Bir Film vardı "Hachiko bir köpeğin Hikayesi"diye sahibi her sabah metroyla işe gidiyordu ve o köpek her sabah metroya bırakıp akşamda çıkış saatinde orada oluyordu. Sonra bir gün adam üniversitede kalp krizi geçirip öldü,gelmedi işten ve o köpek tam 9 yıl metroda bekledi. 11 yaşındada o istasyonda öldü. Japonyada heykeli var diye biliyorum Hachiko'nun.
Hayvanlar sadıktır,ciddi anlamda bağlanıyorlar sahiplerine bu sebeple pet shoplardan bir anlık hevesle hayvan alınmasina karşiyım. Sonra o hayvana bakamamak,üşenmek,pisletti evimi vb bahanelerle sokağa terketmek,o hayvanı öldürmektir. Bakın şahsen arabamda her daim kuru mama bulundururum,plastik tabak,su ve sokaktaki hayvanlara veririm,yürüyüşte,parkta gezerken gördüğüm ama evde onun sorumluluğunu alamam,kendimi biliyorum,apartman dairesinde doğru gelmiyor bana. İlerde bahçeli bir evim olursa alabilirim köpek,güzel bir klübesi olur,gezebileceği bir bahçe ama bu şartlarda benim için imkansız. Keşke herkes kendinin bilincinde olsa,bir heves hayvan edinmese. Sonuçta onlarında duyguları var,onlarda sizi seviyorlar,size alışıyorlar,sonra sokağa salınca yada bir başkasina verince üzülüyorlar emin olun.
Sahiplendirmek ,sahiplendirmeye çalışmak sokağa atmaya nazaran daha düzgün bir davranış geliyor bana. En azından sokakta yaşamını sürdüremeyeceğinin bilincinde bu sebeple kızamıyorum fazla keyfi sebepler yoksa tabi.