- 5 Şubat 2015
- 8.379
- 24.176
- 398
Yoo hayır, ben sizi suçlar mahiyette yazmamıştım. Sadece kendi duygumu size anlatmaya çalışmıştım. Hani demişsiniz ya insan canını hiçbir şeyle kıyaslayamam, ben de diyorum ki, insan var insan var. Bana köpeğim kadar faydası dokunmayan, beni o kadar sevmeyen insanın ölümüne ben köpeğimin ölümü kadar üzülmem, üzülemem.Ben anlamıyorum konu buraya nasıl geldi.Saygı duyuyorum diyorum sizin için öyle benim için böyle.Niye seviyorsun mu diyorum aaa sevemezsin mi diyorum.
Hiç kimse kusura bakmasın,insan canını hiç birşeyle kıyaslayamam ben.Ömrünü geçirdiğin,beraber ağladığın beraber güldüğün,beraber dertleştiğin,hastalansan sana bakan,hastalansa koştuğun,aynı acılarda aynı acıyı çektiğin,aynı mutluluklarda kalbin birlikte attığı,kardeşin anan baban,EVLADIN dan daha acı daha büyük hiçbirşey ama hiçbirşey olamaz.Hayvanlarla insanlar bu şekilde kıyas edilemez.Ama ben kimsenin acısına senin ki de acımı,bana anlatamazsın demiyorum.Bu arada kimseye birşey anlatma derdim yok.Saygı duyuyorum.Allah kimseye evlat kardeş acısı yaşatmasın.O zaman değil kedi köpek,kendi canının bile kıymeti kalmıyor.Dünya yıkılsa kılın kıpırdamaz.
Aynen, ben kuzenlerimi köpeğimi ve şimdi kedilerimi sevdiğim kadar sevmiyorum. Yapacak bir şey yok. Hem ilk kızım hem de şimdiki kızım da beni kuzenlerimden daha çok düşünüyor. Ben hasta olduğumda oturup başımda ağlıyorlar, gelip benim yanımda uyumak istiyorlar.
Beni uzun süre görmediler mi şebeklik yapıyorlar.
Beni gerçekten seviyorlar, çıkarsızca. Onlara para verebileceğim için değil, gerçekten.
O sevginin ne kadar derin olduğunu yalnızca ben bilebilirim. Bakmayan, aynı evi paylaşmayan sadece tahmin yürütür.
Benim kuzenim hayatımız boyunca babamı dolandırmaya çalıştı, her sözü, her lafı, her davranışı bizim için bir sorundu. Diyorum ya benim için hem ölen kızım, hem de şimdiki kızlarım çok daha değerli.Ben de kuzenimi kedilerim kadar sevmiyorum. Bana gram huzur vermeyen insanlar var ailemde, ki kedimin tırnağı olamazlar.
Güzelim bak,hayvan sevgisinden ziyade,önce karşındaki insanın ne demek istediğini anlaman gerekiyor.Uzun uzun yazmışsın.Saygı duyuyorum dedim ama sen otomatiğe bağlamışsın.Birşeyleri kanıtlamak zorunda değilsin.Ben kayıpları biliyorum. Babamı da erken yaşta kaybettim beni büyüten ananemi de.
Hani aileden birilerinin ölümünü bilen biriyim o acıları da yaşadım. Ona rağmen diyorum işte. Kedi gibi köpek gibi olmuyor. Farklı oluyor.
Ben çok grip olduğumda ateşim çıktığımda gözlerim hep doludur yaş akar. Benim kedi kızım gelir gözyaşımı yalardı boynumda uyurdu. Normalde insanla uyumayı sevmezdi ama kim hastaysa gelirdi başında beklerdi.
Bir tek dili yoktu belki ama endişemi hissederdi Annem bir gece şehirdışından gelecek ben evde yalnızım. Annem telefonunu çaldırmış ulaşamıyorum endişeliyim yani, internetten o araca ulaşma yolunu ararken benim kedim de mırlaya mırlaya üstümde gezinip beni teselli ediyordu resmen.
İnanılmaz derece içgüdüleri yüksektir üzüntüyü anlarlar ve teselli verirler.
Ki bakımı da zor çok emek veriyorsun. Bir dönem hastalandı mesela her yerden kusmuğunu ve kakasını sildim zerre tiksinmedim.
Çok şey yaşanıyor paylaşıyor.
Ondan diyorum.
