6 senelik bir ilişki.. bu ilişkide inişler çıkışlar.. ayrılıklar birleşmeler.. ama hep birbirimizden uzak şehirlerrde yürüdü bu ilişki..
isteme tarihi belli oldu.. derken zamanın geçmesini bekliyorduk sadece. ta ki bir gün sevgilimin facebookuna girip bir iş arkadaşına yazdığı yazıyı görene dek.. özlemekten bahsediyor bunu yazarken bile şu anda çok kötü hissediyorum kendimi
bunu söyledim bitti herşey dedim. öyle bir yerdeydim ki sıkışmış kalmıştım.. ailem artık biliyordu istemeye geleceklerdi! yok desem bizimkiler altını eşecek söylemek zorunda kalacaktım.. diğer taratan o benim ilk sevdiğim ilk çıktığım ve babam da dahil olmak üzere tek güvendiğim adamdı! bana bunu nasıl yapmıştı? elbette aradı öyle bişey düşündüğümden yazmadım çok yakındık ama tek sevdiğim aşık olduğum kişi sensin dedi. bi açıklama yapamıyorum yazdıklarıma ne düşünüyorsan haklısın ama yemin ederim bi tek seni seviyorum kaybetmek istemiyorum dedi bana.. daha önceden benim için yaptığı fedakarlıklar vardı herşeyi düşündüm.. ona yine inanmak istedim
önce nişan oldu. nişan olurken bile aileler karışırsa istekler farklı olursa ha öncesinde de babam vermekte gönülsüzdü vermezse korkusu.. çok şükür bir problem çıkmadan hallettik. mutluyduk. benim isteğim üzerine şehir de değiştirdik.
derken evlendik.. ve hemen hamile kaldım.. benim için çok çok çok erken olmuştu anne olmak ve ben! daha ben hazır değildim ama şükür dedim anne olmak isteyen bunca kişi varken Rabbim bana verdi. alışmaya çalıştım alıştım da ona bişey olacak diye şimdi korkuyorum şimdi ise kendimi çok mutsuz hissediyorum. işyerindeki bir kızı sevmiyorum ama sürekli eleman değiştirildiği için eşime en yakın en uzun süredir tanıdığı kişi o.. sevmediğimi söyledim ona göre davranmaya çalışıyor elbette ama bende boş durmuyorum sğreyorum eşime laf çarpmalar şakada olsa kızdığımı beli etmenin yolları.. eski olayın üzerimden atamıyorum ona koşulsuz güvenmek inanmak istiyorum ama olmuyor.. tüm bunlarda hamileliğin etkisi de var elbette ama sevmiyorum işte diyorum napayım??
bu konular yüzünden yıprandığımı düşünüyorum en son da sorumsuz davranışlar yüzünden işten geç çıkmak zorunda kaldı aradı böyle böyle dedi anlayışla tamam dedim bana gülme yaa napayım falan dedi biraz tutuşmuş açıkçası kızacağımı düşünerek kim var dediğimde o kişi ve bir çalışan daha var istersen tlfna diğer kişyi vereyim dedi.. bende kızdım ne gerek var buna diye ve geldiğinde konuşmadım o da bana bir açıklama yapma gereği bile duymadı. gece onuşmadan yattım beni öptü ve yattı. sabah işe giderken hep öper giderdi öpmedi.. 3 gündür de gerekli zamanlarda konuşuyoruz yemek hazır bişey lazım mı ekmek var mı vs gibi. soğukluk var..
isteme tarihi belli oldu.. derken zamanın geçmesini bekliyorduk sadece. ta ki bir gün sevgilimin facebookuna girip bir iş arkadaşına yazdığı yazıyı görene dek.. özlemekten bahsediyor bunu yazarken bile şu anda çok kötü hissediyorum kendimi
bunu söyledim bitti herşey dedim. öyle bir yerdeydim ki sıkışmış kalmıştım.. ailem artık biliyordu istemeye geleceklerdi! yok desem bizimkiler altını eşecek söylemek zorunda kalacaktım.. diğer taratan o benim ilk sevdiğim ilk çıktığım ve babam da dahil olmak üzere tek güvendiğim adamdı! bana bunu nasıl yapmıştı? elbette aradı öyle bişey düşündüğümden yazmadım çok yakındık ama tek sevdiğim aşık olduğum kişi sensin dedi. bi açıklama yapamıyorum yazdıklarıma ne düşünüyorsan haklısın ama yemin ederim bi tek seni seviyorum kaybetmek istemiyorum dedi bana.. daha önceden benim için yaptığı fedakarlıklar vardı herşeyi düşündüm.. ona yine inanmak istedim
önce nişan oldu. nişan olurken bile aileler karışırsa istekler farklı olursa ha öncesinde de babam vermekte gönülsüzdü vermezse korkusu.. çok şükür bir problem çıkmadan hallettik. mutluyduk. benim isteğim üzerine şehir de değiştirdik.
derken evlendik.. ve hemen hamile kaldım.. benim için çok çok çok erken olmuştu anne olmak ve ben! daha ben hazır değildim ama şükür dedim anne olmak isteyen bunca kişi varken Rabbim bana verdi. alışmaya çalıştım alıştım da ona bişey olacak diye şimdi korkuyorum
şimdi ise kendimi çok mutsuz hissediyorum. işyerindeki bir kızı sevmiyorum ama sürekli eleman değiştirildiği için eşime en yakın en uzun süredir tanıdığı kişi o.. sevmediğimi söyledim ona göre davranmaya çalışıyor elbette ama bende boş durmuyorum sğreyorum eşime laf çarpmalar şakada olsa kızdığımı beli etmenin yolları.. eski olayın üzerimden atamıyorum ona koşulsuz güvenmek inanmak istiyorum ama olmuyor.. tüm bunlarda hamileliğin etkisi de var elbette ama sevmiyorum işte diyorum napayım??bu konular yüzünden yıprandığımı düşünüyorum en son da sorumsuz davranışlar yüzünden işten geç çıkmak zorunda kaldı aradı böyle böyle dedi anlayışla tamam dedim bana gülme yaa napayım falan dedi biraz tutuşmuş açıkçası kızacağımı düşünerek kim var dediğimde o kişi ve bir çalışan daha var istersen tlfna diğer kişyi vereyim dedi.. bende kızdım ne gerek var buna diye ve geldiğinde konuşmadım o da bana bir açıklama yapma gereği bile duymadı. gece onuşmadan yattım beni öptü ve yattı. sabah işe giderken hep öper giderdi öpmedi.. 3 gündür de gerekli zamanlarda konuşuyoruz yemek hazır bişey lazım mı ekmek var mı vs gibi. soğukluk var..
