uğraşırsanız bir hakaretle bedeli sorulur be yazık ki. Reddedin demiyorum ama bir mesafeniz, duruşunuz olsun.

Bakın 60 lı yaşlarda başlamış, bir 10 yıl sonra iyice elden ayaktan düşecekler. Bu yaşlar malları yiyen evlatların “anne babayı kime itelesek” dediği yaşlardır sakın ama sakın kanıp da evinize almayın.

Hele kızsın bakacaksın dediklerinde onlara delirmiş gibi bakabilirsiniz. Hayır bakmıyorum dediğinizde ne yapabilirler? Ancak şok geçirip susup yerlerine otururlar, siz evli yuvası olan koca kadınsınız, üstünüzde hiçbir hükümleri yok.

Azıcık ceplerinden verip bakıcı tutacaklar başka yolu yok. Bu tip evlatlar hep de param yok derler, anne babalarının kendilerine verdiği evleri nedense hiç görmezler, umursamayın. Başlarına atacakları kullanışlı bir kız kardeş olmayınca bir yol bulunuyor merak etmeyin kimse ortada kalmıyor.

Evet 10-15 yıl sonrası için tavsiye verdik ama bu işin gideceği yer çok belli.
 
Son düzenleme:
Annem oglanlara cok duskun, bu dogru.

Yani bu yasima kadar babamla asla ve asla bu sekilde karsi karsiya gelmemistik. Hatta kendimi bildim bileli aramizda resmiyet/mesafe olmustur. Sanirim babam’in boyle yapmasi bana cok fazla agir geldi…

Üzülmeyin ; iş görürsen evlatsın, görmezsen dış kapının dış mandalısın zihniyetindeki bir aileden zaten manevi bir fayda görmemişsiniz şimdiye kadar. Bariz oğlanları kayırmışlar, şimdi oturup düşünsünler nerede hata yaptık diye hoş düşüneceklerini de sanmam. Ben aile içinde parayı çok mevzu bahis etmem ama maneviyat önemlidir, bunca sene yarım elma gönül almadır, o da evlat bir omuz verelim demeyen insanları yanınızda tutmayın zaten, uzak olsunlar.
 
Bazen bu anne babalar sadece ölüm hastalık kendilerine var gibi davranıyorlar. Ve de çok iyi kullanıyorlar bu durumu.
Oğlanlara ev para, kızlara ise en zoru kalıyor. Adil değiller bir kere.. çok üzücü bence her bir şeylerini yüzlerine vurup öyle görüşmeyi kesin.
bilsinler.
 
Er
Yine erkekler magdur
Erkekler mağdur değil. Erkekler çoğunlukla uydum akıllı, el iyisi, kendi kendine çocukla bağ kuramayan tipler bizim toplumda. Babam çocuklarına özellikle kızlarına düşkündür. Annemi suçlardım sen onun gibi değilsin diye. Daha sonra farkettim ki bizim isteklerimizi kapı arkasında annem bize çaktırmadan babama yaptırıyor. Sürekli bizim bağımızdan bahsediyor ve babamı bize övüyor bizi ona. Her birimizin iyi bir yönünü öne sürüyor bir tartışma olduğunda. Çoğunluk için konuşuyorum, bu yüzden erkekler boşanınca çocukları da boşuyor. Ya da anne vefat ederse çocuklar mağdur oluyor.
 
Er
Erkekler mağdur değil. Erkekler çoğunlukla uydum akıllı, el iyisi, kendi kendine çocukla bağ kuramayan tipler bizim toplumda. Babam çocuklarına özellikle kızlarına düşkündür. Annemi suçlardım sen onun gibi değilsin diye. Daha sonra farkettim ki bizim isteklerimizi kapı arkasında annem bize çaktırmadan babama yaptırıyor. Sürekli bizim bağımızdan bahsediyor ve babamı bize övüyor bizi ona. Her birimizin iyi bir yönünü öne sürüyor bir tartışma olduğunda. Çoğunluk için konuşuyorum, bu yüzden erkekler boşanınca çocukları da boşuyor. Ya da anne vefat ederse çocuklar mağdur oluyor.
bakin sizin sahsiniza soylemiyorum ama topluma islenmis bir kadin dusmanligi var, ve bizlerde farketmeden o dusmanlikla yorum yapiyoruz. erkek cocuguna haksizlik eder, karisi yuzunde, erkek ailesini kenara atar, karisi yuzunden.. erkeklerin de akli var, bir seyi yapiyorlarsa demek ki oyle islerine geliyor. etkilenmeseymis o zaman...
 
X