Yazılanların hepsini okuyunca sanki hiçbirniz kıskanç değilmişsiniz yada ben çokmu abartılı anlattım durumumu dedim...
Evliliğimin ilk bi kaç ayı içersindeydi kıskançlık yüzünden tartışıp intihar etmeye kalkışmam ki bu durumu eşimle konuşurak atlattım..o anda neler hissettiğimi ve geçmişte yaşadığım travmayı...o da bu konuda çok yıprandı biliyorum ama bana çok destek oldu...
şimdi evliliğimin 1.yılını dolduralı 3 ay oldu...kıskançlığım eskisi gibi değil...Kıskançlığım yüüznden ölmeyi düşünmüyorum...ama farkettiğim genelde bu kıskançlıkta aşırıya kaçma durumunu adet öncesi dönemde yaşıyorum...bununda bu duruma etkisi olduğunu düşünüyorum...
ayrıca yolda yürürken hoş bir bayan geçtiğinde bende bayan olduğum halde dönüp bakıyorum,eşime neden baktın da demiyorum..ama dönpte birinin göğsüne yada poposuna bakıyorsa bak bak için açılsın diycek halim de yok...sokakta yürürken erkeklerin penisine bkan kadın gördünüzmü hiç...
Hassas olduğumu bildiği halde eşim hala benim yanımda hiçbir amacı olmayan sadece vücut gösterme niyetiyle yapılmış birşeyi seyrediyorsa buna kayıtsız kalamam ki...
Hepimiz aynı ülkede yaşasakta yaşam şekillerimiz aynı değil...Kayserili biiryle İzmirli birnin bu konuda ki düşünceleri çok farklı olabilir...İzmirde yaşayan birine çıplak kadın görmek çok normal gelebilir...
Ben kayserili değilim ancak Kayseridede İzmirdede doğudada Marmarada da yaşadım...İzmirdde arkadaşının eşini ayartmaya çalışan çok kız tanıdım...Ama onlar hiç hasta olduklarını düşünmüyolar dı bir psikoloğa da gerek duymuyolardı...Yuva yıkmak normalmiş gibi...
Benim eşime olan kıskançlığım
sanırım şuan psikologluk değil..bir an ben hastayım düşüncesine kapıldım yazılanalrı okuyunca ve gerçekten tedavi olmalıyım dedim ama sanırım eksik anlattım bişeyleri sizlere...
Neyse ben sanıırm yine adet öncesi dönemdeyim...ve bugün neler hissettiği yazdım ,sizlerde bana yardımcı olmaya çalıştınız...
ama böyle bir durumda hemen beni hasta ilan edip daha bi çıkmaza düşürdüğünüz

(
Yinede hepinize teşekkürler..