- 21 Şubat 2009
- 7.437
- 987
- 363
Herkese merhaba,
Sanırım bu konuyu içimi dökmek için yazıyorum. konuya nasıl gireceğimi de tam bilemiyorum aslında.
Yaklaşık 7 ay önce nişanlandım. Ben 28, nişanlım 30 yaşında. Babam bu ilişkiyi asla kabullenemedi. Neden kabullenemediğini sorduğumda asla elle tutulur bir cevap veremedi. Saçmaladı. Tanıdık olsaydı dedi. Okuldan bulsaydın dedi. Bizi bir arkadaşım tanıştırdı bu arada. 7 yıldır birlikteyiz. İkimizin de düzgün meslekleri var. Ben babamı ikna etmek için 1 sene bekledim. Onu anlamaya, her ne kadar zor olsa da anlatmaya çalıştım ama asla anlamadı.
Öfke problemi olan bir adam babam. Dışarıdan bakıldığında inanılmaz iyi, yardımsever bir insandır. Kız isteme olayından başlarsak her şeyi burnumdan getirdi. Misafirlere yapılan yemeklere bile karışıp yaptığımız her hazırlık için kızdı. Asla kayınvalidem ve kayınpederimle tek kelime etmedi. Yabancı gibi oturdu köşede tek kelime etmedi. Akşamına olay çıkardı, evde kavga gürültü koptu. Nişanda deseniz yine aynı şekilde bir yabancı gibi oturdu köşede. Asla bana tek bir yardımı olmadı ne maddi ne manevi. İhtiyacın var mı diye sormadı bile. Kendini maddi açıdan inanılmaz eksik hissediyor farkındayım. Ona ihtiyacım var dememem bile zoruna gidiyor.
En son olaya gelirsek benim nikahım yaklaştıkça inanılmaz aksileşti. En son kız kardeşimle tartıştı. Sen artık işe gitmeyeceksin elin ekmek tutunca değiştin dedi. Çalışmaya devam edeceksen defolup gideceksin bu evden dedi. Daha önce de kardeşimi evden kovmuştu ve zorla ikna etmiştim. Ama artık gücüm yetmiyor olanlara ne yapacağım bilemiyorum. O kadar sevgisiz bir baba ki... Her mutlu günümü burnumdan getirdi. Sırf olay çıkarmasın daha fazla diye kına gecesi ve düğün bile yapmıyorum. Nikah yapmak istiyorum sadece. Ama kardeşime çok üzülüyorum. Küçük değil 25 yaşında ama onun için endişeleniyorum.
Annemi sorarsanız artık karşısında ezilmiş. Sesini çıkaramıyor ağlıyor sadece. Asla karşı koyamıyor. Ben ne yapacağımı şaşırdım artık...
Sanırım bu konuyu içimi dökmek için yazıyorum. konuya nasıl gireceğimi de tam bilemiyorum aslında.
Yaklaşık 7 ay önce nişanlandım. Ben 28, nişanlım 30 yaşında. Babam bu ilişkiyi asla kabullenemedi. Neden kabullenemediğini sorduğumda asla elle tutulur bir cevap veremedi. Saçmaladı. Tanıdık olsaydı dedi. Okuldan bulsaydın dedi. Bizi bir arkadaşım tanıştırdı bu arada. 7 yıldır birlikteyiz. İkimizin de düzgün meslekleri var. Ben babamı ikna etmek için 1 sene bekledim. Onu anlamaya, her ne kadar zor olsa da anlatmaya çalıştım ama asla anlamadı.
Öfke problemi olan bir adam babam. Dışarıdan bakıldığında inanılmaz iyi, yardımsever bir insandır. Kız isteme olayından başlarsak her şeyi burnumdan getirdi. Misafirlere yapılan yemeklere bile karışıp yaptığımız her hazırlık için kızdı. Asla kayınvalidem ve kayınpederimle tek kelime etmedi. Yabancı gibi oturdu köşede tek kelime etmedi. Akşamına olay çıkardı, evde kavga gürültü koptu. Nişanda deseniz yine aynı şekilde bir yabancı gibi oturdu köşede. Asla bana tek bir yardımı olmadı ne maddi ne manevi. İhtiyacın var mı diye sormadı bile. Kendini maddi açıdan inanılmaz eksik hissediyor farkındayım. Ona ihtiyacım var dememem bile zoruna gidiyor.
En son olaya gelirsek benim nikahım yaklaştıkça inanılmaz aksileşti. En son kız kardeşimle tartıştı. Sen artık işe gitmeyeceksin elin ekmek tutunca değiştin dedi. Çalışmaya devam edeceksen defolup gideceksin bu evden dedi. Daha önce de kardeşimi evden kovmuştu ve zorla ikna etmiştim. Ama artık gücüm yetmiyor olanlara ne yapacağım bilemiyorum. O kadar sevgisiz bir baba ki... Her mutlu günümü burnumdan getirdi. Sırf olay çıkarmasın daha fazla diye kına gecesi ve düğün bile yapmıyorum. Nikah yapmak istiyorum sadece. Ama kardeşime çok üzülüyorum. Küçük değil 25 yaşında ama onun için endişeleniyorum.
Annemi sorarsanız artık karşısında ezilmiş. Sesini çıkaramıyor ağlıyor sadece. Asla karşı koyamıyor. Ben ne yapacağımı şaşırdım artık...
Allah yardimciniz olsun
