- 11 Mart 2010
- 727
- 610
- 103
merhaba kızlar.
aslında dışarıdan bakıcak olursak hayatım fena sayılmaz. evliyim yaklaşık 6 seneden beri beraber olduğum ve seviyorum diyebileceğim bir adamla evliyim. mühendisim ve ayda 2 hafta dışarıda olmamı gerektircekte olsa işim var devlet memuruyum. şimdi asıl sorun mutsuz olmam. aslında bu durum bende üniv. son sınıfında başladı. tez hazırlama döneminde uğradığım başarızlığın sonucunda hala mesleğimden bıkmış ne yapmak istediğimi bilmeden oyle yaşayıp gidiyorum. beni bıraksanız akşama kadar evde hiç bir şey yapmadan dizi izlerim saatlerce. yalnız olmayı seviyorum ama yanımda birileride olucak tabi öle tek başına kalma yalnızlığı değil. bi amacım olmadığını düşünüyorum. öyle boş boş işte işe gelip gidiorum. ne işim konusunda kendimi geliştiriyim gibi bir amacım var nede başka ne tür bi iş yapmam gerektiğini bilmiyorum. manevi olarak ta boşladığımın farkındayım. ama oda gelmio içimden. anlıcağınız öyle sürüklenip gidiyorum
eşimle de aramız pek iyi değil. aslında anlaşamıyoruz ama yeni evlendik olur heralde bu anlaşamama durumu diyorum. biraz bencillik var bende misafiri fln hiç sevmem :) kavga ettiğimizde mesela sürekli sanki sinir krizine gircekmişim gibi hissediyorum okadar şiddetli sinirleniyorm. ama ne olursa oluyor bu kadar. neden böyle oldum. niye bu kadar hayatımda bir amacım yok sürüklenip gidiyorum. bulamıyorum bişey .birilerine bunu o kadar çok anlatmak istedim ki kızlar (
aslında dışarıdan bakıcak olursak hayatım fena sayılmaz. evliyim yaklaşık 6 seneden beri beraber olduğum ve seviyorum diyebileceğim bir adamla evliyim. mühendisim ve ayda 2 hafta dışarıda olmamı gerektircekte olsa işim var devlet memuruyum. şimdi asıl sorun mutsuz olmam. aslında bu durum bende üniv. son sınıfında başladı. tez hazırlama döneminde uğradığım başarızlığın sonucunda hala mesleğimden bıkmış ne yapmak istediğimi bilmeden oyle yaşayıp gidiyorum. beni bıraksanız akşama kadar evde hiç bir şey yapmadan dizi izlerim saatlerce. yalnız olmayı seviyorum ama yanımda birileride olucak tabi öle tek başına kalma yalnızlığı değil. bi amacım olmadığını düşünüyorum. öyle boş boş işte işe gelip gidiorum. ne işim konusunda kendimi geliştiriyim gibi bir amacım var nede başka ne tür bi iş yapmam gerektiğini bilmiyorum. manevi olarak ta boşladığımın farkındayım. ama oda gelmio içimden. anlıcağınız öyle sürüklenip gidiyorum
eşimle de aramız pek iyi değil. aslında anlaşamıyoruz ama yeni evlendik olur heralde bu anlaşamama durumu diyorum. biraz bencillik var bende misafiri fln hiç sevmem :) kavga ettiğimizde mesela sürekli sanki sinir krizine gircekmişim gibi hissediyorum okadar şiddetli sinirleniyorm. ama ne olursa oluyor bu kadar. neden böyle oldum. niye bu kadar hayatımda bir amacım yok sürüklenip gidiyorum. bulamıyorum bişey .birilerine bunu o kadar çok anlatmak istedim ki kızlar (
ama ne yazık ki karşı taraftakinden birşey gelmiyorsa hayat öyle istediğiniz gibi gitmiyor. 4 yıllık evliyim neler yaşadığımı bir allah birde ben bilirim. Katlanmamim sebebi 2 yaşındaki oğlum. Boşuna aşkın gözü kördür demiyorlar. Benimkide kördü bir zamanlar...
