Kızlar az evvel evin kapı zili 30. kez çaldı.
Yine bir öğrencimdi tabi.
Küçük bir yer, dönüş yolunda beni görüp evimi öğrendiler.
Bir gün ikisi anlaşıp gelmiş, kapıyı açtım güzel karşıladım ilk diye.
Bir kez yine aralarında biz öğretmenin evine gittik deyince diğerleri birlikte de gidelim.
Beni de götür falan diye konuşuyorlardı :)
Başta bu durum çocukça ve sevimli bile geldi ama bugün yine bu öğrencim ben annemden izin alıp sizin eve gelcem dedi. Bir de bu en yaramazlardan okul yetmiyor dışında da gösterecek kendini :)
Hayır git derslerini yap ben evde olmam zaten dedim.
Ama dinlememiş gelmiş. Üstüne inatla abartmıyorum kapıyı ısrarla yumrukladı.
Küçücük boyu ile zile de uzanmayı başardı. 30 kez çaldı.
Açmadım, inat ettim.
Ve istemiyorum eminim.
Böyle şeyleri istemiyorum.
Açık açık gelmeyin de denmez biliyorum.
Çocuk kalbi kırmak istemem.
Velilerim de bir değişik saygısız, rahat ve bilmişler.
Sevmedim.
Nasıl denir sizce?
İşimde hiç huzurum yok..