Evet davam görüldü.Sonuçlandı.
Bugün ilk bekar günüm.
Adliyenin kapısında burada ne işim var benim dedim ama çok sürmedi Allahtan.Sonra koştura koştura işe geri döndüm.Hiçbirşey olmamış gibi çalıştım eve geldim.Hani sıcakken yaran anlamazsın üstünden zaman geçince acıdan duramazsın ya..Hala bekliyorum acıyacak mı diye.Resmen acısın,üzüleyim istiyorum...Üzülemiyorum...Sanki bir evrak işi vardı da gittim onu hallettim.O internette bile başkasına bakınca kıskançlıktan öldüğüm,yemeklerini vitamin gruplarına göre ayırdığım,sürekli beni seviyor musun diye şımarıklık yaptığım,yağmurda koltukaltına saklındığım,beni işten almaya geleceği için çıkışa yakın çocuk gibi heyecanlandığım evladımın babasını sonsuza kadar terkettim ve hiç canım acımıyor...Ne yaptın sen bana bu kadar kötü ya!
Ben adliyeye gitmek,sevdiğim birşeyden nefret etmek istemiyordum ki..Lise de hayalini kurduğum böyle birşey değildi.Ben artık kimseyi sevemeyecek miyim?Sabırsızlıkla bekledim evladımı parka babasıyla götüremeyecek miyim şimdi?Niye yaşattın bunu bana..Sırf bunun için bile seni affetmeyeceğim...Kendimi de.....Hayatımı bu kadar ucuzca senin önüne sunup harcatan kendimi de...
Hayat çok garipmiş...
Bakalım daha ne göreceğim...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?