Bu Gece Dert Gecesi

Başınız sağolsun. 4 sene önce 23 yaşımdayken aniden kaybettim babacığımı. Bekardım, kardeşim de öyle. Şimdi evliyim, bebeğim oldu, kardeşim üniversiteyi kazandı, annem tek başına yaşamaya alışmaya çalışıyor. Hayatlarımıza devam ediyoruz ama acı hafifliyor mu? Bende hiç hafiflemedi. Hergün onu çok özlüyorum. Hiçbir zaman torununu sevemeyecek, kızım dedesini hiçbir zaman göremeyecek. Çok zor ve çok acı. Herşey oluyor bir şekilde ama yarım sanki. Bunları bil diye yazıyorum. Kabullenmek yüreği bir nebze olsun hafifletiyor. Geçecek diye kendini yıpratma. Bu yoksunlukla yaşamaya alışmaya çalışmak en doğrusu olur senin için de. Mekanı cennet olsun babanın.
 
Değerli Hanımlar hepinize merhaba
Bunu bir iç döküş olarak yazıyorum
Babamsız geçireceğimiz ilk ramazan..
Sahurda annemin beni uyandıramadığı zamanlar gelip başımda uyandıran ve sesini duyar duymaz kalktıgım biri olmayacak
Sahur sofrasında abimin uyuklamasına kızan biri olmayacak
Sabah namazımı kılarken beni gördüğünde mutlu olan biri olmayacak
Sofradaki hoş sohbeti olmayacak
Annemle tatlı tatlı didişen biri olmayacak

Allahım cok zor
Tam alıştım sanıyorum ama alışılmıyor kolay kolay
Benim gibi genç yaşta babasını kaybetmiş ve bekar var mı aranızda
Sanki herşey eksik kaliyor ve öyle devam edecek gibi geliyor
Nasıl alıştınız nasıl topladınız kendinizi biraz anlatır mısınz
Allah sabır versin size , ailenize.Yanınızdskilere daha sıkı sarılın annenize abinize birlikte atlatmanız umarım daha kolay olur Allah rahmet eylesin 🤲🏻
 
Back
X