- 1 Ekim 2010
- 21.740
- 53.880
- 798
İyi geceler kk..
Bu sefer derdim direk olaylar kişileri içermiyor..
Ben çok ani kayıplar yaşadım geçmişimde.sanırım en büyük etkisi o olaylardı herhangi bir olayda durumun en kötüsü, olabilecek en kötü şey benim için yaşanması muhtemel en kuvvetli seçenek oluyor.
Bu çok basit bişeyde olabiliyor, çok uzun vadede planlarda olabiliyor. Böyle düşündüğüm olayların ortak özelliği belli bir zaman sonra gerçekleşecek olması. Sanki o zmn içerisinde bambaşka kötü bişey olacak ve beklediğim şey olmayacak gibi geliyor, böyle düşündüğüm için en kötü ihtimale inandığım için öyle davranıyorum bu hayatımdan çok şey götürüyor mesela çalışıyorum ama para biriktirmiyorum, mesela plan yapmıyorum en basitinden bi arkadaşımla bile görüşmek istemiyorum nasıl olsa olmayacak diye, tatil planı yapmıyorum nasıl olsa izin alamam diye, en basit olayda sanki işten ayrılmam gerekecek gibi kendimi üzüyorum.
Öyle özeniyorumki hayatlarında bişey bekleyipte o gün gelip onu doyasıya yaşayan insanlara..
Şu anda hayatımda kimse yok, fakat böyle düşünmekten vazgeçmezsem çok sıkıntı yaşayacağıma eminim, en kısasından nası olsa bırakıp giderki beni diyiveriyorum :)
Sanki ben en kötüsünü düşüneyim iyi olursa süpriz olur diye kendimi korumaya çalışıyorum ama böyle düşünerek yaşamak öyle büyük işkenceki..
Umarım derdimi anlatabilmişimdir..
Bu sefer derdim direk olaylar kişileri içermiyor..
Ben çok ani kayıplar yaşadım geçmişimde.sanırım en büyük etkisi o olaylardı herhangi bir olayda durumun en kötüsü, olabilecek en kötü şey benim için yaşanması muhtemel en kuvvetli seçenek oluyor.
Bu çok basit bişeyde olabiliyor, çok uzun vadede planlarda olabiliyor. Böyle düşündüğüm olayların ortak özelliği belli bir zaman sonra gerçekleşecek olması. Sanki o zmn içerisinde bambaşka kötü bişey olacak ve beklediğim şey olmayacak gibi geliyor, böyle düşündüğüm için en kötü ihtimale inandığım için öyle davranıyorum bu hayatımdan çok şey götürüyor mesela çalışıyorum ama para biriktirmiyorum, mesela plan yapmıyorum en basitinden bi arkadaşımla bile görüşmek istemiyorum nasıl olsa olmayacak diye, tatil planı yapmıyorum nasıl olsa izin alamam diye, en basit olayda sanki işten ayrılmam gerekecek gibi kendimi üzüyorum.
Öyle özeniyorumki hayatlarında bişey bekleyipte o gün gelip onu doyasıya yaşayan insanlara..
Şu anda hayatımda kimse yok, fakat böyle düşünmekten vazgeçmezsem çok sıkıntı yaşayacağıma eminim, en kısasından nası olsa bırakıp giderki beni diyiveriyorum :)
Sanki ben en kötüsünü düşüneyim iyi olursa süpriz olur diye kendimi korumaya çalışıyorum ama böyle düşünerek yaşamak öyle büyük işkenceki..
Umarım derdimi anlatabilmişimdir..