sizin çocuklarınız ne durumda ilerde kuzumu etkiliycek diye çok korkuyorum bu durum.birde bir sorum var ilersi için ben mesela birine birşey hissetmekten korkuyorum kızıma haksızlık yapıcakmışım gibi bir duygu var sizlerde böylemesiniz böyle birine bile baksam benm kızım var diyorum utanıyorum kendimdennn niyeyse 
merhaba çok uzun zamandır yazamadım boşanalı 2 sene oldu nerdeyse bu arada çok güzel işi oturttum kızıma misler gibi bakıyorum ama babası hala para vercek diye hiç aramıyor şunu sormak istiyorumn benim minik kuzum kabullenmiş 4.5 yaşında öğretmenlerine babam yok benm demiş bizede diyor anneler günü var öğretmenler günü var birde dedeler günü
merhaba arkadaŞIM
bizde ayrılma durumundayız,ve ilk zamanlar her zamn kızım babasını sorduguda dagılırdım,cok uzulurdum ama sukur ki şimdi, hersey cok farklı..kızım cok memnun ve bu düzene alısmıs durumda..babası ile arasında kalmaktan cok yorulmustum söyle ki babasını arardım her zaman rica ederdim kızımızı araması ilgilenmesi için,kendiliginde hiç aramadı sormadı..
ama simdi kızım da cok ilgikli degil ..ben her zaman kızıma baban seni çok seviyor cok özşlemiş,aradı sen uyuyordun diyorum..hepte böyle anlatacagım cunku kendini degersiz hissetmesin asla..
simdi skype görüsürken kızım cok az konusuyor gayet ilgisiz farkındayım ki onun yoklugunu kabullenmiş ve alısmıs..dedesiyle teyzesiyle dayısıyla kuzenleriyle ve benimle cok mutlu..
biz de onunla
bunun dısında düsünüyorum da bir cok anesiz yada babasız yetişen cocuklar var,ölüm yada bosanma sebebiyle..görüyorum ki hepsi de saglıklı,mutlu bireyler...anne ve babası birlikte olup kavga mutsuzluk ortamında yetişen cocuklardan daha mutlular..
kızım henüz 2.5 yasında ve hayallerimiz sonsuz
senin de öyle olsun
bunu dısında yeni ilşki ve hissetmekle ilgile sadece sunu söyleyebilirim;benim için cok erken ama ikleride oldugunda bunu yasamakta utanmam asla,biliyorum ki yalnızlık Allah'a mahsus ve bili,yorum ki biz ruh ikizimizi buldugumuzda cocuklarımız da myutlu olacak mutlulugumuzda..
biz yurt dısından geldik orada tüm ayrılan cıftler hayatlarına cocuklarıyla devam ederken asla unutmuyorlar kendilerini de,yine arkadaslarıyla cıkıyorlar,egleniyorlar bakımlılar...vs biliyorum ki kendi ruhlarını beslerken cocuklarına da daha verimli oluyorlar..
asla utanma hislerinden dogru kisiyi buldıugunda bua en cok kızın sevinecek..kendini mutlu ederse cevreni mutlu edersin...
sevgiler
merhaba çok uzun zamandır yazamadım boşanalı 2 sene oldu nerdeyse bu arada çok güzel işi oturttum kızıma misler gibi bakıyorum ama babası hala para vercek diye hiç aramıyor şunu sormak istiyorumn benim minik kuzum kabullenmiş 4.5 yaşında öğretmenlerine babam yok benm demiş bizede diyor anneler günü var öğretmenler günü var birde dedeler günü
merhaba çok uzun zamandır yazamadım boşanalı 2 sene oldu nerdeyse bu arada çok güzel işi oturttum kızıma misler gibi bakıyorum ama babası hala para vercek diye hiç aramıyor şunu sormak istiyorumn benim minik kuzum kabullenmiş 4.5 yaşında öğretmenlerine babam yok benm demiş bizede diyor anneler günü var öğretmenler günü var birde dedeler günü
versin
kızım çok üzgün.. çocugum olmasa hemen bugun boşanırdım.. ama kızım dün gece çok ağladı..o daha 7 yaşında.. ne yapayım akıl verin.. bu yaş gurubu çocugu olanlar lütfen..Selam kızlar..
