Bu güne kadar yaşamayan ben

Ahuu14

Yarabbim büyüksün...
Kayıtlı Üye
28 Şubat 2014
3.973
3.747
333
Herkese merhaba konuya nerden giriş yapıyım bilemedim, şöyle ki benim dört abim var , ben tek kızım iki, kardeşim şehir dışında okuyor ,büyük abim evli ve ayrı, diğer abim ise altı üstlü olarak yaşıyorduk 2 ay önce yurt dışına gitti. Kısacası ben tek annem babamla kaldım şuanda herkes hayatını kuruyor bir şekilde , onlar benim ne okumama izin verdiler nede evlenmeme... benim için hiç bişey yapmadılar bugüne kadar varsa yoksa oğullları oldu onlar için. Bende sürekli oğullarının işlerini yapan biri oldum evet, hiç abartmıyorum. Yeri geldi haftalarca hastahane de kaldım, evlerini kurdular ,sürekli yardıma gittim bu liste böyle uzar gider. Bunları yazmamın sebebi beni daha iyi anlamanız. Annem hep hasta hep bir yerleri ağrıyor şimdiki hastalığı ayakları egzama oldu yürüyemiyor, üstüne birde OKB hastası.. sorun şu ki bende artık ayrılmak istiyorum bu evden geçen konu da açtım bende yurt dışına gitmek istiyorum temmeli, bu konuyu açtığımda annem konuyu değiştiriyor, ama abimle konuşurken sen hayatına bak düşünme bizi diyor, kapatınca da ağlıyor yanlız kaldık, hastayım , çok yoruldum çok mutsuzum onlara karşı öyle doluyum ki hayattan nefret ediyorum, rabbime hergün dua ediyorum al canımı diye çünkü mutluluk yok , farkındayım artık gençliğim çürüdü, sürekli ev, iş ...biliyorum onu bırakıp gidersem iyice çöker annem, ama böyle de benim hayatım diye bişey yokk
 
Herkese merhaba konuya nerden giriş yapıyım bilemedim, şöyle ki benim dört abim var , ben tek kızım iki, kardeşim şehir dışında okuyor ,büyük abim evli ve ayrı, diğer abim ise altı üstlü olarak yaşıyorduk 2 ay önce yurt dışına gitti. Kısacası ben tek annem babamla kaldım şuanda herkes hayatını kuruyor bir şekilde , onlar benim ne okumama izin verdiler nede evlenmeme... benim için hiç bişey yapmadılar bugüne kadar varsa yoksa oğullları oldu onlar için. Bende sürekli oğullarının işlerini yapan biri oldum evet, hiç abartmıyorum. Yeri geldi haftalarca hastahane de kaldım, evlerini kurdular ,sürekli yardıma gittim bu liste böyle uzar gider. Bunları yazmamın sebebi beni daha iyi anlamanız. Annem hep hasta hep bir yerleri ağrıyor şimdiki hastalığı ayakları egzama oldu yürüyemiyor, üstüne birde OKB hastası.. sorun şu ki bende artık ayrılmak istiyorum bu evden geçen konu da açtım bende yurt dışına gitmek istiyorum temmeli, bu konuyu açtığımda annem konuyu değiştiriyor, ama abimle konuşurken sen hayatına bak düşünme bizi diyor, kapatınca da ağlıyor yanlız kaldık, hastayım , çok yoruldum çok mutsuzum onlara karşı öyle doluyum ki hayattan nefret ediyorum, rabbime hergün dua ediyorum al canımı diye çünkü mutluluk yok , farkındayım artık gençliğim çürüdü, sürekli ev, iş ...biliyorum onu bırakıp gidersem iyice çöker annem, ama böyle de benim hayatım diye bişey yokk

Çok acımasız gelebilir bazıları için kulağa ama bu hayata gelmeyi siz seçmediniz. Anne ve babanızın kararı sonucunda doğdunuz ve anne baba olmanın bitmeyen bir kredisi olmamalı. Bazen sizden çok şey götürdüğünde aileye karşı gelmek gerekli olabiliyor. Aile koşulsuz sevmeli, anne baba sizin için yaptıklarını yüzünüze vuramaz. Yeterli cefayı çekmişsiniz, kendi hayatınızı yaşayın derim ben. Zaten böyle stresli ve mutsuzken kimsenin kimseye faydası olmaz.
 
Nerede ve nasıl mutlu olacaksanız oraya gidin, kendi hayatınızı yaşayın . Ailenize karşı içinizde bir öfke var zaten, hayatı biraz daha ertelerseniz öfkenizde iyice büyüyecek.
 
