- 25 Ocak 2016
- 1
- 0
- 1
- 44
- Konu Sahibi pisipisidir
-
- #1
Öncelikle herkese merhaba,
Ben 6,5 senelik evli, 2 yaşında bebeği olan çalışan bir bayanım. Çok şükür huzurlu bir yuvam var. Ama benim de bir derdim var tabi nice dertlerin yanında dert sayılır mı bilemem. Derdim kendi ailem. Çok sorunlu bir aileden geliyorum, boşanmış ve babası vefat etmiş bir aile.Konum ise şu,annemin davranışları gözüme batmaya başladı.Eşimin ailesine bakınca benim ailem de eksikler olduğunu gördüm açıkcası. Annem sürekli bir şeylerden dert yanıyor, ne zaman görüşsek genelde negatif, anlıyorum, empati kurmaya çalışıyorum,yaşadıklarndan diyorum misal kardeşim 30 yaşında ve hala bunalım, hala çalışmıyor sürekli ona üzülüyor dert yanıyor, haklı tabi rabbim kimseyi evladıyla sınamasın ben de üzülüyorum çok ama bir yere kadar çünkü benim de bir yuvam var.onların negatifliği bana ister istemez yansıyor dolayısyla da eşime, kızıma. Eşimle de bu konuyu sık sık konuşuyoruz o da annemin hareketlerinden rahatsız. O aslında benim üzülmeme üzülüyor biliyorum, bazen geceleri neden ailem böyle diye ağlıyorum. Şimdi de bu aralar Fransa'ya gitme hevesi sardı annemi. Fransa nerden çıktı diyeceksiniz, orda yaşayıp evlenince Türkiye'ye dönmüş, şimdi bir aile merasimi sebebiyle gitmek istiyor ama ev kredi borcu var onu ödüyor, uçak biletini dedem alacakmış, sanırım benim de pasaport ve vize parasını karşılama mı istiyor.açıkça demedi ama laf soktu bikere hiçbiyere gidemiyorum deden de olmasa diye. Kızlar çok uzattım biliyorum ama işin özeti şu bana halimi hatrımı doğru düzgün sormadan ki iki kişi çalışıp ev kredisi ödüyoruz, keyfi olarak borcu varken fransayı çıkardı ve para beklentisi içinde. Ama bu bana suanda mantıksız ve müsrifçe geliyor.aslında derdim o da değil annemin yaşına göre davranmayışı, boş konuşmaları, mantıksız davranışları.parayı bişekildr karşılarım yeterki m Yoksa Annemdir canım feda ama bu durumda ne yapmalıyım? Çok mu abartıyorum?
Ben 6,5 senelik evli, 2 yaşında bebeği olan çalışan bir bayanım. Çok şükür huzurlu bir yuvam var. Ama benim de bir derdim var tabi nice dertlerin yanında dert sayılır mı bilemem. Derdim kendi ailem. Çok sorunlu bir aileden geliyorum, boşanmış ve babası vefat etmiş bir aile.Konum ise şu,annemin davranışları gözüme batmaya başladı.Eşimin ailesine bakınca benim ailem de eksikler olduğunu gördüm açıkcası. Annem sürekli bir şeylerden dert yanıyor, ne zaman görüşsek genelde negatif, anlıyorum, empati kurmaya çalışıyorum,yaşadıklarndan diyorum misal kardeşim 30 yaşında ve hala bunalım, hala çalışmıyor sürekli ona üzülüyor dert yanıyor, haklı tabi rabbim kimseyi evladıyla sınamasın ben de üzülüyorum çok ama bir yere kadar çünkü benim de bir yuvam var.onların negatifliği bana ister istemez yansıyor dolayısyla da eşime, kızıma. Eşimle de bu konuyu sık sık konuşuyoruz o da annemin hareketlerinden rahatsız. O aslında benim üzülmeme üzülüyor biliyorum, bazen geceleri neden ailem böyle diye ağlıyorum. Şimdi de bu aralar Fransa'ya gitme hevesi sardı annemi. Fransa nerden çıktı diyeceksiniz, orda yaşayıp evlenince Türkiye'ye dönmüş, şimdi bir aile merasimi sebebiyle gitmek istiyor ama ev kredi borcu var onu ödüyor, uçak biletini dedem alacakmış, sanırım benim de pasaport ve vize parasını karşılama mı istiyor.açıkça demedi ama laf soktu bikere hiçbiyere gidemiyorum deden de olmasa diye. Kızlar çok uzattım biliyorum ama işin özeti şu bana halimi hatrımı doğru düzgün sormadan ki iki kişi çalışıp ev kredisi ödüyoruz, keyfi olarak borcu varken fransayı çıkardı ve para beklentisi içinde. Ama bu bana suanda mantıksız ve müsrifçe geliyor.aslında derdim o da değil annemin yaşına göre davranmayışı, boş konuşmaları, mantıksız davranışları.parayı bişekildr karşılarım yeterki m Yoksa Annemdir canım feda ama bu durumda ne yapmalıyım? Çok mu abartıyorum?