yazdıklarınızı teker teker okuyorum, benim için dua edenlerden Allah'ta razı olsun inşallah.
Evet üniversite bitirdim, evlenmeden önce de çalışıyordum ancak 30 lu yaşlarımdayım ve yeni mezunları tercih ediyorlar, iş tecrübesi istiyorlar evet iş tecrübemde var ama üstünden 5 sene geçti ve bilgisayar odakli bir mesleğim olduğu için teknoloji çok hızlı değişti, ben de takip edemedim dolayısıyla şu anda pek iş bulabileceğimden ümitli değilim iş bulsam bile o kadar az paralar verirler ki anca işe gidip gelmemi sağlar o para Türkiyede yaşıyoruz hayatın gerçekleri bunlar malesef herkes ev geçindirecek kadar para kazanamıyor. Ben üniversiteli olarak çalışırken patronumun ev işlerine yemeğine temizliğine bakan kadın benden daha çok maaş alıyordu...
Ve evet daha önce eşimin bir takım vukuatları oldu ve sular bulandı. o bahsettiğim eski kız arkadaşıyla bundan birkaç ay önce internetten samimiyet sınırını aşan birşeyler yaşadıklarını farkettim. 2009 ocak ayında olmuş sonrasında herhangi birşey yok. Kondurmak istemedim ama o zamandan beri zaten diken üstündeyim.
Ve ailevi açıdan bana telefon açıp "nasılsın kızım mutlu musun herşey yolunda mı" diyen bir annem yok...hiçbir zamanda olmadı.. annane dede yanlarında büyüdüm. Annem beni her zaman kızı olarak değil yemek hazırlaması gereken bir "iş" olarak gördü. Son derece uzağız aynı mekanda olduğumuzda kısa bir süre sonra hakaret ve aşağılamalarına maruz kalıyorum herhangi bir sebep olması bir kabahat işlemiş olmam gerekmiyor babama fiziksel olarak benziyor olmam bile yetiyor. Annemle babam ayrılar, babam hasta onu üzmemek için mutlu rolu oynuyorum zaten ben boşanıyorum desem onun yanına da gidemem. Hem evlerinde yer yok hem de çok üzülür...sağlığı bozulur.. evlenip düzenimi kurduğumu düşünüyor, annem ise ben evlendikten sonra evindeki bana ait bütün eşyaları attı değil yatak, dolap kalan kıyafetlerimi bile attı tıpkı vefat edenin eşyalarını atar gibi...nasıl döner de giderim oraya.
Keşke biryerlerde bana ait bir oda olsaydı, odayıda geçtim bana ait bir şilte olsaydı.. arkama bile bakmazdım bilirdim ki ailemin yanında herzaman yerim var...derdim ki sığınabileceğim bir limanım var ailem var der hayata güvenle bakabilirdim...ama yok işte.
Kimsenin yapabileceği birşey yok sadece dualarınıza ihtiyacım var. Allah kabul eder de sıkıntılarımı dağıtır hiç değilse gönül ferahlığı verir belki...
Eşimi severek evlenmiştim ama sevgi yetmiyormuş, insanların gerçek yüzleri eninde sonunda ortaya çıkıyormuşta senin gerçek sandığın şeyler birer birer yıkılıp gidiyormuş meğer...
lmaz:
neden çevreye bakıyorsun şu dünyada en önemlisi sensin.böyle önemseyerek ne oldu mutlu oldunmu şimdi hayır olmadın lütfen aklını başına al ayrıca mektup kuzum un da dediği gibi başlı başına delil daha ne olsun.biraz cesaretlenmen lazım ailen nerde sahip çıkmazlarmı