Bir hayvanla evde bu tip bir iletişim kurmadan anlayamazsınız. Ölüm acılarını yarıştırırsınız. Ben ikisinin de acısını biliyorum ve söylüyorum, evinizden bir can gittiğinde acısı farklı değil aynı. Hem kardeş hem evlat hem dost oluyor o size.
Kırmızıyla boyadığım yerde sana ben de katılıyorum.O konuda sorun yok.Hayvan sevmeyen insan da sevemez.Etrafımda çokta kedi köpek besleyen arkadaşlarım var.Nasıl sevgi duyduklarnını görüyorum.Evlat gibi.Zaten bu konuda benim bi itirazım yok.Ben sadece konu sahibinin sahiplenmeyeceksen alma,evini yaşamını ona göre ayarla (yazı tam böyle değil) gibi düşüncelerine katılmadım.Çünkü gerçekten,hayat bazen seni istemediğin durumlara sokabiliyor.Yoo hayır, ben sizi suçlar mahiyette yazmamıştım. Sadece kendi duygumu size anlatmaya çalışmıştım. Hani demişsiniz ya insan canını hiçbir şeyle kıyaslayamam, ben de diyorum ki, insan var insan var. Bana köpeğim kadar faydası dokunmayan, beni o kadar sevmeyen insanın ölümüne ben köpeğimin ölümü kadar üzülmem, üzülemem.
Elbette evladınızın ölümüne, Allah göstermesin, hiç kimsenin ölümüne üzüldüğünüz gibi üzülemezsiniz. Zaten iç güdüsel olarak evladımızı sevmeye, onu korumaya gerekirse kendi canımızı onun için vermeye odaklanmışız, aksi mümkün değil.
Ama evini hayvanla paylaşan insan için onlar da bir nevi evlat oluyorlar. Elbette çocuklarını kaybetseler üzülecekleri kadar üzülmüyorlardır, belki de üzülen vardır, bilemem.
Ama hani diyorsunuz ya insan canı hiçbir şeyle kıyaslanmaz, şahsen canı bahçemdeki ottan daha değersiz insanlar tanıdım, hayatım boyunca ve o insanlardan çok daha değerli pek çok can, kedi-köpek gördüm, sevdim hayatım boyunca.
Anlatmaya çalıştığım buydu.
Ama elbette ki hepimiz aynı bakacağız diye bir kural yok hayata. Sizin görüşünüzdür, saygım var.
Böyle bir sınıflandırmaya girersek,benim de hayvanlar kadar bile kıymet vermediğim kişiler olabilir.Ben genel anlamda konuşuyorum.Ben de kuzenimi kedilerim kadar sevmiyorum. Bana gram huzur vermeyen insanlar var ailemde, ki kedimin tırnağı olamazlar.
Ama konu sahibinin o lafalarına ben de katılıyorum. Alıştığı ailesi tarafından terk edilmiş bir can görmemiş olmanız çok muhtemel. Yeni ailesiyle (ki bu en iyi ihtimal bir kısmı direk sokağa bırakıyor) iletişimi oturamadığı, enerjisi tutmadığı için intihar eden kedi köpek var, kuş bile var. Yemek yemiyorlar.Kırmızıyla boyadığım yerde sana ben de katılıyorum.O konuda sorun yok.Hayvan sevmeyen insan da sevemez.Etrafımda çokta kedi köpek besleyen arkadaşlarım var.Nasıl sevgi duyduklarnını görüyorum.Evlat gibi.Zaten bu konuda benim bi itirazım yok.Ben sadece konu sahibinin sahiplenmeyeceksen alma,evini yaşamını ona göre ayarla (yazı tam böyle değil) gibi düşüncelerine katılmadım.Çünkü gerçekten,hayat bazen seni istemediğin durumlara sokabiliyor.
Benim kuzenim deli gibi kedi sever.Şu iran kedilerinden vardı onda.Evlendi.Eşini de kediye alıştırdı.Uyuşuk miskin bir kedi.Ama nasıl tatlı.Hepimiz deli oluyoruz kediye.Çok seviyoruz.Kuzenim hamile kaldı.Dedi ki çocuğum da alıştıracağım.Neyse çocuk doğdu.1,5 yıl beraber yaşadılar.Çocukta 1,5 yaşında bir hastalık çıktı.Tedavisi şu su bu su çok yıprandı.Gözü değil kedi,ne eşini ne anne baba kimseyi görmüyordu.Bakamayacağım dedi,kediyede yazık.Çok araştırdı ve emin olduğu bir aileye verdi.Ama konu sahibinin o lafalarına ben de katılıyorum. Alıştığı ailesi tarafından terk edilmiş bir can görmemiş olmanız çok muhtemel. Yeni ailesiyle (ki bu en iyi ihtimal bir kısmı direk sokağa bırakıyor) iletişimi oturamadığı, enerjisi tutmadığı için intihar eden kedi köpek var, kuş bile var. Yemek yemiyorlar.
