Gerçekten yardımınıza ve fikirlerinize ihtiyacım var. Kimse ile konuşamıyorum kiseye içinde olduğum durumu anlatamıyorum.
3 yıl önce internette tanıştığım birine durumun ne kadar ilerleyeceğini düşünmediğimden bazı yalanlar söyledim. Kendimi olduğumdan farklı gösterdim. Bunu neden yaptığımı bile hatırlamıyorum belki de savunma hissiydi. Zamanla bu insanı çok sevdim benim yalanlarım dışında herşey yolundaydı. Ailesi ile de tanıştırdı beni. Ancak o küçük yalanlar içten içe beni kemiriyordu. Zaman geçtikçe de bunu itiraf etmek daha da zorlaşıyordu. Diğer yandan da yalanlar yalanları doğurmaya başlamıştı.Bir kaç kez herşeyi itiraf edecek şansım oldu ama gururum galiba engel oldu benden soğumasından korktum. Bu yalanlar ilişkiyi etkileyecek geçmişimi saklamak adına söylenen yalanlar değildi. Yaşadığım yeri ailemdekilerin isimlerini mesleğimi vs. farklı tanıtmıştım. Ailemden sadece kardeşime ve anneme ondan bahsedebildim çünkü yalanlarım orada da karşıma çıkıyordu.Diğer yandan ailem aile yakınlarım sürekli evlenmem için adaylar çıkarıyordu. Babam durumu bilmediği için ona açıklayamıyordum kimse ile görüşmeden hayır diyerek kestirip atıyordum. Çok çaresizdim... 3 yıl sonra artık bu duruma dayanamamaya başladım ailesi ailemle tanışmaya gelecekti 2 ay sonra her şey ortaya çıkacaktı ve bu rezilliği kaldıramazdım. Kolay yolu seçtim biraz arayı soğuttum sebepsiz kavgalar çıkardım ve en sonunda da ayrılmak istediğimi söyledim. Buna bir anlam veremediğini söyledi ama ayrılmamak için ısrar da etmedi.
Asıl acı bu kısımdan sonra başladı. 8 ay ayrı kaldık. 8 ay boyunca unutamadım pişmanlığımın tarifi yoktu. Ve büyük bir hata yaptım ısrarla beni istemeye gelenlerden birini kabul ettim..Nasıl olsa o olmayacak, kim olduğunun anlamı yok bu şekilde yaşamaya alışırım diye düşündüm.. 2 ay önce beni aradı her şeyi bildiğini söyledi bütün yalanlarımı ortaya çıkardığını söyledi. Diğer yalanlarımı neler olduğunu sordu." Seni utandırmak veya suçlamak için değil bu yalanlarla bu ilişkiyi keşke harcamasaydın bana söyleseydin demek için aradım" dedi.Sana yalanlarından daha fazla benimle yüzleşme cesaretin olmadığı için kızgınım dedi. Ve bunun üstesinden gelebileceğimizi söyledi. Affedilmiştim.Çok mutluydum..Ama artık ben başkası ile nişanlıydım!!!..Bunu kendisine söylediğimde yıkıldı..Neden nişanlandığımı anlattım.Sadece kendini cezalandırmıyorsun dedi..nişanı atmaya çalışacağımı söyledim..Bu nişanın kendisi için de herkes için de hükümsüz olduğunu, hatalar ne kadar büyük olursa olsun bu bedelin bizim için ağır olduğunu söyledi.
Ama nişanı atamıyorum kardeşim bütün hikayeyi biliyor ama destek olmuyor.Babamla konuşamıyorum. zorla nişanlandırmadılar.Durumu açık açık anlatamam onlara.Karşı tarafın issteklerini sürekli geçiştiriyorum. Telefonlara çıkmıyorum.Çıksam da çok kısa konuşuyorum.Hiçbir hazırlık içinde değilim. Karşı taraf hiçbirşey yokmuş gibi davranıyor..Normalde tepki vermeleri gereken durumları alttan alıyorlar. Aileme acele ettim galiba dedim nabız yoklamak için..Ev ayaklandı.Karşı tarafa söyleyip nişanı atarsam ailemle aram çok kötü olacak.Bırakıp gitsem daha da kötü. Zaten o da bu şekilde doğru olmayacağını söylüyor. Düğüne 43 gün kaldı..43 gün sonra hiçbirşeyin dönüşü olmayacak..Siz olsaydınız nasıl bir çözüm üretirdiniz bu şartlarda.