bir gün bu forumda bu konularda yazacağımı asla düşünmezdim.. ama o kadar zor bir durumdayım ki..
ben 33 yasındayım ve 10 yıllık evliyim.. ilk çocuğumuzu doğumdan sonra kaybettik ve bir tramva dönemi yasadık..bikaç yıl sonra olan kızım şimdi ilkokul 1. sınıfa gidiyor ..Öncelikle şunu söyleyeyim babasına çok düşkün
eşimle sık tartısırız.. kötü huyu yok ama hiç paylaşımcı ve ilgili değil.. evliliğimizin ilk yıllarından beri internet bağımlılığı var tabi bunu kendisi bağımlılık olarak kabullenmıyor..
Ben de çalışıyorum ama evde hiç destek olmuyor , kendisi benden önce evde oluyor, elbette ben bulaşık yıkasın demiyorum ama hiç değilse yediğinin çöpünü atabilir , ben söylemeden bazı şeyleri yapabilir..
Son bir yıldır cinsel hayatımız da bitmiş durumda..Kendisi zaten pek hevesli olmazdı , artık ben de soğuyunca tamamen bitti..şimdi ona dokunmasına bile tahammülüm yok..
iki gün önce çok şiddetli bir tartışma yaşadık ve bitti dedik..tabi ki 6 aydır ciddi tartışmalarımız ve bitmesi yönünde konusmalarımız vardı..
yanlız
Bana fikir verin kızlar ben ne yapayım herşeyi böyle mutsuz bir yaşamı kabullenip dön diyeyim mi kızım için..
dönse bile bir sonraki kavgamıza kadar durulur herşey.. artık sevmiyorum ve istemiyorum..eminim o da aynı şeyleri hissediyordur..
ayrılamayız kızımız yaşayamaz dedim ve bana o da alışır önemli değil dedi
çok kötüyüm kızlar böyle hayat sürer mi
öncelikle Allah kolaylık versin ve en iyisini yasatsın size ....inan bana hersey geçiyor ve yasanması gereken seyler 5 yıl sonra da olsa 10 yıl sonra da oluyor...eğer ayrılırsan zorluklarını,yapılması gerekenleri çok iyi düşün ve kızını ve kendini hazırla...belki de en güzeli bir çocuk psikologuyla görüşmendir...ama birlikte mutlu olabileceğine inanıyorsan eşinle yeniden başla herseye tüm kızgınlıklarını,kırgınlıklarını unutarak...
Selam kızlar..
bir gün bu forumda bu konularda yazacağımı asla düşünmezdim.. ama o kadar zor bir durumdayım ki..
ben 33 yasındayım ve 10 yıllık evliyim.. ilk çocuğumuzu doğumdan sonra kaybettik ve bir tramva dönemi yasadık..bikaç yıl sonra olan kızım şimdi ilkokul 1. sınıfa gidiyor ..Öncelikle şunu söyleyeyim babasına çok düşkün
eşimle sık tartısırız.. kötü huyu yok ama hiç paylaşımcı ve ilgili değil.. evliliğimizin ilk yıllarından beri internet bağımlılığı var tabi bunu kendisi bağımlılık olarak kabullenmıyor..
Ben de çalışıyorum ama evde hiç destek olmuyor , kendisi benden önce evde oluyor, elbette ben bulaşık yıkasın demiyorum ama hiç değilse yediğinin çöpünü atabilir , ben söylemeden bazı şeyleri yapabilir..
Son bir yıldır cinsel hayatımız da bitmiş durumda..Kendisi zaten pek hevesli olmazdı , artık ben de soğuyunca tamamen bitti..şimdi ona dokunmasına bile tahammülüm yok..
iki gün önce çok şiddetli bir tartışma yaşadık ve bitti dedik..tabi ki 6 aydır ciddi tartışmalarımız ve bitmesi yönünde konusmalarımız vardı..
yanlız
Bana fikir verin kızlar ben ne yapayım herşeyi böyle mutsuz bir yaşamı kabullenip dön diyeyim mi kızım için..
dönse bile bir sonraki kavgamıza kadar durulur herşey.. artık sevmiyorum ve istemiyorum..eminim o da aynı şeyleri hissediyordur..
ayrılamayız kızımız yaşayamaz dedim ve bana o da alışır önemli değil dedi
çok kötüyüm kızlar böyle hayat sürer mi
