canım konunu baştan sona okudum. aynı benim eşimi anlatıyorsun ve evliliğimi. tabii seninki benimkini bir kat katlamış.çok üzüldüm. üzülme sebebim sensin. niye dersen mesajlarında bir umutsuzluk tükenmişlik var . böyle hırpalama kendini. herşey olacağına varırı. bence eşin duyasız ve olanların farkında bile değil. al önüne açıkca konuş ne olacaksa olsun ama kendini böyle yıpratma . sen bu dünyada bir teksin ve sana birşey olursa kim üzülecek arkandan onu düşün. biz kadınlar vericiyiz. hep erkeklere sunduğumuz tavizlerle bu hallere geldik. bazen bizde eşimle bitme noktasına geliyoruz ama her seferinde bir yol bulup çıktık. sizde bir bitiiştesiniz konuşun çözmeye çalışın. anlamadığını tahmin ediyorum ama sen üzerine git bir anlat durumu. olmadı duyarsız kal sil bitir herşeyi. ama ne olur böyle kendini bitirme...
teşekkür ederim. çok sağol ama gerçekten tükendim. bu ilişki 10 yıllık 7. senemizde evlendik biz.
ki nelere kimlere katlandık yeri geldi sokaklarda birbirimize girdik. yeri geldi o benim peşimden koştu yeri geldi ben onun peşinden koştum.
kıt kanaat evlendik. herşeyi beraber yaptık. ama şuan herkes çok değerli çok kıymetli.
alemin evinin eksik bulaşık makinesini düşünüp fiyat öğrenen adamın buz dolabı bom boş bir domates bile yok.
gel alışveriş yapalım demez yada bir kilo meyve alıp eve gelmez.
ben buna kızıyorum. biz markete gitsek bir bize bir annesine şekilde alışveriş yapan adam kendi evinde zerre yokken umurunda değil.
düşünsenize benim bir çocuğum olsa napardım ben bununla.
ama şuan kafamdaki kesinlikle boşanmak.
en kısa zamanda bunu söylicem kendisine.