3 yıl önce internette tanıştığım birine durumun ne kadar ilerleyeceğini düşünmediğimden bazı yalanlar söyledim. Kendimi olduğumdan farklı gösterdim. Bunu neden yaptığımı bile hatırlamıyorum belki de savunma hissiydi. Zamanla bu insanı çok sevdim benim yalanlarım dışında herşey yolundaydı. Ailesi ile de tanıştırdı beni. Ancak o küçük yalanlar içten içe beni kemiriyordu. Zaman geçtikçe de bunu itiraf etmek daha da zorlaşıyordu. Diğer yandan da yalanlar yalanları doğurmaya başlamıştı.Bir kaç kez herşeyi itiraf edecek şansım oldu ama gururum galiba engel oldu benden soğumasından korktum. Bu yalanlar ilişkiyi etkileyecek geçmişimi saklamak adına söylenen yalanlar değildi. Yaşadığım yeri ailemdekilerin isimlerini mesleğimi vs. farklı tanıtmıştım. Ailemden sadece kardeşime ve anneme ondan bahsedebildim çünkü yalanlarım orada da karşıma çıkıyordu.Diğer yandan ailem aile yakınlarım sürekli evlenmem için adaylar çıkarıyordu. Babam durumu bilmediği için ona açıklayamıyordum kimse ile görüşmeden hayır diyerek kestirip atıyordum. Çok çaresizdim... 3 yıl sonra artık bu duruma dayanamamaya başladım ailesi ailemle tanışmaya gelecekti 2 ay sonra her şey ortaya çıkacaktı ve bu rezilliği kaldıramazdım. Kolay yolu seçtim biraz arayı soğuttum sebepsiz kavgalar çıkardım ve en sonunda da ayrılmak istediğimi söyledim. Buna bir anlam veremediğini söyledi ama ayrılmamak için ısrar da etmedi.
Asıl acı bu kısımdan sonra başladı. 8 ay ayrı kaldık. 8 ay boyunca unutamadım pişmanlığımın tarifi yoktu. Ve büyük bir hata yaptım ısrarla beni istemeye gelenlerden birini kabul ettim..Nasıl olsa o olmayacak, kim olduğunun anlamı yok bu şekilde yaşamaya alışırım diye düşündüm.. 2 ay önce beni aradı her şeyi bildiğini söyledi bütün yalanlarımı ortaya çıkardığını söyledi. Diğer yalanlarımı neler olduğunu sordu." Seni utandırmak veya suçlamak için değil bu yalanlarla bu ilişkiyi keşke harcamasaydın bana söyleseydin demek için aradım" dedi.Sana yalanlarından daha fazla benimle yüzleşme cesaretin olmadığı için kızgınım dedi. Ve bunun üstesinden gelebileceğimizi söyledi. Affedilmiştim.Çok mutluydum..Ama artık ben başkası ile nişanlıydım!!!..Bunu kendisine söylediğimde yıkıldı..Neden nişanlandığımı anlattım.Sadece kendini cezalandırmıyorsun dedi..nişanı atmaya çalışacağımı söyledim..Bu nişanın kendisi için de herkes için de hükümsüz olduğunu, hatalar ne kadar büyük olursa olsun bu bedelin bizim için ağır olduğunu söyledi.
Ama nişanı atamıyorum kardeşim bütün hikayeyi biliyor ama destek olmuyor.Babamla konuşamıyorum. zorla nişanlandırmadılar.Durumu açık açık anlatamam onlara.Karşı tarafın issteklerini sürekli geçiştiriyorum. Telefonlara çıkmıyorum.Çıksam da çok kısa konuşuyorum.Hiçbir hazırlık içinde değilim. Karşı taraf hiçbirşey yokmuş gibi davranıyor..Normalde tepki vermeleri gereken durumları alttan alıyorlar. Aileme acele ettim galiba dedim nabız yoklamak için..Ev ayaklandı.Karşı tarafa söyleyip nişanı atarsam ailemle aram çok kötü olacak.Bırakıp gitsem daha da kötü. Zaten o da bu şekilde doğru olmayacağını söylüyor. Düğüne 43 gün kaldı..43 gün sonra hiçbirşeyin dönüşü olmayacak..Siz olsaydınız nasıl bir çözüm üretirdiniz bu şartlarda.