- 30 Ağustos 2017
- 888
- 533
- 103
5 yıllık evliliğimiz boyunca sağolsun eşim beni kendine benzetti. Baktım o bana benzemiyor ben ona benzeyim dedim. Örnek verecek olursam eşim kendi ailesinin yanında beni görmezden gelir. Nedenini sorduğumda “burda olmayı içten içe istemediğini düşündüğümden muhattap olmamaya çalışıyorum” “napıyım yüzün asıktı bulaşmak istemedim” gibi kırıcı ve gerçek dışı şeyler söyler. Ben de o bizimkilerin yanına geldiğinde aksine ona daha ilgili devranırım ki yabancılık çekmesin sevsin isterim.ailemle birlikte olmaktan mutlu olsun isterim ama onun umrunda değil,ben orda olayım da ister mutlu ister mutsuz fark etmiyor ona. Ben iyiysem iyi ben kötüysem çok daha beter kötü. Bazen diyorum sen sen olarak kal boş ver ona benzeme,bazen de yediremeyorum yaptıklarını aynılarını yapmak ödeşmek istiyorum. Ona benzesem aynı evin içinde birbiriyle hiç konuşmayan iki yabancı olarak yaşar ğideriz herhalde ama sürekli çabalayan olmak da çok yıpratıcı,gerçekten ne yapacağımı şaşırmış durumdayım