O yüzden hastalık vs gibi çok ciddi bir durum olmadığı sürece, 15 yıl boyunca taşınabileceğiniz, çocuk sahibi olabileceğiniz gibi durumları da tartarak hayvan sahiplenmek lazım.
Nasıl ki yeni eşiniz çocuğunuzu istemiyor diye çocuğunuzu bırakamayacaksınız, kedi köpek sevmeyen adama kadına da en başta mesafeli durmak lazım.
Çünkü cidden depresyona giriyorlar, mutsuz oluyorlar. Ama evet, her koşulu, durumu kontrol edemeyiz ama taşınmak, çocuk sahibi olmak önceden düşünebileceğimiz şeyler.
Tabii ki bakın bu kuzeninizin örneği ekstrem bir örnek. Örneğin benim arkadaşımın doğrudan kedi alerjisi var. İlaç kar etmiyor.Benim kuzenim deli gibi kedi sever.Şu iran kedilerinden vardı onda.Evlendi.Eşini de kediye alıştırdı.Uyuşuk miskin bir kedi.Ama nasıl tatlı.Hepimiz deli oluyoruz kediye.Çok seviyoruz.Kuzenim hamile kaldı.Dedi ki çocuğum da alıştıracağım.Neyse çocuk doğdu.1,5 yıl beraber yaşadılar.Çocukta 1,5 yaşında bir hastalık çıktı.Tedavisi şu su bu su çok yıprandı.Gözü değil kedi,ne eşini ne anne baba kimseyi görmüyordu.Bakamayacağım dedi,kediyede yazık.Çok araştırdı ve emin olduğu bir aileye verdi.
Buan benzer bir sürü örnek var.Kimisi çocuğun alerjisi vardır verir.Kimisi çocuğu sürekli hayvana zarar veriyordur verir.Kimsi taşınmak aklında yoktur,tayini çıkar,iş değişikliği olur,aileden biri hasta olur onun yakınına gitmek zorunda kalır,kendi hasta olur.
Yani demem o ki,hayatta herşey olabilir.Kimseyi bakmayacaksan almayacaksın diye yargılayamayız.Vermek zorunda kalan insanlardan biri bile o cümleyi okusa,yaralı kalbinde derin yaralar daha açılır.
Bu duruma ben de karşıyım koltuk nedir ki.Koltuğun parçalansa ne olur.Her hayvan besleyen gerçekten hayvansever değildir düşünceme çok iyi örnek bu.Bazısı sırf heves,bazısı görüntü,bazısı moda diye besliyor.Sıkılıyor sonrasında.Tabii ki bakın bu kuzeninizin örneği ekstrem bir örnek. Örneğin benim arkadaşımın doğrudan kedi alerjisi var. İlaç kar etmiyor.
Zaten söylenen şeyler ekstrem durumlar için değil. Sahiplendirme ve yuva arama sayfaları bu sebeple var. Ama insan olan evine yeni koltuk aldı diye kedi sahiplendirmez. Sahiplendirirse ben onun insanlığından şüphe duyarım.
Ben scottish diye kedi alıp veterinere götürüp kırma dedi diye sokağa atan hayvan sevici biliyorum. İşte bu yüzden diyorum, onun bir can olduğunun bilincinde olmayan, depresyona girebilen, mutsuz olma imkanı olan, canı yanan bir canlıyı asla evlerine almasınlar.Bu duruma ben de karşıyım koltuk nedir ki.Koltuğun parçalansa ne olur.Her hayvan besleyen gerçekten hayvansever değildir düşünceme çok iyi örnek bu.Bazısı sırf heves,bazısı görüntü,bazısı moda diye besliyor.Sıkılıyor sonrasında.
Pardon (efendim)
Hayat,sen planlar yaparken,başına gelen şeylerdir.Çocukla hayvan aynı kategoride aynı kıyaslamada yer alamaz bile.