Ya yurtdışına gitmesen bile (ki istiyorsan gitmelisin) artık evden ayrılıp kendi hayatını kurmalısın. Evlenmek yuva kurmak veya iş hayatına atılmak senin de hakkın. Ailene bakılırsa hayatını onların yanında geçirip gideceksin bu şekilde. Eşimin teyze kızına aynısını yaptılar, kız 45 yaşında artık isyan edip evlendi, yine de acele etti vs dediler, ömür boyu kendilerine baksın diye dünyaya getirmişler demekki. Haksızlık ve bencillik bu
 
Ya yurtdışına gitmesen bile (ki istiyorsan gitmelisin) artık evden ayrılıp kendi hayatını kurmalısın. Evlenmek yuva kurmak veya iş hayatına atılmak senin de hakkın. Ailene bakılırsa hayatını onların yanında geçirip gideceksin bu şekilde. Eşimin teyze kızına aynısını yaptılar, kız 45 yaşında artık isyan edip evlendi, yine de acele etti vs dediler, ömür boyu kendilerine baksın diye dünyaya getirmişler demekki. Haksızlık ve bencillik bu
Evet aynen öyle şimdi gitsem bile kötüyüm ben İnan'ın onlara neler yaptıklarımı bir Allah biliyor çektirmedirleri acı kalmadı bana
 
Abimin yanına gidip temmeli kalmayı düşünüyorum

Canım annenin söylediklerini pek kaale alma. Zaten yıllarca bencilce davranmış. Eğer böyle bir şansın varsa gitmelisin kesinlikle. Sonucta annen evlendiğinde de yalnız kalıcak. Sende kendi hayatın için biraz bencil davran. Bende seninle aynı durumdaydım bir ara ne okuyabildim,ne bir yere çıkabiliyordum. Sonra teyzeme ispanyaya gittim kırdım zincirleri :halay:geri döndüğümde bidaha kimse karışmadı bana.
Alışırlar bir süre sonra.
 
Çok acımasız gelebilir bazıları için kulağa ama bu hayata gelmeyi siz seçmediniz. Anne ve babanızın kararı sonucunda doğdunuz ve anne baba olmanın bitmeyen bir kredisi olmamalı. Bazen sizden çok şey götürdüğünde aileye karşı gelmek gerekli olabiliyor. Aile koşulsuz sevmeli, anne baba sizin için yaptıklarını yüzünüze vuramaz. Yeterli cefayı çekmişsiniz, kendi hayatınızı yaşayın derim ben. Zaten böyle stresli ve mutsuzken kimsenin kimseye faydası olmaz.
Bende çok istiyorum gitmeyi eğer orda kötü bir hayatım olsa bile burda kalıp kendime bu kötülüğü yapamam Eminim izin vermeyecek babam ama elimden geleni yapacam
 
İ
Canım annenin söylediklerini pek kaale alma. Zaten yıllarca bencilce davranmış. Eğer böyle bir şansın varsa gitmelisin kesinlikle. Sonucta annen evlendiğinde de yalnız kalıcak. Sende kendi hayatın için biraz bencil davran. Bende seninle aynı durumdaydım bir ara ne okuyabildim,ne bir yere çıkabiliyordum. Sonra teyzeme ispanyaya gittim kırdım zincirleri :halay:geri döndüğümde bidaha kimse karışmadı bana.
Alışırlar bir süre sonra.
inşlh bende giderim buradan hissettim sanki özgürlüğünüzü
 
Hiç mi okumadınız?

Abiniz kabul ediyorsa en azından 1-2 seneliğine gidip dil öğrenin. Sonra belki iş de bulur, yolunuza bakarsınız. Sizin için hiç birşey yapmayan insanların onların için tüm gençliğinizi çürütmenizi beklemelerinden daha büyük ne bencillik olabilir ki?

Yurtdışı olmazsa meslek odaklı bir kursa gidin derim. İlla yurtdışı şart değil. Çalışıp kendi evinde kendi istediğin hayatı yaşayınca da mutlu oluyor insan.
 
Hiç mi okumadınız?

Abiniz kabul ediyorsa en azından 1-2 seneliğine gidip dil öğrenin. Sonra belki iş de bulur, yolunuza bakarsınız. Sizin için hiç birşey yapmayan insanların onların için tüm gençliğinizi çürütmenizi beklemelerinden daha büyük ne bencillik olabilir ki?

Yurtdışı olmazsa meslek odaklı bir kursa gidin derim. İlla yurtdışı şart değil. Çalışıp kendi evinde kendi istediğin hayatı yaşayınca da mutlu oluyor insan.
Yaşadığımız yer küçük bu yüzden izin vermiyor çalışmayada , okumayada tek yolum bu
 
Back
X