- 30 Mayıs 2022
- 2.222
- 2.644
- 83
Daralan ruhum ve yaşlı gözlerimle attım kendimi buraya..İçim çok sıkılıyor son on yıldır kendimi aynı günde hapsolmuş gibi hissediyorum. Güzel bir meslek edindim, hayallerimin hepsini başardım ama biri hariç. Ve o başaramadığım hayalim canımı çok acıtıyor.
8 yaşıma kadar normal ve sağlıklı bir çocukluk geçirdim. 8 yaşımda babamı kaybettim. Sonra kendimi kapattım tüm dünyaya ve yemeğe verdim.Yedim,yedim ve yedim.. seneler geçtikçe kat ve kat artan kilomla hayata devam ettim. Tabii çevrem durmadı.Kendimi bildim bileli zorbalığa uğruyorum.Umursayan biri değilim ama içim hep buruk. Öyle ki sırf bu yüzden dolayı bebeğime hasret çekiyorum..
Tabiri caizse her seferinde kendi topuğuma sıkan , kendini aşağı çeken hep ben oldum. Gerçekten çaba gösterdim.20 verdiysem 30 geri aldım. Tek denedim ,uzmanıyla denedim ama hep başa döndüm hep. Ertelemekten helak oldum. Kendimi aciz ve iradesiz hissediyorum. Eşim ve ailem destekçim ama artık hep aynı konu gündemim.
Onların bile bana inancı kalmadı.Gerçi benim yok ki onların nasıl olsun..
Velhasılı ne anlatayım bilmiyorum ama ben ertelemekten, başaramamaktan çok yoruldum çok usandım.Gözler hep üstümde.. acı çekiyorum bu zorbalıklardan. Oysa vereceğim alt tarafı 30 kilo dile kolay dimi ? Ama bana çok zor. Öyle ki bu şarı yazarken bile aklımda yemek var..
Çok dua ettim çok istedim.. ama ipin ucunu hep kaçırdım. Erteledim ve hala erteliyorum. Biliyor musunuz aynada kendimi zayıf zinde ve sağlıklı görmek en büyük isteğim.. ama çabam sıfır.
Çok aciz hissediyorum. Canım çok acıyor çok. Destek alma önerisi bulunanlara binaen söyleyebilir ki destek aldım. Ama her şeyin kafada bittiğine inanıyorum.Lütfen bana dua edin.Gerçekten çok ihtiyacım var.
Sonuna kadar okuyanlara teşekkürü bir borç bilirim..17.03.2023 b.
8 yaşıma kadar normal ve sağlıklı bir çocukluk geçirdim. 8 yaşımda babamı kaybettim. Sonra kendimi kapattım tüm dünyaya ve yemeğe verdim.Yedim,yedim ve yedim.. seneler geçtikçe kat ve kat artan kilomla hayata devam ettim. Tabii çevrem durmadı.Kendimi bildim bileli zorbalığa uğruyorum.Umursayan biri değilim ama içim hep buruk. Öyle ki sırf bu yüzden dolayı bebeğime hasret çekiyorum..
Tabiri caizse her seferinde kendi topuğuma sıkan , kendini aşağı çeken hep ben oldum. Gerçekten çaba gösterdim.20 verdiysem 30 geri aldım. Tek denedim ,uzmanıyla denedim ama hep başa döndüm hep. Ertelemekten helak oldum. Kendimi aciz ve iradesiz hissediyorum. Eşim ve ailem destekçim ama artık hep aynı konu gündemim.
Onların bile bana inancı kalmadı.Gerçi benim yok ki onların nasıl olsun..
Velhasılı ne anlatayım bilmiyorum ama ben ertelemekten, başaramamaktan çok yoruldum çok usandım.Gözler hep üstümde.. acı çekiyorum bu zorbalıklardan. Oysa vereceğim alt tarafı 30 kilo dile kolay dimi ? Ama bana çok zor. Öyle ki bu şarı yazarken bile aklımda yemek var..
Çok dua ettim çok istedim.. ama ipin ucunu hep kaçırdım. Erteledim ve hala erteliyorum. Biliyor musunuz aynada kendimi zayıf zinde ve sağlıklı görmek en büyük isteğim.. ama çabam sıfır.
Çok aciz hissediyorum. Canım çok acıyor çok. Destek alma önerisi bulunanlara binaen söyleyebilir ki destek aldım. Ama her şeyin kafada bittiğine inanıyorum.Lütfen bana dua edin.Gerçekten çok ihtiyacım var.
Sonuna kadar okuyanlara teşekkürü bir borç bilirim..17.03.2023 b.
