merhaba hanımlar
klasik bir giriş yaparak yıllardır forumu takip ediyorum ama konu açmak bugüne kısmetmiş diyerek başlamak istiyorum.
aslında kendimi iyi ifade edebilmek için her şeyi en başından yazmam lazım ama yazarak bitiremeyeceğim, anlatamayacağım kadar uzun belki de yaşadıklarım.
ama kısaca her insanın hayatında çok zor zamanlar geçirdiği, çok acılar çektiği, büyük sınavlar verdiği dönemler vardır. genellikle bu dönemler farklı farklı dilimlerde yaşanır. ama ben bunların hepsini aynı dönemde ve bu zor zamanların, acıların hiç bitmediği ardı ardına geldiği dönemler yaşıyorum 3 yıldır. hayattan, yaşamaktan, insanlardan kısacası her şeyden soğumuş durumdayım. mesela birinin sevdiklerini sonsuza kadar kaybetmesi, ihanet, iflas, ölüm acısı, işsizlik bunlardan sadece birini yoğun bir şekilde yaşamak bir kişinin uzun süre hayata küsmesine sebeptir değil mi ? ben bunların hepsini ve daha fazlasını aynı anda hiç ara verilmeksizin yaşadım, yaşıyorum.
3 yıldır hayattan kendimi soyutladım, her şeyden uzaklaştım. bu halimden depresyondan çıkamıyorum. ama hayat her şeye rağmen devam ediyor ben her ne kadar kabul edemesem de. bütün bu acılarımın ardından artık hayata tutunmak istiyorum. ama bunu başaramıyorum.
ve bir yerlerden başlamak zorunda olduğumu biliyorum ve bunun en başında iş geldiğini de biliyorum. üniversite mezunuyum ama hiç çalışmadım, tecrübem yok. dediğim gibi 3 yıldır bırakın çalışmayı yaşadığımı bile anlayamıyordum. son zamanlarda iş bakıyorum ancak ne kendime güvenim kalmış ne de hayata atılmaya gücüm. sanki her şeye geç kalmış gibi hissediyorum kendimi. özelde iş bulmam sanki imkansızmış gibi geliyor bir kaç yerle görüştüm ancak sanki 3 yıl önceki ben yokum içimde bir korku bir güvensizlik iş verenlerin yerinde ben olsam zaten kendimi işe almam. kendimdeki o eksikliği görebiliyorum. ben neler yapmalıyım nereden başlamalıyım hiç bilmiyorum.. herkesin derdi kendine ağır herkesin çeşit çeşit dertleri var ama bunca şeyi kaldıramadım,kaldıramıyorum. ama yaşıyorsam, hala nefes alıyorsam bir yerlerden başlamam gerekiyor. iş konusunda kpss düşünüyordum bu olaylar olmadan önce ama sonrasında ders çalışmak bir şeyler başarmak imkansızdı benim için. ama şuan tekrar düşünmeye başladım ama bizde 2 yılda bir yapılıyor yani 2016 da yapılcak ben bu zaman diliminde neler yapabilirim ya da kpss düşünmem saçma mı özelde bir şekilde iş mi bulmalıyım ? şimdiden hepinize teşekkür ediyorum.
klasik bir giriş yaparak yıllardır forumu takip ediyorum ama konu açmak bugüne kısmetmiş diyerek başlamak istiyorum.
aslında kendimi iyi ifade edebilmek için her şeyi en başından yazmam lazım ama yazarak bitiremeyeceğim, anlatamayacağım kadar uzun belki de yaşadıklarım.
ama kısaca her insanın hayatında çok zor zamanlar geçirdiği, çok acılar çektiği, büyük sınavlar verdiği dönemler vardır. genellikle bu dönemler farklı farklı dilimlerde yaşanır. ama ben bunların hepsini aynı dönemde ve bu zor zamanların, acıların hiç bitmediği ardı ardına geldiği dönemler yaşıyorum 3 yıldır. hayattan, yaşamaktan, insanlardan kısacası her şeyden soğumuş durumdayım. mesela birinin sevdiklerini sonsuza kadar kaybetmesi, ihanet, iflas, ölüm acısı, işsizlik bunlardan sadece birini yoğun bir şekilde yaşamak bir kişinin uzun süre hayata küsmesine sebeptir değil mi ? ben bunların hepsini ve daha fazlasını aynı anda hiç ara verilmeksizin yaşadım, yaşıyorum.
3 yıldır hayattan kendimi soyutladım, her şeyden uzaklaştım. bu halimden depresyondan çıkamıyorum. ama hayat her şeye rağmen devam ediyor ben her ne kadar kabul edemesem de. bütün bu acılarımın ardından artık hayata tutunmak istiyorum. ama bunu başaramıyorum.
ve bir yerlerden başlamak zorunda olduğumu biliyorum ve bunun en başında iş geldiğini de biliyorum. üniversite mezunuyum ama hiç çalışmadım, tecrübem yok. dediğim gibi 3 yıldır bırakın çalışmayı yaşadığımı bile anlayamıyordum. son zamanlarda iş bakıyorum ancak ne kendime güvenim kalmış ne de hayata atılmaya gücüm. sanki her şeye geç kalmış gibi hissediyorum kendimi. özelde iş bulmam sanki imkansızmış gibi geliyor bir kaç yerle görüştüm ancak sanki 3 yıl önceki ben yokum içimde bir korku bir güvensizlik iş verenlerin yerinde ben olsam zaten kendimi işe almam. kendimdeki o eksikliği görebiliyorum. ben neler yapmalıyım nereden başlamalıyım hiç bilmiyorum.. herkesin derdi kendine ağır herkesin çeşit çeşit dertleri var ama bunca şeyi kaldıramadım,kaldıramıyorum. ama yaşıyorsam, hala nefes alıyorsam bir yerlerden başlamam gerekiyor. iş konusunda kpss düşünüyordum bu olaylar olmadan önce ama sonrasında ders çalışmak bir şeyler başarmak imkansızdı benim için. ama şuan tekrar düşünmeye başladım ama bizde 2 yılda bir yapılıyor yani 2016 da yapılcak ben bu zaman diliminde neler yapabilirim ya da kpss düşünmem saçma mı özelde bir şekilde iş mi bulmalıyım ? şimdiden hepinize teşekkür ediyorum.
ben bu kadar ayrıntıya girerek yazamadım yaşadıklarımı çünkü içimde yaşadıklarımı yazıya dökmek bile canımı ne kadar yakıyor siz çok iyi anlayabiliyorsunuzdur. ölüm acısı, iyi niyetin ardından atılan kazıklar ve bütün bunlar her şey her şey aynı. ben hala hiçbir şeyi atlatabilmiş değilim insanlardan, arkadaşlarımdan herkesten uzaklaştım kaçıyorum. ve hayattan korkuyorum artık. mutlu günlerimi sevdiklerimi benden çaldığı içinde ne hayata ne de başka birine güvenim kalmadı. 3 yıldır bir boşluk içinde her şeyi kendi kendime içimde yaşıyorum. bir yerlerden tutunmak istiyorum ama başaramıyorum
