selamlar,
icimi dökmeye cok ihtiyacim var, iyiki bu site var. umarim banada yardimci olabilirsiniz. ben 27 yasindayim ve almanyada yasiyorum. 2. evligim. 1. evliligimde yasimin kücük olmasi nedeniyle hep annemin sözünü dinledim ve yanlis yönlendirildim ve bitti. 2. evligimin böyle olmamasi icin bastan beri aileleri karistirmiyorum islerimize. annem hakimiyet onda olmasini ister hep, hala abim ve yengemlerler ayni evde yasiyorlar, onlari o yönlendiriyor. ben uzaga tasindim ve uzakta oldugumdan cok rahatim. esimle ikimiz calisiyoruz ve cok yoruluyorum. Öglen molalarinda aileme gidiyorum, zaten 30 dak. vaktim var, eve gitsem kimse yok. orda en azindan yemek yiyip dinlenebiliyorum. gecen hafta ögrendim hamileyim ve ailelere söyledik. o günden beri kayinvalidem hep durumu sorar, arar, canin birsey cekerse söyle saat kac olursa olsun, sana gönderiyim der. ama annemden cit yok. anneme bebek icin örgü yap dedim, bir taneden fazla yapmam dedi. yani sevincimi kursagimda birakiyor. hic ilgi yok. zaten öncededen hic ilgi göstermedi onu 1. evliligimde sucladigim icin. ama o günler geride kaldi. cok üzülüyorum. kaynanamdam gördügüm ilgiyi sicakligi kendi öz annemde bulamiyorum. bu cok üzüyor beni aglamaktan gözlerimde ekzeme oldu bile. üzülmiyim diyorum, annemin huyu diyorum, soguktur diyorum ama esimin ailesinden gördügüm ilgi ve alakayi görünce insan ister istemez üzülüyor. Ablam calismiyor ve aileme cok yakinda oturuyor ve hergün onlarda. ona sepet sepet yemek gidiyor görüyorum, calisan benim, hamile olan benim bana bir sey yok. bu normal degil gibi? acaba diyorum ben övey miyim? hasta oldugumda hic aramaz, sormaz, güler yüz hic göstermez. Annemde cok seyler cekti biliyorum, ama benim sucum ne? haftada belirli günler hala bu yasta ise gidiyor, ve yüzü bes karis. durumlari cok iyi? niye??? yazik degilmi bize? ben para pul istemiyorum annemden, sadece bana sicak bir anne gibi davransin, bu cok mu??? babam olmasa galiba o eve ayak basmam, sirf babam ben geldigimde hal hatrimi sorar, ve bebek icin en cok o sevindi ve cok kiymetli birisi geliyor dedi. o bana yetti. ama insan iste ille anneden bekliyor, bir güzel söz, bir güler yüz... offfffffff offffffffffffffffffffffffff. bana teselli verebilirmisiniz? bu normalmidir? degil tabiiki...
icimi dökmeye cok ihtiyacim var, iyiki bu site var. umarim banada yardimci olabilirsiniz. ben 27 yasindayim ve almanyada yasiyorum. 2. evligim. 1. evliligimde yasimin kücük olmasi nedeniyle hep annemin sözünü dinledim ve yanlis yönlendirildim ve bitti. 2. evligimin böyle olmamasi icin bastan beri aileleri karistirmiyorum islerimize. annem hakimiyet onda olmasini ister hep, hala abim ve yengemlerler ayni evde yasiyorlar, onlari o yönlendiriyor. ben uzaga tasindim ve uzakta oldugumdan cok rahatim. esimle ikimiz calisiyoruz ve cok yoruluyorum. Öglen molalarinda aileme gidiyorum, zaten 30 dak. vaktim var, eve gitsem kimse yok. orda en azindan yemek yiyip dinlenebiliyorum. gecen hafta ögrendim hamileyim ve ailelere söyledik. o günden beri kayinvalidem hep durumu sorar, arar, canin birsey cekerse söyle saat kac olursa olsun, sana gönderiyim der. ama annemden cit yok. anneme bebek icin örgü yap dedim, bir taneden fazla yapmam dedi. yani sevincimi kursagimda birakiyor. hic ilgi yok. zaten öncededen hic ilgi göstermedi onu 1. evliligimde sucladigim icin. ama o günler geride kaldi. cok üzülüyorum. kaynanamdam gördügüm ilgiyi sicakligi kendi öz annemde bulamiyorum. bu cok üzüyor beni aglamaktan gözlerimde ekzeme oldu bile. üzülmiyim diyorum, annemin huyu diyorum, soguktur diyorum ama esimin ailesinden gördügüm ilgi ve alakayi görünce insan ister istemez üzülüyor. Ablam calismiyor ve aileme cok yakinda oturuyor ve hergün onlarda. ona sepet sepet yemek gidiyor görüyorum, calisan benim, hamile olan benim bana bir sey yok. bu normal degil gibi? acaba diyorum ben övey miyim? hasta oldugumda hic aramaz, sormaz, güler yüz hic göstermez. Annemde cok seyler cekti biliyorum, ama benim sucum ne? haftada belirli günler hala bu yasta ise gidiyor, ve yüzü bes karis. durumlari cok iyi? niye??? yazik degilmi bize? ben para pul istemiyorum annemden, sadece bana sicak bir anne gibi davransin, bu cok mu??? babam olmasa galiba o eve ayak basmam, sirf babam ben geldigimde hal hatrimi sorar, ve bebek icin en cok o sevindi ve cok kiymetli birisi geliyor dedi. o bana yetti. ama insan iste ille anneden bekliyor, bir güzel söz, bir güler yüz... offfffffff offffffffffffffffffffffffff. bana teselli verebilirmisiniz? bu normalmidir? degil tabiiki...