S
selvinn
Ziyaretçi
- Konu Sahibi selvinn
-
- #1
merhaba arkadaşlar...4 yıldır tedavi görüyorum,7 aşılama 3 tüpbebek denemesi yaptım ,sonuç negatif (( öyle zor günler geçirdim ki...
Benimle beraber bu zor aşamaları yaşayan ,ne çok insan varmış ,başına gelmeyince anlamıyor insan..siteye üye olmadan önce elimden geldiği kadar bazı arkadaşlarımızın yaşadıkları bu zor anları okudukça,her arkadaşımın yaşadığı olaylara ağladım,hamile haberlerinde sevindim...sizlerin olumlu yada olumsuz tüm duygusal yaşantılarınıza ortak oldum..birbirimizi tanımasakta ,yaşadığımız duygusal süreç ,verilen destekler,moraller insanı bir nebzede olsa rahatlatıyor...
2003 yılında ,6 yıllık bir flört döneminden sonra eşimle evlendim..üniversiteyi birlikte okuduk,birbirimizi büyüttük :))) hala o benim çocuğum :)))kariyer ,mariyer derken,çocuk işini erteledik ( çoooooookkkkk büyük bir hata yapmışız da haberimiz yokmuş...hayatımızın en büyük pişmanlığı ) bir yıl bekledik,sonra tedavi süreci başladı..Allahımmm ne zor günlerdi..önce aşılamalar,iğneler,ilaçlar derken ,her aşılama bir umut..ama yookkk...aşılamadan sonuç almayınca ilk tüpbebek,ikinci ,üçüncü derken sonuç hep negatifff :)))
Hayatımda umutsuzluk,karamsarlık nedir bilmeyen ben,dört yıl kabuğuma çekildim..bebeği olan arkadaşlarımı ziyarete gidemedim,memlekete izne gitmek istemedim..gidiyorsun,senden çok çok sonra evlenmiş kişilerin çocukları olmuş,sohbet hep bebek ,çocuk ve doğum hikayeleri ,senin katılacağın ,konuşacağın tek kelime yok..bu ortamdan sonra geceleri sabahlara kadar ağlıyorsun..eşinde seninle birlikte..bu dönemde çok alıngan oluyor insan..herşeyden etkileniyor..insanların hakkı çocuklarından bahsetmek,onların en değerli varlıkları ama senin olmayınca için acıyor işte..bebek mağazalarının ,oyuncak dükkanlarının önünden geçince bile hala gözlerim dolu dolu oluyor..reklamlarda bile bir bebek görsem ,etkileniyorum..her ay istemesemde, adet günlerimde ağlıyorum..elimde olan bir şey değil bu ne yapayım..bu durumu yaşayan arkadaşlarım beni çok iyi anlar..
Bazen çok isyan ettim,doğurup sokaklara atanlara,öldürenlere,sokakta mendil sattıranlara..bir sürü çocuk doğurup sefil ve eğitimsiz bir hayat verenlere..bir tane de bana dedim bir tanede bana ...buna hakkım yok mu?? diye...
sonunda kabullendim..ne yapayım " EYLERSE MEVLAM GÜZEL EYLER "bana da kabullenmek düşer dedim..kabullenme sürecine alışmaya çalışıyorum..inşallah sabırla bu durumu atlatırım..
Çok zor ama ne yapayım kader işte,insan kaderini yaşarmış,dualarım sizinle,inşallah bu zor günlerin sonu selamet olur...güzel paylaşımlara,hayırlı haberlerle inşallah...:CüvCüv:
Benimle beraber bu zor aşamaları yaşayan ,ne çok insan varmış ,başına gelmeyince anlamıyor insan..siteye üye olmadan önce elimden geldiği kadar bazı arkadaşlarımızın yaşadıkları bu zor anları okudukça,her arkadaşımın yaşadığı olaylara ağladım,hamile haberlerinde sevindim...sizlerin olumlu yada olumsuz tüm duygusal yaşantılarınıza ortak oldum..birbirimizi tanımasakta ,yaşadığımız duygusal süreç ,verilen destekler,moraller insanı bir nebzede olsa rahatlatıyor...
2003 yılında ,6 yıllık bir flört döneminden sonra eşimle evlendim..üniversiteyi birlikte okuduk,birbirimizi büyüttük :))) hala o benim çocuğum :)))kariyer ,mariyer derken,çocuk işini erteledik ( çoooooookkkkk büyük bir hata yapmışız da haberimiz yokmuş...hayatımızın en büyük pişmanlığı ) bir yıl bekledik,sonra tedavi süreci başladı..Allahımmm ne zor günlerdi..önce aşılamalar,iğneler,ilaçlar derken ,her aşılama bir umut..ama yookkk...aşılamadan sonuç almayınca ilk tüpbebek,ikinci ,üçüncü derken sonuç hep negatifff :)))
Hayatımda umutsuzluk,karamsarlık nedir bilmeyen ben,dört yıl kabuğuma çekildim..bebeği olan arkadaşlarımı ziyarete gidemedim,memlekete izne gitmek istemedim..gidiyorsun,senden çok çok sonra evlenmiş kişilerin çocukları olmuş,sohbet hep bebek ,çocuk ve doğum hikayeleri ,senin katılacağın ,konuşacağın tek kelime yok..bu ortamdan sonra geceleri sabahlara kadar ağlıyorsun..eşinde seninle birlikte..bu dönemde çok alıngan oluyor insan..herşeyden etkileniyor..insanların hakkı çocuklarından bahsetmek,onların en değerli varlıkları ama senin olmayınca için acıyor işte..bebek mağazalarının ,oyuncak dükkanlarının önünden geçince bile hala gözlerim dolu dolu oluyor..reklamlarda bile bir bebek görsem ,etkileniyorum..her ay istemesemde, adet günlerimde ağlıyorum..elimde olan bir şey değil bu ne yapayım..bu durumu yaşayan arkadaşlarım beni çok iyi anlar..
Bazen çok isyan ettim,doğurup sokaklara atanlara,öldürenlere,sokakta mendil sattıranlara..bir sürü çocuk doğurup sefil ve eğitimsiz bir hayat verenlere..bir tane de bana dedim bir tanede bana ...buna hakkım yok mu?? diye...
sonunda kabullendim..ne yapayım " EYLERSE MEVLAM GÜZEL EYLER "bana da kabullenmek düşer dedim..kabullenme sürecine alışmaya çalışıyorum..inşallah sabırla bu durumu atlatırım..
Çok zor ama ne yapayım kader işte,insan kaderini yaşarmış,dualarım sizinle,inşallah bu zor günlerin sonu selamet olur...güzel paylaşımlara,hayırlı haberlerle inşallah...:CüvCüv: