5 ay önce 4 aylık ilişkim bitti. Çok kısa süre ama ciddiye yakındı. Mesafe, yoğunluk ve evliliğe hazır değilim deyip ayrıldı. Haftada 1 görüşebiliyorduk. 40 dakikalık mesafe. Evlilik baskısını da ailesi yaptı ben değil. Ben de bunları bahane olarak gördüm tamam dedim her yerden engelledim. Ablası da ekliydi çok seviyordu beni yalnız çok karıştı ilişkiye. Ayrılır ayrılmaz mesaj attı olmaz böyle bitemez seni üzemez dedi. İlk 1 2 ay dönecek gibi gördüler dönmedi. Sonradan duydum lise mezunu zengin değil diye laflar söylemişler çocuğa güya ondan bitirmiş. Halbuki bana dedi ki evlenmeye hazır değilim. Ablası sordu bana ben neden hemen tamam demişim, kestirip atmışım. Kimseyle fotoğraf atmadı senle attı, kimseye çiçek almadı sana aldı dedi. Bir de dedi ki takılsın başkalarıyla onlar öykesine hamile mi bırakcak sanki? Geçen gün konuşmak istemedi, eski sevgilim soylemiş konuşmamasını. Diyor "canım mesajlaştıgı biri var bence ama öylesinedir. Takılıyodur aman boşver." Ağlama krizine girdim. Annem dayanamadı söyle dedi onun kızına büyüyünce aynısinı yapsınlar, gezdirsinler bıraksınlar, hoş mu dedi? Çok fena tartıştık. Hep benim yanımda yer almış öyle diyor ama oğulları bana tek bir adım dahi atmadı bir de aile beni onlara sinirli mesajlar attım diye agresif kız ilan etti. Ben çok kibirliymişim. Kuzeni de bana iğneleyici sözler paylaşıyor. Eğitim farkını gözetmedim öğretmenim ben, sevgi kolay bulunmuyor, insan kaybetmek kırmakta istemiyorum. Ne o hayatına birini alabiliyor ne ben. Olumlu yaklaşıp sessizce beklesem mi yoksa sizce artık unutmalı mıyım bu adamı hayatıma başkasını alsam daha mı üzülürüm?