Dün üniversiteden bir sınıf arkadaşım aradı. İşleri için Türkiye' ye geldiğini ve vaktim varsa yarım saat görüşüp üniversite anılarını canlandırmak istediğini söyledi. Bu arkadaş erkek, evli ve çocuklu. Gittim. Sohbet sırasında "boşandıktan sonra cinsel eksiklik yaşıyor musun?" Diye bir soru sordu. Sinirlendim. Ağzının payını verdim. Üstüne bir de " ne var bunda kızacak? Güzel ve seksi kadınsın. Heyecan yaşamalısın' diyince nevrim döndü. Belli ki derdi eski arkadaş sohbeti değil. Bir gecelik macera. Canım çok sıkıldı.
Geçen hafta da staj hocam mesaj attı. " uzun zamandır facebook fotoğraflarına bakıyorum, eşin yok. Sanırım boşandın." Dedi. Ben de evet dedim. Hemen üslubu değişti. O günden beri kaç defa mesaj attı "Şurdayım, sen de gel, yemek yiyelim, ben de evliliğimde mutsuzum" diye.
15 yıldır iş yaptığım meslektaş eski işyerimi aramış. Boşandığımı ve işyerinden ayrıldığımı söylemişler. Bunu öğrenince bana yıllardır X hanım diye hitap eden adam, Xcim canım diye diye hitap etmeye başladı. " sıkılırsan yanıma gel, ben seni gezdiririm. Ya da ben atlar gelirim" dedi. Yuhhh. Cevap bile yazmadım. Hemen engelledim.
Yemek davetlerinden, iltifatlardan, saçma bahanelerle iletişim kurmaya çalışan erkeklerden bıktım. Daha yazmaya üşendiğim bir sürü olay, bir sürü adam var. Engelle engelle bitmiyorlar. Kızıyorum, tepki veriyorum, siliyorum. Yoruldum, sıkıldım, üzülüyorum. Yahu boşandık diye herşeye açık mıyız? Kolay kadın mıyız? Ne bu cüret? Hiçbirinizle samimiyetim yok. Bu edepsizlerden korunmak için illa tekrar mı evlenmeliyim? İşi mişi boşverip telefon numaramı mı değiştirmeliyim? Mesajlaşma görüntülerini eşlerine mi göndermeliyim? Şu an arayıp hepsine küfür mü etmeliyim?
Yakacam gemileri. Artık o dereceye geldim.
