Ben ne kadar aptal ve kör bir insanmışım ya.. Neyine kanmışım? neresini sevmişim... Allahıma şükürler olsun ki felaketin eşiğinden döndüm.. 3 gün önce facebook yüzünden aramızda sorunlar oldu, zaten hesabımda 7-8 kişi eklidir.. Çok sevdiğim bi kaç arkadaş ve kuzenim + nişanlım oluşturuyordu listemii. Fotoğraflarım sadece arkadaşlarıma açıktır.. Israrla şifremi falan istedi ki ben hiç hoşlanmam böyle şeylerden.. Sonra şifremi verdim neyse... e postayı istedi.. Ben de vermeyince birsürü laf saydı.. Bana güvenmiyormuş falan da.. Salak gibi açıklama yaptım saatlerce def etmek yerine.. Tüm hassas noktalarımdan kırdı beni.. gerek babamın ailemize yaptığı ihanet, gerek benim geçmişte yaşadığım arkadaşlıklar.. Ne var ne yok yüzüme vurdu tam 2 saat ağlamışımdır ve sonrasında ağlama krizi, nefes darlığı benzeri şeyler yaşadım..Öyle böyle o konu kapandı.. Kendimi çok güçsüz hissettim nedense ayrılamadım ama çok soğudum.. Bir iki saat önce tek bir mesajla ayrılmak istediğimi yazınca küfretti. Sonra annesi aradı dakikalarca demediğini bırakmadı. Kendileri benim için devlet kuşuymuş.. Sonra bu şekilde konusurken telefonu ablasının arkadaşı aldı biraz da o saydırdı bize. Nişanlım da bişey olmamış gibi devam ediyor şuan mesaj atmaya. Bu ne demek ya? Şoktayım. Ağlamaktan içim çıktı..
Son düzenleme:
Ben bile bu yaşımda buradan okuduğum kadarıyla içimden umarım bu kız evlenip başını yakmaz diyordum. Gözüne perde inmiş resmen. Bırak uğraşmaya değmez. Bir kavgada her şeyi yüzüne vurmuş şeref yoksunu 