Pardon anlayamadım.Ne diyorsun.Ne hayvanı,ne atarımı,oooo vicdan merhamet insanlık......neyse sen biraz nefes al bi soluklan bu konu başka mecralara doğru yol alıyor.Sen evine aldigin cana bu kadar sorumsuz olacaksan zaten o cocugum degil atarim diyorsan alma ne zorun var? Zorla eline mi tutusturuyorlar hayvani. Evet biraz vicdan, merhamet ve insanlik varsa sıkılırsam, birsey olursa atarim diyerek o hayvani almassiniz.
Pardon anlayamadım.Ne diyorsun.Ne hayvanı,ne atarımı,oooo vicdan merhamet insanlık......neyse sen biraz nefes al bi soluklan bu konu başka mecralara doğru yol alıyor.
Önce insan olmayı öğrenmek gerek,sonra hayvan sevgisinden bahsetmek gerek.Sen önce oku öğren seviyeni koru.Konumdan uzaklaş bence ne hayvaniymiş ne insanligiymis burada fasulyenin faydalarini tartisiyorduk sanki.
Evet canım malesef var öyle tipler.Allah hayvanlarında karşısına merhametli insanlar çıkarsınBen scottish diye kedi alıp veterinere götürüp kırma dedi diye sokağa atan hayvan sevici biliyorum. İşte bu yüzden diyorum, onun bir can olduğunun bilincinde olmayan, depresyona girebilen, mutsuz olma imkanı olan, canı yanan bir canlıyı asla evlerine almasınlar.
Önce insan olmayı öğrenmek gerek,sonra hayvan sevgisinden bahsetmek gerek.Sen önce oku öğren seviyeni koru.
Burda hayvan Sevgisinden ölüpte insanları anlamadan dinleemden kendi yazdığın konuya verilen cevabı idrak edemeden bana ahkam okuma .Daha da alıntılayıp kendince yazdığın konun içine çekme beni.
bAK DİĞER İNSANLARLA DA YAZIŞMIŞIZ BİZ.Ayrı fikirlerde de olsak,seviyeli istişare yapmışız.Hayvanını sokağa at,merhamet v,cdan...NERDEEEN NEREYE TAŞIDIN KONUYU.eTRAFINDA TARTIŞTIĞIN İNSANLARA VERDİĞİN KALIP CEVAPLARINI KENDİNE SAKLA.sen ne anlatıyorsun ne duyuorsun belli değil.Makine gibi ezberlemişsin.
Yazdıklarınızda haklısınız.Artı olarak veterinerimin verdiği bilgiyi paylaşayım sizinle.
Çiftleşme döneminde hiç kedi köpek gördünüz mü bilmiyorum ama hayvanı çok yorar. Ben kedimi bir buçuk yaşında kısırlaştırmıştım onda da doktorum daha da uzatmayın hayvan yoruluyor demişti Bir senede de iki kere girdi o döneme onbeş gün sürdü çocuğum perişan oldu. O kızgınlık dönemi hayvanı çok yoran bir şey. Sesi bağırmaktan kısılır en basiti. Ömrünü kısaltan bir etkende o dönemin hayvanı yormasıdır.
Hadi ben çiftleştirsem en az dört bazen altı yavru olacak yılda iki kere doğurur ben o kadar kediyi nasıl sahiplendireyim sokağa atsam ölür.. Benim kızım sokak kedisiydi. Veterinerim annesinin ölüsünü görüyor avlanayım derken bir çöpte ölmüş. Üç bebek yirmi günlük kalmışlar. Hangi doğal ortam?
Köy fikriniz de çok ütopik üzgünüm ama. Köylüler bir süre sonra civcilerini tavuklarını aç kalıp yemek isteyen bir sürü kediyi istemez. Bir köyde sahipsiz kaç kedi barınabilir ki?
Ayrıca kedilerde aile kavramı yoktur kendi yavrusuyla veya kardeşiyle de çiftleşirler, bir zevk almadıkları yada yavruları kendilerinden ayrıldıktan sonra onlara bir bağ kurmadıkları da gerçek. Kendi insani duygularınızdan arınarak bakmalısınız.
Bir haber vardı geçenlerde bir adam bir çift tavşanı beslemek için alıyor ve bir yılın sonunda 300 küsur tavşanı oluyor. Hayvanlar bizim gibi üremiyorlar netice de. Bir önlem alınmazsa onlar sefil oluyorlar yazık günah
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?