Bu da öyle bir şey işte...

Çok yakın bir erkek arkadaşımın kuzeniydi. Üsküdarda oturuyordu. Çok komik, espirili, sempatik, anlayışlı... İyi olarak tanımlanacak ne varsa hepsi ondaydı. İlk aşkım. Çok ama çok sevdim. Ondan sonra kim olduusa hayatımda unutamadım. Senelerce ilmek ilmek sevdim işledim içime. O da sevdi. Ne var ki aşkımız sadece 1 bucuk sene sürdü. Beni benden çok düşündü. Bir gün ben dershanedeyken bizim buraya gelmiş. Aradı. Kapının oraya gel. Sınıfın camına çıkıp çantamı fırlattım. Kendimde kapıdan tüydüm :) beraber koşarak sahile indik. Çok güzeldi. Bigün dogum günümdü. Yeşillik bir yere gittik. Örtü serdik oturuyoruz. Bi kutudan kolye çıkardı boynuma astı. O sırada da telefondan ikimizin şarkısını açmaya uğraşıyordu. :) her hafta sonu üsküdardan yanıma glirdi. Saatlerce mesajlaşır. Telefonda konsusurduk. Çok masumdu herşey. Ama ayrılık buldu bizi de. Gelemedim kendime. Aylarca onu sayıklayıp durdum. Kadıkoyde ing kursuna yazıldım. Bazı haftasonları arardım buluşurduk. Arkadaşça... Kol kola gezer konusur sohbet ederdik.. İkimizinde hayatında başkaları oldugu halde.. Umutsuzca gözlerine bakrdım. Bi ışık görmek için. Ama beni hiç ümitlendirmedi. Tutamayacagı sözler vermedi. Saygısı sevgisinden de coktu belli ki.. Bi gün yine buluştuk. Seni hep sevdim hep seveceğim ama hayatında olamayacağım dedi. Bi gün yanımda bit başkasını görsen bile kalbimde aklımda ki yer senin yerin bil dedi. Öylece dinledim. Seni ilerde çok iyi yerlerde görüyorum. Benden de bişey olmaz dedi. Son kez otobüse bindirdi ve gitti... Bense hala aklıma geldikce çok mutlu olurum. Onu bir zamanlar sevdiğim için aşk yaşadığım için. Bir insan olarak bile halaa çok seviyorum onu. Şimdi evliyim bir kızım var. Eşim sanki onun kopyası :)