tekrardan merhabalar.
sürekli konu hakkında yazıyorum, kafanızı şişiriyorum ama içim içimi yiyor. sürekli bunu düşünüyorum. fikrinizi almak istiyorum gene.
eşimle konuştum en sonunda. ona evimizde biraz yalnız kalmak istediğimi söyledim kısaca. oda çok anlayışlı davrandı. babama ihtiyacım var, oda bizi rahatsız etmemek için odasından çıkmıyor bak dedi. ben bastırınca, gönderemem şuan bana çok lazım dedi. bende sustum. ama nedenini açıklayamayacağım şekilde içim rahatlamıştı. en azından rahatsızlığımı belirttim, müsait bi zamanda eşim bu işin çaresine bakacak diye.
neyse bunun üzerinden 1 hafta geçti ki kayınpederim hala bizde kalıyor. ama ailesini özlediğinden kendi evine gideceğini söyledi bana. bende temelli gideceğini düşünüyordum tabii. ama ne kayınpederimi ne de eşimi kırmak istemediğimden temelli mi gidecek yoksa ziyarete mi diye soramadım. dün akşam dayanamayıp ne zaman gideceksin baba dedim. oda işlerimiz daha bitmedi, işyeri çok dağınık bitince gidicem dedi. eşyalarını hazırlıyım diye soruyorum dedim. mavi pantolonumla gri ceketimi giyer giderim dedi. yani diğer eşyaları burda kalacak, yani geri dönecek..
ardından akşam üzeri görümcemle görüştüm telde. o evime henüz hiç gelmedi. oda iyi biridir aslında. ama oda yazın 2-3 ay gelip kalacağını söyledi. yani yazında evin trafiği kalabalık olacak.
bunalmış hissediyorum kendimi. sizce yeter mi bu kadar kafaya takmak? bunlar normal şeyler mi?
dün gece eşimle tekrar konuşacaktım, baban dönecek mi dönmesin diye ama artık kırılacağını düşünüyorum.
ne yapmalıyım bu kadar gelen giden normal mi :S ???
uzakta oturup daha kendi kabuğumuzda yaşar, daha güzel bi aile oluruz sanmıştım ama nasıl da yanılmışım. en azından yakın olsaydık akşamları evlerine dönerlerdi. şimdi uzun uzun kalmalar vs.. offf.
eşimde bütün bu hislerimin (babasıyla ilgili olanların) hamilelikle alakalı olduğunu söylüyor.